Προχθές έλαβα ένα email -σοβαρό όχι ..hoax- που με προέτρεπε ότι ίσως είναι ώρα να επενδύσω στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία του κόσμου, τη Μογγολία!Μάλιστα...
Η εν λόγω χώρα προβλέπεται να έχει ανάπτυξη 14,9%, δηλαδή ακριβώς τη διπλάσια από την Κίνα. Το 2011 η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε με ρυθμό 17,3%. Η πιο σπουδαία δύναμή της είναι οι...φυσικοί πόροι, χαλκός, μόλυβδος, ψευδάργυρος, χρυσός κ.λπ.
Ο προτείνων σύμβουλος είχε την καλοσύνη να προειδοποιήσει τους αποδέκτες των προτάσεών του για τους κινδύνους των αποφάσεών τους όπως η υψηλές δαπάνες του μογγολικού Δημοσίου (44% του ΑΕΠ), ο υψηλός πληθωρισμός (11%) και άλλα παρόμοια στοιχεία.
Αν κάτι πάει στραβά, θα ισχυρίζεται «σου τα 'Αλεγα, δεν σου τα 'Αλεγα; Ας πρόσεχες».
Στα ψιλά λοιπόν γράμματα των επενδυτικών προτάσεων είναι και η αναφορά ότι το μετακομμουνιστικό κυβερνών κόμμα προσπαθεί να τοποθετηθεί εν όψει των εκλογών του Ιουνίου 2012 και έτσι ετοιμάζεται να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες, τις οποίες βαφτίζει «τόνωση της ανάπτυξης».
Σας θυμίζει τίποτα;
Πού είναι το ΔΝΤ να τους μαζέψει πριν σκάσει και η δική τους βόμβα;
Γιατί τα σημειώνουμε αυτά;
Για τους εξής λόγους:
Πρώτον, η «επενδυτική» ατμόσφαιρα δεν έχει σταματήσει να εμφορείται από «κανόνες και αρχές» που ίσχυαν πριν τη σοβούσα κρίση.
Δηλαδή, σώνει και καλά να βρεθούν «ευκαιρίες» τοποθετήσεων και επενδύσεων που να είναι ελκυστικές και να επιδιώκουν αυξημένες αποδόσεις, διάβαζε «απληστία».
Δεύτερον, η διαπίστωση και η εξεύρεση των «ευκαιριών» γίνεται με τρόπο παιδαριώδη.
Το παράδειγμα της Μογγολίας, όπου με δύο χρόνια θετικά στοιχεία χτίζεται οικοδόμημα προσδοκιών, έχει εφαρμοσθεί σε πλείστες άλλες περιπτώσεις χωρών ή αγορών ή ακόμα και μεμονωμένων μετοχών εταιριών, όπου ο κόσμος στράφηκε προς αυτές και στις περισσότερες περιπτώσεις «την πάτησε».
Ποιος δεν θυμάται τον δείκτη του ελληνικού χρηματιστηρίου στις 6,5 χιλιάδες μονάδες, όταν ο πρόεδρος Κλίντον μάς έπλεξε το εγκώμιο μιας πολλά υποσχόμενης αγοράς;
Τρίτον, ο στόχος είναι να βρεθούν κορόιδα ανάμεσα στους μικροαποταμιευτές. Αυτοί τείνουν να τοποθετούν όπου να 'Αναι τις αποταμιεύσεις μιας ζωής, τις οποίες έχουν κερδίσει με ιδρώτα και δάκρυα. Αυτοί είναι που έχουν διαθέσιμο εισόδημα και σε αυτούς στοχεύουν οι «αγορές» για να κρατήσουν τις θέσεις τους. Οι μεγάλοι παίκτες - επενδυτές δεν κάνουν εύκολα λάθη.
Ποιος φανταζόταν για παράδειγμα ότι τα κρατικά ομόλογα θα καταντούσαν στα σημερινά χάλια τους;
Μα –λένε όσοι έπαθαν– ποιος μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν!
Κι όμως, τέτοιου είδους προσεγγίσεις συντηρούν και ανακυκλώνουν την κρίση μέχρι να ξεκάνουν τελείως την παγκόσμια οικονομία. Ο κόσμος δεν μαθαίνει.
Ο προτείνων σύμβουλος είχε την καλοσύνη να προειδοποιήσει τους αποδέκτες των προτάσεών του για τους κινδύνους των αποφάσεών τους όπως η υψηλές δαπάνες του μογγολικού Δημοσίου (44% του ΑΕΠ), ο υψηλός πληθωρισμός (11%) και άλλα παρόμοια στοιχεία.
Αν κάτι πάει στραβά, θα ισχυρίζεται «σου τα 'Αλεγα, δεν σου τα 'Αλεγα; Ας πρόσεχες».
Στα ψιλά λοιπόν γράμματα των επενδυτικών προτάσεων είναι και η αναφορά ότι το μετακομμουνιστικό κυβερνών κόμμα προσπαθεί να τοποθετηθεί εν όψει των εκλογών του Ιουνίου 2012 και έτσι ετοιμάζεται να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες, τις οποίες βαφτίζει «τόνωση της ανάπτυξης».
Σας θυμίζει τίποτα;
Πού είναι το ΔΝΤ να τους μαζέψει πριν σκάσει και η δική τους βόμβα;
Γιατί τα σημειώνουμε αυτά;
Για τους εξής λόγους:
Πρώτον, η «επενδυτική» ατμόσφαιρα δεν έχει σταματήσει να εμφορείται από «κανόνες και αρχές» που ίσχυαν πριν τη σοβούσα κρίση.
Δηλαδή, σώνει και καλά να βρεθούν «ευκαιρίες» τοποθετήσεων και επενδύσεων που να είναι ελκυστικές και να επιδιώκουν αυξημένες αποδόσεις, διάβαζε «απληστία».
Δεύτερον, η διαπίστωση και η εξεύρεση των «ευκαιριών» γίνεται με τρόπο παιδαριώδη.
Το παράδειγμα της Μογγολίας, όπου με δύο χρόνια θετικά στοιχεία χτίζεται οικοδόμημα προσδοκιών, έχει εφαρμοσθεί σε πλείστες άλλες περιπτώσεις χωρών ή αγορών ή ακόμα και μεμονωμένων μετοχών εταιριών, όπου ο κόσμος στράφηκε προς αυτές και στις περισσότερες περιπτώσεις «την πάτησε».
Ποιος δεν θυμάται τον δείκτη του ελληνικού χρηματιστηρίου στις 6,5 χιλιάδες μονάδες, όταν ο πρόεδρος Κλίντον μάς έπλεξε το εγκώμιο μιας πολλά υποσχόμενης αγοράς;
Τρίτον, ο στόχος είναι να βρεθούν κορόιδα ανάμεσα στους μικροαποταμιευτές. Αυτοί τείνουν να τοποθετούν όπου να 'Αναι τις αποταμιεύσεις μιας ζωής, τις οποίες έχουν κερδίσει με ιδρώτα και δάκρυα. Αυτοί είναι που έχουν διαθέσιμο εισόδημα και σε αυτούς στοχεύουν οι «αγορές» για να κρατήσουν τις θέσεις τους. Οι μεγάλοι παίκτες - επενδυτές δεν κάνουν εύκολα λάθη.
Ποιος φανταζόταν για παράδειγμα ότι τα κρατικά ομόλογα θα καταντούσαν στα σημερινά χάλια τους;
Μα –λένε όσοι έπαθαν– ποιος μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν!
Κι όμως, τέτοιου είδους προσεγγίσεις συντηρούν και ανακυκλώνουν την κρίση μέχρι να ξεκάνουν τελείως την παγκόσμια οικονομία. Ο κόσμος δεν μαθαίνει.
