Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει καμία κρίση και κανένα πρόβλημα στο βαθμό που θέλουν
να παρουσιάσουν τα ντόπια και ξένα κανάλια. Κάθε ανθρώπινη σύμβαση –όπως είναι η
κοινωνία μας– όταν δεχθεί ορισμένα γερά πλήγματα είναι αναπόφευκτο να
αποσταθεροποιείται. Η αποσταθεροποίηση επιτάθηκε με τις διεθνείς της διαστάσεις
και επιδράσεις.
Ασφαλώς δεν μας αρέσουν, αλλά έτσι ήταν πιο πιθανό να γίνει, και
έγινε.
Μέχρι εδώ είναι όλα εξηγήσιμα...
Ούτε το τέλος του κόσμου έρχεται. Όλα είναι προβλεπτά και αναπόφευκτα. Οι εικόνες και τα λόγια της αιμοδιψούς τηλεόρασης παρουσιάζονται με παραμορφωτικό και μεγεθυντικό φακό. Ο κόσμος παραδέρνει εδώ κι... εκεί από την παραζάλη. Τι άλλο θα περίμενε κανείς; Αλλά είναι πέρα για πέρα αδόκιμο σενάριο το ότι οδηγούμεθα σε εμφύλιο, ότι η βία θα κλιμακωθεί, ότι κινδυνεύει η δημοκρατία και όλα τα συναφή επιχειρήματα τρόμου και καταστροφής.
\Δεν είναι δα η πρώτη φορά που βουλευτές πιάστηκαν στα χέρια, αλλά και δεν χρειάζεται να πιαστούν στα χέρια για να μονοπωλήσουν την εθνική έξαρση. Έχουν λεχθεί όλα σχεδόν τα «κοσμητικά» επίθετα μεταξύ πολιτικών, όπως δωσίλογοι, προδότες, κλέφτες, απατεώνες. Σιγά μη μάρανε πιο πολύ ένα χαστούκι για να προκαλέσει την αυτεπάγγελτη επέμβαση του εισαγγελέα! Δηλαδή το «δωσίλογος», ως κατηγορία, δεν εμπίπτει στο γράμμα και το πνεύμα του νόμου ως υπέρτατη προσβολή της αξιοπρέπειας εκείνου προς τον οποίο απευθύνεται; Και όμως, άκρατη υποκρισία…
Αυτό που μας λείπει είναι η ηγεσία και όχι η συλλογική ωριμότητα σε συνθήκες πίεσης. Σε δύσκολες εποχές ο απλός πολίτης χρειάζεται κάποιο φωτεινό αστέρι να ξεκαθαρίσει την πορεία.
Αντί εμπνευσμένης ηγεσίας έχουμε παλαιούς πολιτικούς που χτίζουν πάνω σε συνθήκες συναισθηματικής φόρτισης. Και από κοντά τα κανάλια, που σκάβουν πρώτα τον δικό τους λάκκο και μετά το λάκκο της χώρας.
Οι απλουστευτικές αναλύσεις περί της δημοκρατίας που τάχα τίθεται σε δοκιμασία καταντούν να καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα εκάστη, άρα να συγχύζουν ακόμη περισσότερο τους πολίτες.
Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει καμία κρίση και κανένα πρόβλημα στο βαθμό που θέλουν να παρουσιάσουν τα ντόπια και ξένα κανάλια. Κάθε ανθρώπινη σύμβαση –όπως είναι η κοινωνία μας– όταν δεχθεί ορισμένα γερά πλήγματα είναι αναπόφευκτο να αποσταθεροποιείται. Η αποσταθεροποίηση επιτάθηκε με τις διεθνείς της διαστάσεις και επιδράσεις.
Ασφαλώς δεν μας αρέσουν, αλλά έτσι ήταν πιο πιθανό να γίνει, και έγινε. Μέχρι εδώ είναι όλα εξηγήσιμα. Από τη στιγμή που κλονίσθηκαν οι βάσεις και οι δομές της όποιας οργάνωσης του κράτους, χάθηκε το μέτρο, χάθηκε η ουσία, εμφανίσθηκε ένα κενό και ο καθένας πορεύεται σε δρόμους αχαρτογράφητους. Στο κενό αυτό μύρια όσα μπορεί να συμβούν.
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε ένα νέο 1944 ή 1921;
Οι γενικές συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Τίποτα δεν είναι απίθανό, αλλά η Ελλάδα έχει ακόμη δημοκρατικές δομές και αντοχές.
Μία τέτοια αποσταθεροποίηση μπορεί να κατακαθίσει...
