Όταν ένας πολίτης παραβιάζει τον ερυθρό σηματοδότη, ασχημονεί στους αστυνομικούς που «τόλμησαν» να ζητήσουν την ταυτότητα του, ενώ τραυματίζει έναν από αυτούς επιχειρώντας να διαφύγει από το σημείο ελέγχου, έχει υποπέσει σε σωρεία παραβάσεων.Αυτό που εύλογα αναρωτιέται από χθες η κοινή γνώμη είναι αν η διαχωριστική γραμμή για το εαν οι εν λόγω... παραβάσεις αφορούν τον ΚΟΚ (σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το δελτίο Τύπου της Αστυνομίας) ή τον Ποινικό Κώδικα (όπως υποστηρίζει ο ΔΣΑ και το σωματείο Ειδικών Φρουρών) είναι το αν ο παραβάτης είναι δημόσιο πρόσωπο ή όχι.
Παράλληλα αναρωτιέται ποια θα ήταν η στάση των αρχών - αλλά και των οργάνων της τάξης - αν αυτός που παραβίαζε τους ερυθρούς σηματοδότες και εξύβριζε τους αστυνομικούς ήταν ένας απλός πολίτης, και όχι ένα δημόσιο πρόσωπο που επικαλείται το πασίγνωστο «ξέρεις ποιο είμαι εγώ;» στην απαίτηση των αστυνομικών για ταυτοποίηση των στοιχείων του.
Ο ίδιος άλλωστε πρώην Υπουργός (στο όνομα του δεν αξίζει να αναφερθώ, όπως ίσως θα επιθυμούσε ενδόμυχα αφού "ξέρουμε ποιος είναι αυτός") υπέπεσε σε σωρεία ηθικά μεμπτών ενεργειών, αφενός γιατί τα παραπάνω εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια της 15χρονης κόρης που συνεπέβαινε μαζί του, και αφετέρου γιατί στην προσπάθεια του να υποβαθμίσει το περιστατικό προσέτρεξε σε κοινωνιολογικές παρατηρήσεις (για την αντιπάθεια του κόσμου προς τους πολιτικούς που έδωσε έκταση στο συμβάν) και...νευτώνεια επιχειρήματα (το βάρος της Μερσεντές θα προξενούσε μεγαλύτερο τραυματισμό στον αστυνομικό, αν είχε πέσει εσκεμμένα πάνω του, λέει).
Η μεγαλύτερη όμως πρόκληση προς την κοινωνία ήταν οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποίησε για τους εμπλεκόμενους στο περιστατικό αστυνομικούς, τους οποίους αποκάλεσε «υπαλληλάκους των 600 ευρώ». Ναι, πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που στους τηλεοπτικούς δέκτες εμφανιζόταν να δίνει σκληρή μάχη στους πάγκους των λαϊκών για να προστάτεψει την αγοραστική δύναμη του χαμηλόμισθου μισθωτού και συνταξιούχου. Τους χαρακτήρισε άραγε έτσι ένεκα αχαριστίας για τους αγώνες που έχει δώσει για αυτούς ή λόγω ύβρεως, έπαρσης και άγνοιας για όσα περνάνε, και θα συνεχίσουν να περνάνε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων;
Δυστυχώς το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι το πρώτο κατά το οποίο ένας πολιτικός θεωρεί εαυτόν υπεράνω των θεσμοθετημένων για όλους τους πολίτες κανόνων και, δυστυχώς επίσης, δεν είναι η πρώτη φορά που οι αρχές του επιτρέπουν να αποφύγει τις περαιτέρω κυρώσεις.
Η γενίκευση του εν λόγω περιστατικού ως δείγμα πολιτικής αυθαιρεσίας και κατάργησης της ισονομίας, είναι εύλογη σε μία περίοδο που το θυμικό των πολιτών είναι ευαίσθητο, αλλά και επικίνδυνη ειδικά εφόσον θυμηθούμε τα επικίνδυνα περιστατικά προπηλακισμών που είχαν σημειωθεί σε βάρος πολιτικών στο περασμένο έτος.
Καλό θα ήταν να πάψουν να σημειώνονται αντίστοιχες συμπεριφορές, αλλά και τέτοιου είδους προνομιακή αντιμετώπιση των αρχών. Δυστυχώς, σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει ο φόβος οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου να εύχονται το ερώτημα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», το οποίο έχει αποτελέσει για πολλούς κοινό τόπο στην δημόσια συμπεριφορά τους, να λάμβανε αρνητική απάντηση...
Δημήτρης Κώτσος.
