Η Ελλάδα πάντα έλεγε ψέματα. Προς Έλληνες και μη. Σήμερα, αντιμέτωπη με τα επίχειρα των επιλογών της, οφείλει να ακολουθήσει τον δρόμο της αλήθειας.
Οτιδήποτε λιγότερο πολύ απλά δεν αρκεί…
Έλεγε ψέματα στους εταίρους της σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόταν κοινοτικά κονδύλια ύψους δεκάδων δισ. ευρώ από τα διαρθρωτικά ταμεία και τα πακέτα Σαντέρ, Ντελόρ, ΕΣΠΑ κ.ά.
Έλεγε ψέματα για την κατάσταση των δημοσίων.. οικονομικών της, γεγονός που της επέτρεψε να εισέλθει στην ευρωζώνη.
Έλεγε ψέματα για το ύψος του χρέους της και παρουσίαζε στατιστικά στοιχεία τα οποία εξαιτίας είτε ανικανότητας είτε σκοπιμότητας, είτε αμφότερων των λόγων αυτών έδιναν μια αναληθή εικόνα της πραγματικότητας.
Και, τέλος, εδώ και δύο χρόνια, από την ώρα που της έκλεισαν την πόρτα οι αγορές και άπλωσε το χέρι για βοήθεια στην Ε.Ε., λέει συστηματικά ψέματα, προσπαθώντας να πείσει τους μεν κοινοτικούς ότι θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της, τους δε Έλληνες ότι είναι δυνατόν να μην εφαρμόσει οτιδήποτε από όσα υποσχέθηκε στην Ευρώπη.
Είπε ψέματα για τα κλειστά επαγγέλματα, για το άνοιγμα των αγορών, για το ασφαλιστικό, για τις δαπάνες και τα έσοδα του δημόσιου τομέα αλλά και για τις προθέσεις της αναφορικά με τη συρρίκνωσή του, για τις δομικές μεταρρυθμίσεις και για τις αποκρατικοποιήσεις.
Αντί να κάνει πράξη όσα υποσχέθηκε, προτίμησε τον εύκολο δρόμο των οριζόντιων μαχαιριών σε μισθούς - συντάξεις και της υπερφορολόγησης και βυθίστηκε στην ύφεση και στην ανεργία.
Ακόμη, αποδέχθηκε ένα εξευτελιστικό κούρεμα του χρέους της, μέσω του οποίου το μόνο που κατάφερε ήταν η μείωσή του κατά 30 δισ. ευρώ και η αλλαγή του χαρακτήρα του από ιδιωτικό σε κρατικό, ενώ εξόντωσε τα ασφαλιστικά της ταμεία, το τραπεζικό της σύστημα και δεκάδες χιλιάδες μικροομολογιούχους που της είχαν εμπιστευτεί τις οικονομίες τους και για τους οποίους κανείς δεν μιλά πλέον…
Σήμερα, έχοντας επιβεβαιώσει, πέραν πάσης αμφιβολίας, ακόμη και στα πέρατα της Γης ότι είναι μια χώρα αναξιόπιστη, η Ελλάδα ζητά, ευλόγως πλέον, επέκταση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου και της χρηματοδότησης που το συνοδεύει και το μόνο που καταφέρνει είναι να ενισχύει τις φωνές που μιλούν για την ανάγκη εξόδου της από το ευρώ.
Βεβαίως και πρέπει να επωφεληθεί από την πρόσφατη απόφαση της συνόδου κορυφής της Ε.Ε., μέσω της οποίας παρέχεται η δυνατότητα απευθείας ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Οτιδήποτε διαφορετικό θα συνιστούσε διακριτική μεταχείριση και παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της Ε.Ε.
Όμως, οι ψεύτες αντιμετωπίζονται ως ψεύτες και κάποια στιγμή βρίσκονται αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους, ιδίως όταν αυτό βολεύει πολιτικά όσους έχουν το πάνω χέρι στην Ευρώπη...
Ο μόνος τρόπος να διαφύγει η Ελλάδα την τύχη ενός αποδιοπομπαίου τράγου είναι επιτέλους να κάνει πράξη όσα υποσχέθηκε. Όχι μόνον στο πλαίσιο της προσπάθειας ανάκτησης της χαμένης της αξιοπιστίας, αλλά κυριότερα για να δώσει η ίδια στον εαυτό της μια ευκαιρία ανάκαμψης.
Δεν θα τροφοδοτηθεί η αναπτυξιακή διαδικασία, έστω μεσοπρόθεσμα, εάν ανοίξουν τα επαγγέλματα και οι αγορές; Δεν θα υπάρξει αντίστοιχα αποτέλεσμα εάν προωθηθούν οι αποκρατικοποιήσεις και σταματήσει ο ασφυκτικός κρατικός εναγκαλισμός της οικονομίας;
Δεν θα αρθεί η κυριότερη αιτία κοινωνικής αδικίας εάν παταχθεί η φοροδιαφυγή στη χώρα μας;
Η απάντηση που οφείλει να δώσει σήμερα η Ελλάδα σε όσους εξυφαίνουν σενάρια εξόδου της από την ευρωζώνη, αρχής γενομένης από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αυτήν την εβδομάδα, είναι ότι και θέλει και μπορεί.
Οτιδήποτε λιγότερο πολύ απλά δεν αρκεί…
Ν.Γ.Δρόσος
