Σε μια Ευρώπη που όλα δείχνουν πως τείνει να στρίψει πολιτική, οι Έλληνες έχουν ακόμη μία ευκαιρία να ενωθούν.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν μπορούν πραγματικά οι πολιτικοί να συνεννοηθούν, να ανατρέψουν μια παράδοση μισαλλοδοξίας για τους αντιπάλους ο καθένας τους και να βρουν μια λύση για την έκτακτη ανάγκη που περιβάλλει τις τύχες της χώρας.
Δύο είναι οι κύριες διαπιστώσεις από τις εκλογές της Κυριακής: (α) Η λαϊκή ψήφος ήταν οργισμένη, τιμωρίας, αποστροφής προς το παλιό. Ο κόσμος κατέστησε... σαφές ότι επιθυμεί να πάνε σπίτι τους όσοι συνδέονται με το παρελθόν των σκανδάλων, της διαφθοράς, αλλά και της πρόσφατης ανεκδιήγητης διαχείρισης της κρίσης. (β) Οι διερευνητικές εντολές, ιδιαίτερα πάνω στον καμβά των πρώτων δηλώσεων των πολιτικών αρχηγών, μπορούν να αποτελέσουν ένα γόνιμο έδαφος για να χτιστεί μια κυβέρνηση πραγματικής ενότητας κατά τα κελεύσματα των καιρών.
Εκτονώνεται όμως η απόγνωση;
Κόμματα που φτιάχτηκαν στη φούρια, χωρίς ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική πλατφόρμα, έλαβαν εντυπωσιακά ποσοστά από ένα εκλογικό σώμα πνιγμένο από ωκεανούς φορτισμένης ανάλυσης, μέσα και έξω από την Ελλάδα.
Κάτω από συναισθηματική φόρτιση και γενικότητες ο λαός επέλεξε κατά πλειοψηφία να απέχει (35%) ή να εκφρασθεί με κόμματα που δεν θα εκπροσωπούνται στη νέα Βουλή (18%).
Έτσι θίγεται a priori η αντιπροσωπευτικότητα της όποιας κυβέρνησης προκύψει. Αν ο πρωθυπουργός προκύψει από κόμμα της Βουλής, θα έχει μαζί του το πολύ το 10% του λαού.
Αν επιλεγεί πρόσωπο κοινής αποδοχής, θα είναι αυτόματα αναντίστοιχο προς την ολόφρεσκη ψηφοφορία, γιατί ο λαός πρωθυπουργό έψαχνε να βρει κυρίως μέσα από την κάλπη.
Χρειάζονταν οι εκλογές για να βρούμε τεχνοκράτη;
Παρ' όλα αυτά σε μια Ευρώπη που όλα δείχνουν πως τείνει να στρίψει πολιτική, οι Έλληνες έχουν ακόμη μία ευκαιρία να ενωθούν.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν μπορούν πραγματικά οι πολιτικοί να συνεννοηθούν, να ανατρέψουν μια παράδοση μισαλλοδοξίας για τους αντιπάλους ο καθένας τους και να βρουν μια λύση για την έκτακτη ανάγκη που περιβάλλει τις τύχες της χώρας.
Να φανεί προς κάθε κατεύθυνση ότι ο ελληνικός λαός είναι πράγματι ενωμένος.
Ωστόσο, ακόμη κι αν «τα βρούνε» οι νεοψηφισμένοι αρχηγοί, η σχέση και οι δεσμοί τους με το αμαρτωλό παρελθόν των κομμάτων τους φαίνεται ότι δεν θα τους αφήσουν να πάνε μακριά.
Τρία σχεδόν χρόνια πολιτικού σεισμού δεν ήταν αρκετά να αναδείξουν άλλη προοπτική για τον τόπο. Ιδανικά, στις εκλογές που μόλις έγιναν χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία να ξεκοπεί το πολιτικό προσωπικό από τα λάθη του παρελθόντος.
Μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, που δυνάμωσε χάρη σε ενέσεις πασοκογενών αλλά και λαϊκής οργής, δεν εξασφαλίζουμε την ποθούμενη ριζική ανανέωση. Έτσι η όποια νέα κυβέρνηση κινδυνεύει να είναι προσωρινή.
Η προσφυγή σε νέες εκλογές θα είχε νόημα μόνο τότε, όταν δηλαδή θα εξασφαλίζονταν οι συνθήκες πλήρους αποκοπής από τους ομφάλιους λώρους των κομμάτων που ευθύνονται για την παρούσα κατάσταση...
Κ.Λουρόπουλος
