Άρθρο-ανταπόκριση του κ.Μ.Ιγνατίου,
Ουάσινγκτον,ΗΠΑ.
Ο επικεφαλής της έδρας της Βραζιλίας στο διοικητικό συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έδειξε νωρίς τις προθέσεις του ενόψει της απόφασης για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της Ελλάδας, στο πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης. Ο...Πολ Νοριέγκα Μπατίστα, που εκτός Βραζιλίας αντιπροσωπεύει ακόμα οκτώ χώρες στο Δ.Σ., μίλησε για «κάποια μικρή πρόσθετη χρηματοδότηση, πολύ μέτρια», με αποτέλεσμα να σημάνει συναγερμός στο Ταμείο.
Παλαιότερα, εξέφραζε τις ίδιες απόψεις και δεχόταν επίθεση από τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. αλλά και από τα ελληνικά ΜΜΕ, που θεωρούσαν πως απλά ήταν εναντίον της χώρας μας. Είναι έτσι τα πράγματα ή ο επικεφαλής της έδρας της Βραζιλίας επιχειρεί να στείλει μήνυμα, που εμείς οι υπόλοιποι δεν «πιάνουμε»;
Στο παρελθόν τον αδίκησα και εγώ, αλλά στη συνέχεια είχα την ευκαιρία να πληροφορηθώ πως το πρόβλημά του δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά τα στελέχη του ΔΝΤ που ασχολούνται με τη χώρα μας.
Πολλές έδρες στο Δ.Σ., πιστεύουν επίσης ότι παραβιάστηκε το Καταστατικό με την επιβολή, από τα ηγετικά στελέχη του Ταμείου, αυξημένης χρηματοδότησης στην Ελλάδα, την οποία δεν εδικαιούτο. Με βάση το μερίδιό της, η Αθήνα είχε δικαίωμα να λάβει βοήθεια μέχρι 10 δισ. ευρώ, αλλά ο Ντομινίκ Στρος Καν είχε μπορέσει με υποσχέσεις και συγκεκαλυμμένες «απειλές» να εγκριθεί βοήθεια ύψους 30 δισ. ευρώ, που χαρακτηρίστηκε τότε «άνευ προηγουμένου» για τα χρονικά του Ταμείου.
Οταν μέλη του Δ.Σ. εξέφρασαν απορίες για το αν η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεπληρώσει τα δανεικά, αντιμετωπίστηκαν με χλευασμό, και μειωτικά σχόλια. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι η χρηματοδότηση χωρίς ταυτόχρονο «κούρεμα», όπως είχε εισηγηθεί ο Παν. Ρουμελιώτης, ήταν δώρον άδωρον.
Οι δηλώσεις του κ. Μπατίστα στην ανταποκρίτρια του «Μπλούμπεργκ», «κρούουν» τον κώδωνα του κινδύνου για την Ελλάδα και πρέπει να μην αντιμετωπιστούν με τη γνωστή τακτική που μερικές φορές μας διακρίνει, ότι δηλαδή πρόκειται για «ανθελληνική» ενέργεια.
Εξ όσων γνωρίζω, και προέρχονται από πηγές του ΔΝΤ, η βασική του ανησυχία έγκειται στη σκληρότητα που διακρίνει το πρόγραμμα σταθερότητας και τη διαπίστωση, μέσω δικών του αναλύσεων, πως η εφαρμογή είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι τα άγρια μέτρα καθήλωσαν το λαό, αυξήθηκε η ύφεση, και «αγνοείται» η ανάπτυξη. Εκτός των αντιρρήσεων των οκτώ χωρών που αντιπροσωπεύονται από τη Βραζιλία, και άλλα μέλη του Δ.Σ. προβληματίζονται για τους ίδιους, αλλά και άλλους λόγους.
Η έδρα των ΗΠΑ κατέθεσε τις βάσιμες αντιρρήσεις της για την αλλαγή του Συντάγματος και την ίδρυση του Ειδικού Ταμείου, η Ρωσία γενικά τηρεί αρνητική στάση έναντι της γενικής διευθύντριας, ακόμα και έδρες της Ευρώπης εκφράζουν παράπονα για τις δυνατότητες της Ελλάδας να αντεπεξέλθει στο νέο πρόγραμμα.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα είναι λίγοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα που ασχολούνται με την ουσία. Δυστυχώς, πάνω απ' όλα τους ενδιαφέρουν τα δάνεια για να λένε πως «έσωσαν» την Ελλάδα, αλλά αφήνουν για τους επόμενους την αγωνία της αποπληρωμής, που βαραίνει πάνω απ' όλα το λαό, την εφαρμογή και την υλοποίηση, που είναι αδύνατη με βάση τις προηγούμενες επιδόσεις.
Ηταν τεράστιο λάθος να ταυτιστεί η δήθεν σωτηρία της χώρας με τα νέα δάνεια από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Αλλωστε, είναι τυχαίο ότι πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, στις Βρυξέλλες άρχισαν να μιλούν για την ανάγκη επιπρόσθετων δανείων;
Παλαιότερα, εξέφραζε τις ίδιες απόψεις και δεχόταν επίθεση από τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. αλλά και από τα ελληνικά ΜΜΕ, που θεωρούσαν πως απλά ήταν εναντίον της χώρας μας. Είναι έτσι τα πράγματα ή ο επικεφαλής της έδρας της Βραζιλίας επιχειρεί να στείλει μήνυμα, που εμείς οι υπόλοιποι δεν «πιάνουμε»;
Στο παρελθόν τον αδίκησα και εγώ, αλλά στη συνέχεια είχα την ευκαιρία να πληροφορηθώ πως το πρόβλημά του δεν ήταν η Ελλάδα, αλλά τα στελέχη του ΔΝΤ που ασχολούνται με τη χώρα μας.
Πολλές έδρες στο Δ.Σ., πιστεύουν επίσης ότι παραβιάστηκε το Καταστατικό με την επιβολή, από τα ηγετικά στελέχη του Ταμείου, αυξημένης χρηματοδότησης στην Ελλάδα, την οποία δεν εδικαιούτο. Με βάση το μερίδιό της, η Αθήνα είχε δικαίωμα να λάβει βοήθεια μέχρι 10 δισ. ευρώ, αλλά ο Ντομινίκ Στρος Καν είχε μπορέσει με υποσχέσεις και συγκεκαλυμμένες «απειλές» να εγκριθεί βοήθεια ύψους 30 δισ. ευρώ, που χαρακτηρίστηκε τότε «άνευ προηγουμένου» για τα χρονικά του Ταμείου.
Οταν μέλη του Δ.Σ. εξέφρασαν απορίες για το αν η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεπληρώσει τα δανεικά, αντιμετωπίστηκαν με χλευασμό, και μειωτικά σχόλια. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι η χρηματοδότηση χωρίς ταυτόχρονο «κούρεμα», όπως είχε εισηγηθεί ο Παν. Ρουμελιώτης, ήταν δώρον άδωρον.
Οι δηλώσεις του κ. Μπατίστα στην ανταποκρίτρια του «Μπλούμπεργκ», «κρούουν» τον κώδωνα του κινδύνου για την Ελλάδα και πρέπει να μην αντιμετωπιστούν με τη γνωστή τακτική που μερικές φορές μας διακρίνει, ότι δηλαδή πρόκειται για «ανθελληνική» ενέργεια.
Εξ όσων γνωρίζω, και προέρχονται από πηγές του ΔΝΤ, η βασική του ανησυχία έγκειται στη σκληρότητα που διακρίνει το πρόγραμμα σταθερότητας και τη διαπίστωση, μέσω δικών του αναλύσεων, πως η εφαρμογή είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι τα άγρια μέτρα καθήλωσαν το λαό, αυξήθηκε η ύφεση, και «αγνοείται» η ανάπτυξη. Εκτός των αντιρρήσεων των οκτώ χωρών που αντιπροσωπεύονται από τη Βραζιλία, και άλλα μέλη του Δ.Σ. προβληματίζονται για τους ίδιους, αλλά και άλλους λόγους.
Η έδρα των ΗΠΑ κατέθεσε τις βάσιμες αντιρρήσεις της για την αλλαγή του Συντάγματος και την ίδρυση του Ειδικού Ταμείου, η Ρωσία γενικά τηρεί αρνητική στάση έναντι της γενικής διευθύντριας, ακόμα και έδρες της Ευρώπης εκφράζουν παράπονα για τις δυνατότητες της Ελλάδας να αντεπεξέλθει στο νέο πρόγραμμα.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα είναι λίγοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα που ασχολούνται με την ουσία. Δυστυχώς, πάνω απ' όλα τους ενδιαφέρουν τα δάνεια για να λένε πως «έσωσαν» την Ελλάδα, αλλά αφήνουν για τους επόμενους την αγωνία της αποπληρωμής, που βαραίνει πάνω απ' όλα το λαό, την εφαρμογή και την υλοποίηση, που είναι αδύνατη με βάση τις προηγούμενες επιδόσεις.
Ηταν τεράστιο λάθος να ταυτιστεί η δήθεν σωτηρία της χώρας με τα νέα δάνεια από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Αλλωστε, είναι τυχαίο ότι πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, στις Βρυξέλλες άρχισαν να μιλούν για την ανάγκη επιπρόσθετων δανείων;
