Η φούσκα έσκασε μια για πάντα..
Καλό είναι να γνωρίζουμε ποια είναι η πραγματική κατάσταση της χώρας και να μην καλλιεργούμε αυταπάτες.
Να μην τρέφουμε ελπίδες, πως κάτι μπορεί να αλλάξει σύντομα και μάλιστα εύκολα και ανώδυνα, αρκεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ο Αλέξης!
Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά.
Ποιος δεν θα το ήθελε άλλωστε...
Κατηγορήσαμε, και καλά κάναμε, τους προέδρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι επιχείρησαν να μας εξαπατήσουν, καθώς σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν είπαν κουβέντα για τα μέτρα του Ιουνίου. Για το γεγονός πως η χώρα ήταν υποχρεωμένη να κάνει... μεγάλες περικοπές, με γενναίες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση προνοιακών επιδομάτων, χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα κ.λπ.
Ο κόσμος που υποψιαζόταν τι έρχεται, τους τιμώρησε αυστηρά.
Αυτό το κλίμα και αυτή τη διάθεση της κοινής γνώμης, εκμεταλλεύτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, τάζοντας τα πάντα, στους πάντες. Δεν υπήρχε κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα που δεν είχε να λαμβάνει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως δυστυχώς η χώρα είναι χρεοκοπημένη, τα ταμεία είναι άδεια, ο κρατικός μηχανισμός διαλυμένος και ο λαϊκισμός έχει κάνει τη ζημιά του. Έχουμε σχεδόν πειστεί, πως δεν χρειάζεται προσπάθεια, παρά μόνο να απειλήσουμε τους Γερμανούς, να τρομάξουμε τους Γάλλους και να εκβιάσουμε το ΔΝΤ. Και όλα θα γίνουν ξανά από την αρχή. Θα αρχίσει ο πακτωλός χρήματος να ρέει ξανά και όλοι θα γίνουμε ευτυχισμένοι!
Όμως, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Στις αρχές του χρόνου, η έγκυρη γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ, είχε αποκαλύψει τις off the record συζητήσεις στο περιθώριο του οικονομικού φόρουμ του Νταβός. Ενώ μπροστά στις κάμερες πρωθυπουργοί, υπουργοί και τεχνοκράτες εμφανίζονταν αισιόδοξοι ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις έλεγαν πως η χώρα δεν θα μπορέσει να μείνει στο ευρώ.
Ο λόγος δεν ήταν η επιστολή του Αλέξη, άλλωστε ακόμη δεν τον γνώριζαν.
Βάσιζαν όμως την εκτίμησή τους, σε τρεις παράγοντες.
Ότι η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση για πέμπτη συνεχή χρονιά,
ότι η χώρα εξακολουθεί να αυξάνει ημερησίως κατά 75 (!) εκατομμύρια ευρώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο
και ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας είναι στο ναδίρ και η παραγωγική βάση διαλυμένη.
Η χώρα ζούσε, όχι γιατί παρήγαγε, αλλά γιατί κατανάλωνε.
Δεν αύξανε το ΑΕΠ παράγοντας πλούτο, αλλά το διόγκωνε καταναλώνοντας! Παράλληλα όμως, πολλαπλασίαζε την εξάρτηση της οικονομίας από τον δανεισμό.
Ο κινητήριος μοχλός στα χρόνια της ευμάρειας, ήταν το φτηνό χρήμα. Όταν τα επιτόκια έπεσαν από το 25% της δραχμής, κάτω από το 5% του ευρώ, ξεκίνησε το πάρτι. Όλοι δανείζονταν, όλοι κατανάλωναν, όλοι κέρδιζαν. Όμως ήρθε η ώρα που το πάρτι τελείωσε. Η οικονομία μας, ξέμεινε από καύσιμα.
Δανεικά δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν στα επόμενα πολλά χρόνια. Οπότε; Μένει να ξαναφτιάξουμε την παραγωγική βάση της χώρας.
Θα χρειαστούν πολλά χρόνια, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Σήμερα εισάγουμε ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής.
Κρέας, γαλακτοκομικά, όσπρια, σιτηρά επιβαρύνουν με 2,5 δισ. ευρώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο.
Ξεχάστε τα μηχανήματα, τα καύσιμα, τα φάρμακα, τις πρώτες ύλες...
Ας μην έχουμε αυταπάτες.
Ο δρόμος από εδώ και πέρα είναι μονόδρομος και είναι και ανηφορικός.
Εύκολες και μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.
Σήμερα το μέλημα είναι να μην καταρρεύσει η χώρα ολοκληρωτικά. Να παραμείνει στο ευρώ, να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του δανεισμού και κυρίως να είναι παρούσα στις εξελίξεις που αργά η γρήγορα θα επέλθουν στην Ευρώπη με την σταδιακή αλλαγή του κλίματος και τη συνειδητοποίηση πως η πολιτική της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά.
Ας είμαστε ζωντανοί και παρόντες!
Τ.Σπηλιόπουλος
