Το βασικότερο αγαθό του ευρώ, ήταν και παραμένει για την Ελλάδα η γεωπολιτική ασφάλεια. Μπήκαμε στο κοινό νόμισμα, με πολλά άλλα απατηλά οράματα, όπως ότι θα εξευρωπαϊστούμε, και σε ποιότητα αλλά και σε πόρους ζωής, αλλά η βασικότερη μας ανάγκη ήταν η σιγουριά των συνόρων μας εν σχέση με την Τουρκία, εν μέσω της συγκυρίας του κυπριακού ζητήματος, αφενός, και της επιθυμίας μας να εκμεταλλευτούμε πιθανά κοιτάσματα ενέργειας στο Αιγαίο, αφετέρου.
Η Ευρωζώνη, αυτό το γερμανόφιλο κατασκεύασμα, που σε πάρα πολλά σημεία αποδεικνύεται καταστροφικό για τα.. περισσότερα κράτη, αρχής γενομένης με την Ελλάδα, δεν ικανοποίησε αυτήν την σημαντικότατη γεωπολιτική ανάγκη, παρόλο που, ξεκάθαρα, μία από τα πρωταρχικά μας προτερήματα, σαν κράτος, είναι ακριβώς, η γεωπολιτική μας θέση.
Άγνωστο γιατί η Ευρωζώνη αρνήθηκε να επισημοποιήσει τα ευρωπαϊκά σύνορα του Αιγαίου. Δύο προφανείς εξηγήσεις εμφανίζονται, οι οποίες είναι παράλληλες και συμπληρωματικές. Αφήνοντας μας έκθετους στην επιθετικότητα των Τούρκων, αφενός μας ανάγκασαν να ξοδεύουμε το υπερδιπλάσιο ποσοστό του ΑΕΠ μας για τις αμυντικές δαπάνες, οι οποίες και συντηρούσαν τις βαριές βιομηχανίες πολέμου της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Αφετέρου, μπορεί να φανταστεί κανείς, ότι η Ευρώπη ήθελε να καλοπιάσει την Τουρκία, γεωπολιτικά, πριν αλλάξει το ευρωπαϊκό κλίμα στην Ευρώπη εναντίον της Τουρκίας. Και ποιος ξέρει τι δάκτυλο είχαν οι Αμερικανοί σε αυτή την γεωπολιτική επιλογή.
Αλλά το πικρό αποτέλεσμα παραμένει ότι η εμπειρία της Ευρώπης ήταν, ως τώρα καταστροφική για την χώρα, και τα αίτια δεν εστιάζουν μόνο στον ελληνικό χώρο. Ανήκω στην παράταξη που πιστεύει ότι η Ελλάδα μπορούσε και έπρεπε να διαπραγματευτεί δυναμικά και αποτελεσματικά τις ανάγκες μας, τα τελευταία δύο χρόνια. Εξακολουθώ να πιστεύω, και είναι πολλές οι ενδείξεις, ότι η Ελλάδα αποτελεί ακόμα ένα τεράστιο συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία.
Ιδιαίτερα πάλι αυτόν τον καιρό, η ανάσα που προσέφερε η χρηματική τραπεζική πλημμύρα του Ντράγκι, έχει αρχίσει και χάνει σοβαρά την ευεργετική της επιρροή στην οικονομία του ευρώ, και το πιο αναμενόμενο αποτέλεσμα, του να αρχίσουν να διοχετεύουν οι τράπεζες ρευστό στην οικονομία, ακόμα δεν φαίνεται στον ορίζοντα τέσσερεις μήνες μετά την έναρξη του προγράμματος. Και η Ισπανία ταλαντεύεται μεταξύ μνημονίου και αφθαρσίας, βάζοντας την στρατηγική της Μέρκελ σε διπλό κίνδυνο.
Αφενός αποδεικνύει ακόμα μια φορά την αρνητικότητα της στρατηγικής της λιτότητας, και αφετέρου, απειλώντας να χρειαστεί μνημόνιο, που θα βύθιζε τα ανεπαρκή σωσίβια στήριξης που έχει επιτρέψει η Γερμανία.
Η νέα κυβέρνηση, όποια και όποτε μπορέσει να πάρει την επόμενη ψήφο της Βουλής,θα έχει την ευχέρεια αλλά και το καθήκον να επαναδιαπραγματευθεί τα των μνημονίων. Πιστεύω ότι πρέπει να θέσουμε όρο την επισημοποίηση των συνόρων του Αιγαίου. Εάν αυτό γίνει, τότε τα δύο και, ποσοστά του ΑΕΠ μας, θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική οικονομία δημιουργικά και αναπτυξιακά. Αυτό θα έριχνε πολύ περισσότερο φως και ελπίδα στο άμεσο, αλλά και στο απώτερο μέλλον της πατρίδας μας.
Παρακαλώ τους πολύ αγαπητούς αναγνώστες της στήλης, να μην με συμβουλέψουν ότι ονειρεύομαι. Ένα από τα πιο καταστροφικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας, σαν χώρα, είναι η σοβαρή έλλειψη ονείρων και οραμάτων. Κατά κάποιον τρόπο, φοβάμαι, και δεν θέλω να φανώ αναιδής, αλλά αναρωτιέμαι εάν, με τον τεράστια διαχρονικό εκπατρισμό μεγάλων ποσοστών του ελληνικού λαού για ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον, υπάρχει ένα πρόβλημα επιλογής, δηλαδή, οι έλληνες με τα άπιαστα όνειρα φεύγουν, και οι γενναίοι έλληνες που μένουν στην πατρίδα, αφιερώνουν την ζωή τους και τον αγώνα τους σε τι είναι κατορθωτό και άμεσα ορατό.
Και έτσι η χώρα προχωράει αντί να πετάει. Και το εννοώ το επίθετο «γενναίος» για όσους αποφασίζουν να μείνουν και δώσουν τον αγώνα στα «πάτρια εδάφη», διότι προσωπικά εγώ έφυγα από την Ελλάδα μετά την δευτεροβάθμιο εκπαίδευση, γιατί δεν είχα την ψυχική δύναμη να παλέψω το προβλήματα που αντιμετώπιζα στην Ελλάδα...
Ντ.Κουτσολιούτσος
