"Η χώρα θα χρειαστεί νέα διάσωση, οι τράπεζες αποδεικνύονται πηγάδι χωρίς πάτο" αναφέρει το Spiegel.
«Το 2010, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκε να υποστηρίξει τη χώρα με 67,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι τοπικές τράπεζες της Ιρλανδίας έπαιξαν σε στεγαστικά δάνεια και έχασαν και διασώθηκαν με κρατικές εγγυήσεις.
Σύντομα αργότερα, οι Ιρλανδοί και οι υπόλοιποι Ευρωπάιοι έτρεφαν μεγάλες ελπίδες ότι τα χειρότερα είχαν περάσει. Το 2011 μάλιστα η οικονομία τους σημείωσε αύξηση κατά 0,7%. Όμως αυτή η εμπιστοσύνη αποδείχτηκε απατηλή. Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, η Ιρλανδία θα χρειαστεί μια νέα διάσωση. Οι τράπεζες αποδεικνύονται πηγάδι χωρίς πάτο», γράφει χαρακτηριστικά ο Πάουλι.
«Μέχρι τώρα οι περισσότεροι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί δεν έχουν αντιμετωπίσει με σοβαρότητα το πρόβλημα των τοξικών δανείων. Οι τραπεζίτες ελπίζουν για ένα θαύμα. Οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει κατά σχεδόν 50%, ποσοστό χαμηλότερο από ό,τι στις ΗΠΑ, την Ισπανία ή άλλες χώρες που έχουν οικονομική κρίση. Τώρα η κεντρική τράπεζα έχει θέσει μια καταληκτική προθεσμία στις τράπεζες ώστε να εγκαταλείψουν την πολιτική του στρουθοκαμηλισμού», γράφει.
«Eνας νέος νόμος περί προσωπικής χρεοκοπίας σκοπεύει να βοηθήσει φυσικά πρόσωπα να απελευθερωθούν από την παγίδα των χρεών. Η ιδέα είναι αρκετά υγιής. Όμως οι αναλυτές της Deutche Bank προειδοποιούν ήδη τα δισεκατομμύρια σε μειώσεις της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών που θα επιφέρει κάτι τέτοιο.
Για να κάνει τη ζωή των τραπεζών και τη δική της ευκολότερη, η κυβέρνηση καταφεύγει σε κάθε είδους κόλπα. Σύμφωνα με τις συνθήκες που έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι εθνικοποιημένες τράπεζες υποτίθεται ότι πληρώνουν τόκο της τάξης του 9% για τα 31 δισεκατομμύρια ευρώ για τη βοήθεια που έχουν λάβει. Τον περασμένο μήνα , το ίδιο το κράτος δανείστηκε χρήματα -όχι λιγότερα από 3,1 δισεκατομμύρια- ώστε να μπορέσει να τα καταβάλει σε πληρωμές τόκων.», επισημαίνει ο Πάουλι.
