Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αυτοί... πανηγυρίζουν! Ο λόγος για τους κυβερνητικούς οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι προέταξαν τα στήθη τους απέναντι στην τρόικα και κατάφεραν(;) να μας γλιτώσουν, υποτίθεται, από τα χειρότερα.
Με προφανή στόχο να ακυρώσουν τον ρόλο του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου στις διαπραγματεύσεις, οι πολιτικοί αρχηγοί κάνουν «σπέκουλα», παίζοντας...ουσιαστικά με τον πόνο μιας ολόκληρης κοινωνίας, που ήδη υφίσταται πολλά δεινά και σύντομα θα κληθεί να υποστεί τα χειρότερα. Τόση επιπολαιότητα πια;
Ενδεικτική των όσων συμβαίνουν είναι η... σύμπνοια Σαμαρά-Καρατζαφέρη:
«Τώρα γίνεται διαπραγμάτευση», δήλωσε ο πρόεδρος της ΝΔ.
«Δίνεται μία μάχη, είναι διαπραγμάτευση. Αν αυτά είχαν γίνει από τον Μάιο του 2010, δεν θα ήμασταν εδώ, δεν θα είχαμε βουλιάξει. Εστω και αργά γίνεται μια δουλειά τώρα», συνηγόρησε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι, αν λάβουμε υπόψη τα όσα «διαρρέουν» από δεξιά και αριστερά, το θέμα της μη κατάργησης του 13ου και του 14ου μισθού είχε «κλείσει» εδώ και αρκετές ημέρες. Είναι έτσι; Και αν ναι, τότε τι σόι διαπραγμάτευση είναι αυτή που έγινε;
Πάντως έχουν δίκιο, προφανώς, όσοι προειδοποιούν ότι οι βίαιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις όχι μόνο ανατρέπουν βασικές αρχές του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, αλλά πλήττουν το ίδιο το κοινοτικό κεκτημένο.
Το... παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι την ίδια άποψη διατυπώνουν πολιτικοί (και δη κυβερνητικά στελέχη) που συνυπέγραψαν το αρχικό Μνημόνιο. Τι περίμεναν δηλαδή;
Οτι η τρόικα θα σταματούσε μόνο στις περικοπές μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο; Δεν είχαν καταλάβει ότι κάποια στιγμή οι δανειστές θα αξίωναν και τον «ανασκολοπισμό» του ιδιωτικού τομέα;
Τώρα, κατόπιν εορτής (ή, μάλλον, κατόπιν «σφαγής»), το ανακάλυψαν;
