Ας υποθέσουμε ότι βγήκε τελικά άσπρος καπνός από το φουγάρο του Μεγάρου Μαξίμου και ότι στο νέο μνημόνιο βάζουν τη τζίφρα τους οι πολιτικοί αρχηγοί και ο φίλτατος κ. Λ. Παπαδήμος.
Ε, και;
Το είδαν από εδώ, το είδαν από εκεί, έχασαν τη μια διορία μετά την άλλη, το μετέφρασαν, καθυστέρησαν και λίγο παραπάνω και τελικά είπαν, υπό το βάρος του αμείλικτου διλλήματος, «σύμφωνοι». Ακόμη και αν.. ένας τους αποφάσισε να «νίψει τας χείρας του»…
Ας υποθέσουμε, έτσι, ότι βγαίνει τελικά άσπρος καπνός από το φουγάρο του Μεγάρου Μαξίμου και ότι στο νέο μνημόνιο βάζουν τη τζίφρα τους οι -τρεις ή οι δύο- πολιτικοί αρχηγοί και ο φίλτατος κ. Λ. Παπαδήμος και ότι επιτέλους, μετά από τόσες αναβολές, συνεδριάζει το Eurogroup απόψε και αποφαίνεται θετικά για την ελληνική υπόθεση.
Ας υποθέσουμε, ακόμη, ότι επιβάλλεται κομματική πειθαρχεία κατά την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή και ότι «πειθαναγκάζονται» οι βουλευτές της τρι-κομματικής ή δικομματικής «πλειοψηφίας» να το εγκρίνουν, ώστε να γίνει νόμος του κράτους.
Ας υποθέσουμε, εντέλει, ότι όλα πάνε σύμφωνα με το «πρόγραμμα», με τους «εταίρους» αλλά και με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας και πως η Ελλάδα οδεύει ομαλά προς τις εκλογές, δίχως κοινωνικές εκρήξεις και αναταραχή, και ότι αναδεικνύεται «πρώτο κόμμα» σε αυτές, σύμφωνα με τις έως τώρα δημοσκοπήσεις, η ΝΔ.
Ε, και; Τι κερδίσαμε και πού θα μας οδηγήσει όλη αυτή η ιστορία;
Δίχως αυτοδυναμία πόσο πρόθυμος θα είναι ο φίλτατος Αντώνης να κάτσει, μετεκλογικά, στο ίδιο τραπέζι με τους εκπροσώπους κάποιου ή κάποιων εκ των λοιπών κοινοβουλευτικών κομμάτων, όταν ακόμη και υπό την απειλή της άτακτης χρεοκοπίας δεν υπάρχει έδαφος σύγκλισης σε μια κοινή γραμμή μεταξύ τους;
Αν δεν είναι πρόθυμος, δε, να το πράξει, ή εντέλει εάν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν κατορθώσουν να βρουν οδό συνεννόησης και αποβούν άκαρποι οι όποιοι γύροι των διερευνητικών εντολών, ποιες είναι οι αντοχές της χώρας έως την επόμενη εκλογική αναμέτρηση και ποια τα όρια της υπομονής των δανειστών μας;
Το κείμενο επί του οποίου διαβουλεύτηκαν οι πολιτικοί αρχηγοί είναι σαρωτικό και προδιαγράφει επακριβώς την ατζέντα και το έργο όχι μόνον της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης, αλλά πιθανότατα και αυτής που θα την ακολουθήσει…
Ανατρέπει σχεδόν τα πάντα στη χώρα μας και δεν αφήνει ανέπαφο σχεδόν κανέναν τομέα.
Προβλέπει σαρωτικές αλλαγές στην κρατική μηχανή και τη δημόσια διοίκηση, στο φορολογικό και το ασφαλιστικό σύστημα, στη λειτουργία των τομέων της υγείας και της παιδείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Δικαιοσύνης, αλλά και σε ό,τι γνωρίζαμε σχετικά με τη δομή της ελληνικής οικονομίας, την οποία όπως ρητά επισημαίνει, θέτει στη διάθεση του ιδιωτικού τομέα, συρρικνώνοντας την παρουσία του κράτους.
Υπόσχεται αλλαγές σε κλειστά επαγγέλματα και αγορές, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στην αγορά εργασίας, στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρήσεων και εντέλει σε ό,τι κινείται και αναπνέει στη χώρα μας.
Ποια κυβέρνηση θα τα εφαρμόσει όλα αυτά και πότε;
Πόσος χρόνος θα χρειαστεί έως ότου πάμε σε εκλογές και πόσο θα διαρκέσει η διαδικασία ανάδειξης μιας ισχυρής κυβέρνησης, η οποία θα θέσει σε εφαρμογή αυτό το μεγαλόπνοο και σαρωτικό για την ελληνική πραγματικότητα, σχέδιο;
Πολύ περισσότερο, ποια κυβέρνηση θα κατορθώσει, εν μέσω της προώθησης όλων αυτών των ριζικών αλλαγών στη δομή του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας, να ξαναδώσει αναπτυξιακή τροχιά σε αυτόν τον τόπο και να τον απαλλάξει από τα δεινά της ύφεσης;
Η περαιτέρω εσωτερική υποτίμηση, όπως κομψά την αποκαλούν, στην οποία οδηγείται σήμερα η Ελλάδα και οι κάτοικοί της, υπόσχεται σφίξιμο στο ζωνάρι για πολλά χρόνια.
Υπόσχεται δύσκολες ώρες για τον καθένα από εμάς και για τις οικογένειές μας.
Για να ξεφύγουμε από αυτή τη δεινή θέση, όμως, απαιτείται αποτελεσματικότητα και κυριότερα, όραμα και σχέδιο, του οποίου εμφανίζεται να στερείται ο πολιτικός κόσμος της χώρας, αλλά και όσοι κρατούν σήμερα τα ηνία της ΕΕ.
Απαιτείται πολιτική ποιότητα, η οποία σήμερα απουσιάζει…
Ν.Γ.Δρόσος
