Τις τελευταίες ημέρες έγινε σαφές: οι ξένοι δανειστές δεν συζητάνε το ενδεχόμενο επιμήκυνσης. Δεν είμαστε αρμόδιοι να εξετάσουμε το γιατί και το κατά πόσο η στάση τους είναι σωστή ή λανθασμένη – με την έννοια του να οδηγεί στην έξοδο από την κρίση...
Εκείνο όμως που είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε είναι η διαφωνία των δανειστών με τις ελληνικές αρχές – ακριβέστερα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ'Α την αρχή. Προεκλογικά, και μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε μιλήσει για την... ανάγκη τροποποιήσεων μέτρων του μνημονίου (που ο ίδιος διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε...), καθώς και την επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του προγράμματος. Μετεκλογικά, επέμεινε στη θέση αυτή, η οποία με τη σύμφωνη γνώμη του Φώτη Κουβέλη αποτέλεσε μια εκ των προϋποθέσεων της κυβερνητικής σύγκλισης.
Παρ' όλα αυτά, λίγες ημέρες πριν τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης άρχισε να διαφαίνεται πως οι ξένοι δανειστές δεν έβλεπαν με καλό μάτι μια τέτοια θέση. Τ
ην αίσθηση ενίσχυσαν απόψεις που φερόταν να υποστηριζει ο Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος θεωρούσε ορθότερη στρατηγική έναντι των δανειστών πρώτα να επιδειχθεί αποφασιστικότητα στην εφαρμογή του προγράμματος και στη βάση συγκεκριμένων αποτελεσμάτων να γίνει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Με αυτή τη θέση μετέβη στις Βρυξέλλες για να ενημερώσει τους συναδέλφους του στο ECOFIN, αλλά προτού προλάβει να επιστρέψει στην Αθήνα πληροφορήθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ διαφωνούσε με τη στρατηγική του, θέτοντας σε κίνδυνο τη συνοχή του κυβερνητικού συνασπισμού. Τελικώς, η κυβερνητική κρίση απετράπη με τον Αντώνη Σαμαρά να καλεί σε σύσκεψη τους πολιτικούς αρχηγούς και να συμφωνούν και στην επαναδιαπραγμάτευση και στην επιμήκυνση.
Η απάντηση απ την πλευρά των δανειστών ήρθε από την Κριστίν Λαγκάρντ, την περασμένη Παρασκευή, η οποία κατηγορηματικά απέρριψε κάθε συζήτηση για επιμήκυνση ως «πρόωρη».
Μάλιστα, η επικεφαλής του ΔΝΤ, χρησιμοποιώντας άκρως διπλωματική γλώσσα, εμφανίστηκε ευχαριστημένη που «η νέα κυβέρνηση γνωρίζει πως θα πρέπει να επιδείξει την αποφασιστικότητα να αναγνωρίσει, να υιοθετήσει και να εφαρμόσει το πρόγραμμα».
Η πλευρά Βενιζέλου - Κουβέλη δεν έχουν αντίρρηση προς αυτό, πλην όμως έχουν αναγάγει την επιμήκυνση ως στόχο και προϋπόθεση για τη παραμονή τους στην κυβέρνηση.
Χωρίς να εξετάζεται αν η επιμήκυνση εξυπηρετεί πράγματι τα ελληνικά συμφέροντα (προηγούμενη επιμήκυνση οδήγησε στην αναδιάρθρωση του χρέους και το θλιβερό PSI και η επόμενη ίσως στη δραχμή...) η ουσία είναι πως τείνει να καταστεί εθνική «κόκκινη γραμμή».
Αν παραβιαστεί πιθανώς θα επιταχυνθεί η πτώση της κυβέρνησης, αν όχι η έξοδος της χώρας απ την ευρωζώνη...
Π.Κ. Μαυρίδης
