"Θα μπορούσε μία αριστερή κυβέρνηση να επιβάλει αλλαγές ή να εκδιώξει τους
δανειστές; Το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί και δεν πρέπει να βιαστούμε
να απαντήσουμε θετικά ή αρνητικά. Θα διακινδυνεύσω να υποστηρίξω, όμως, ότι η
εκδίωξη των δανειστών είναι όνειρο απατηλό, άρα και απραγματοποίητο, διότι οι
δεσμεύσεις των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου είναι «τσιμεντωμένες» με την
περιουσία του κράτους.."
Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
«Ο λαός μίλησε», όπως συνηθίζουμε να γράφουμε μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις και έφερε τα πάνω-κάτω. Το εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί στην απόλυτη ακυβερνησία και οι δανειστές δε... μπορούν να ελπίζουν πως σύντομα θα έχουν συνομιλητές, με τους οποίους θα μπορούσαν να συζητήσουν την υλοποίηση του Προγράμματος και την εφαρμογή των συμφωνηθέντων με την κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου.
Η ψηφοφορία, βέβαια, αποτελεί ισχυρή καταδίκη των συνεπειών του Μνημονίου, και απόρριψη της λιτότητας, που οδήγησε πολλούς συνανθρώπους μας στην ανεργία και τη φτώχεια. Οι ψηφοφόροι συνειδητά προχώρησαν στην τιμωρία των κομμάτων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέθηκαν με τους δανειστές υποστηρίζοντας τις επιλογές τους για την Ελλάδα, που οδήγησαν σε παρατεταμένη ύφεση και παντελή απουσία ανάπτυξης, η οποία είναι απαραίτητη για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Το ΠΑΣΟΚ υπέστη συντριβή και δεν έχουν άδικο όσοι ισχυρίζονται πως εάν παρέμενε ο πρώην αρχηγός του, το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου θα έπαιρνε μονοψήφιο ποσοστό. Η Ν.Δ. και ο Αντώνης Σαμαράς πλήρωσαν την αλλαγή της στάσης τους, η οποία σε μία νύχτα και ύστερα από ισχυρές πιέσεις των δανειστών, έγινε έντονα φιλομνημονιακή. Οι υποστηρικτές του προέδρου της Ν.Δ. ένιωσαν ότι εξαπατήθηκαν.
Ο κ. Καρατζαφέρης είναι η κλασική περίπτωση του πολιτικού που πιστεύει πως είναι ο ...«Θεός», πως έχει το «αλάθητο», μέχρι που ανακαλύπτει πως είναι απλά ο βοσκός ο ψεύτης. Οταν ο λύκος εμφανίστηκε στ' αλήθεια, ο βοσκός (Καρατζαφέρης) δεν μπορούσε να πείσει κανένα. Ψήφισε αβασάνιστα το Μνημόνιο και όταν είδε τα ποσοστά του κόμματός του να καταρρέουν, άλλαξε στάση, που δεν εκτιμήθηκε από τους ψηφοφόρους.
Οι Ελληνες πολίτες έδειξαν απέχθεια σε όσους συνδέθηκαν με τους δανειστές, και τους τιμώρησε και -εάν οι προβλέψεις αποδειχθούν ορθές- πολύ δύσκολα θα συνέλθουν από το σοκ που τους προκάλεσε το αποτέλεσμα της κάλπης. Διότι ο καταδικασμένος στη συνείδηση των ανθρώπων, είναι για πάντα καταδικασμένος. Γιατί πρέπει να αποτελεί εξαίρεση η ελληνική πολιτική σκηνή; Οσοι ψήφισαν δήλωσαν με την ψήφο τους ότι διαφωνούν με τα σκληρά μέτρα που υποστήριξαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. και τα οποία εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό, και ότι επιθυμούν αλλαγή πορείας της χώρας.
Ουδείς μπορεί να υποστηρίξει με βεβαιότητα ότι οι δανειστές θα αποδεχθούν αλλαγές στο Πρόγραμμα που συμφώνησαν με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και αρχικά του ΛΑ.Ο.Σ, πριν το κόμμα αυτό «δει το φως» και αφού στο μεταξύ συμμετείχε στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Με τα σημερινά δεδομένα, η αλλαγή των προνοιών του Μνημονίου είναι απαγορευτική, καθώς οι υπογραφές είναι δεσμευτικές.
Θα μπορούσε μία αριστερή κυβέρνηση να επιβάλει αλλαγές ή να εκδιώξει τους δανειστές; Το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί και δεν πρέπει να βιαστούμε να απαντήσουμε θετικά ή αρνητικά. Θα διακινδυνεύσω να υποστηρίξω, όμως, ότι η εκδίωξη των δανειστών είναι όνειρο απατηλό, άρα και απραγματοποίητο, διότι οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου είναι «τσιμεντωμένες» με την περιουσία του κράτους. Η μόνη ελπίδα που απομένει είναι οι αλλαγές. Πιστεύω ότι -εκτός των Ελλήνων πολιτικών- το ισχυρό μήνυμα της ψήφου του ελληνικού λαού έφτασε και άγγιξε και τους δανειστές.
