Κι όμως ..αν παραμερίσουμε τον πανικό των τελευταίων ημερών τα καλά νέα υπάρχουν και είναι αρκετά!
Κρατάμε τα πιο σπουδαία:
α) Ταρακουνήθηκε για τα καλά η διεθνής οικονομική τάξη που τα δύο τελευαταία χρόνια μας θεωρούσε σχεδόν δεδομένους και προβλέψιμους. Μπορούμε λοιπόν με λίγη προσοχή να επενδύσουμε σε κάποια κέρδη αποκομίσθηκαν από την πρωτόγνωρη διαδικασία την οποία πέρασε ο τόπος ως αποτέλεσμα της περίπλοκης λαϊκής εντολής της 6ης Μαΐου. Μετά τα... αποτελέσματα των προσπαθειών των πολιτικών αρχηγών είναι σαφές πως δεν ήταν εύκολο να περιμένει κανείς πως θα μπορούσε να σχηματισθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση κάτω από τόσο διαφορετικές πολιτικές πλατφόρμες και υπό το κράτος πανικού και φοβίας για εθνική καταστροφή.
Το σημερινό ελληνικό πολιτικό προσωπικό δεν έχει παράδοση τέτοιων συμβιβασμών που απαιτούνται σε παρόμοιες περιστάσεις. Τα τέως μεγάλα κόμματα δεν έχουν την απαραίτητη ευελιξία χειρισμών, ενώ τα νεοπαγή κόμματα δεν έχουν πείρα χειρισμού θεμάτων εθνικής εμβέλειας.
Η μη τελεσφόρηση των προσπαθειών δεν αποτελεί έκπληξη. Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη.Θα ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας να έχουμε με το ζόρι μία ετερόκλητη θνησιγενή κυβέρνηση σε πλήρη δυσαρμονία με όλα τα άλλα εθνικά και διεθνή θέματα.
β)Τιμωρήθηκε –ελπίζουμε και γκρεμίστηκε οριστικά– το κομματικό κατεστημένο που ευθύνεται για την κατάσταση της χώρας μέχρι σήμερα.
γ) Η πλειοψηφία των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού επιβεβαίωσε ότι θέλει να μείνει στην Ευρώπη.
δ) Οι πολιτικοί αναγκάσθηκαν -έστω και ανεπιτυχώς- να κάθονται στο ίδιο τραπέζι να βρουν λύση συνεργασίας.
ε) Ο λαός έδειξε ωριμότητα σεβασμό και πίστη στις δημοκρατικές διαδικασίες.
Στα κακά νέα δεν θα αναφερθούμε σήμερα, αλλά μόνο στις προκλήσεις.
Οι προκλήσεις στις επόμενες τρεις εβδομάδες είναι τρεις:
α) Η ηγεσία των κομμάτων του ευρώ να καταφέρει να ανεβεί ψηλότερα, να πείσει το λαό ότι έχει κυβερνητική προοπτική.
β) Η ίδια ηγεσία πρέπει να βρει νέα, κατάλληλα μηνύματα (και κυρίως προγράμματα αρχών) που να δείχνουν ξεκάθαρα ότι αν πάρει την εξουσία θα σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες, ανεξάρτητα από την όποια διαδικασία αναθεώρησής τους.
γ) Η ηγεσία της Αριστεράς να πείσει το λαό ότι έχει πρόγραμμα διακυβέρνησης για μέσα αλλά και για έξω από την Ελλάδα. Τα κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Δεν είναι αδιανόητη σήμερα η προσδοκία συνένωσης και απορρόφησης των μικρότερων συνδυασμών. Ο ρόλος των ηγεσιών είναι καθοριστικός. Οι προσωπικές διαφορές πρέπει να παραμεριστούν. Με τους συνδυασμούς υποψηφίων της 6ης Μαΐου και με 12 κόμματα στο τραπέζι των ψηφοδελτίων δεν πάμε πουθενά.
Αν γίνουν αυτά, τότε η ευθύνη της νέας λαϊκής επιλογής θα βαρύνει αποκλειστικά τον ελληνικό λαό.
Μία ενδεχόμενη αποχή 35% είναι αδιανόητη.
Ο λαός, αν θέλει την Ευρώπη, πρέπει να το πει καθαρά. Αλλιώς θα πάρουμε άλλο ιστορικό δρόμο.
Για καλό ή για κακό...
Θ.Λουρόπουλος,σ/α
