Η (πρόσκαιρη;) πολιτική σταθερότητα βάζει ξανά στον χάρτη των επενδυτών τα ιδιωτικά νησιά. Το ενδιαφέρον έχει αναζωπυρωθεί καθώς οι τιμές έχουν μειωθεί τουλάχιστον 20% την τελευταία διετία, ενώ οι επικείμενες αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών δημιουργούν προοπτική άμεσων υπεραξιών.
Η παραδοσιακή αύξηση του αγοραστικού ενδιαφέροντος για ιδιωτικά νησιά στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι έχει κάνει και φέτος την...εμφάνισή της στην αγορά, ιδίως από τη στιγμή που επανήλθε η πολιτική σταθερότητα στη χώρα και οι τιμές των νησιών είναι σημαντικά μειωμένες σε σύγκριση με τα όσα ίσχυαν πριν από δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, η πρόσφατη πώληση της Οξιάς, από την οικογένεια Σταμούλη (Ελληνοαυστραλοί) στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ αντί ποσού 5 εκατ. ευρώ (από 7 εκατ. ευρώ που ζητούνταν αρχικά) έχει ενθαρρύνει κι άλλους ενδιαφερόμενους πωλητές, αλλά και αγοραστές. Δεν είναι άλλωστε κρυφό ότι αρκετά νησιά αγοράζονται για επενδυτικούς σκοπούς και όχι για λόγους αίγλης, ή δημιουργίας ενός μικρού ιδιωτικού παραδείσου, στα πρότυπα του Σκορπιού της οικογένειας Ωνάση. Η Οξιά βρίσκεται στο σύμπλεγμα των Εχινάδων Νήσων στο Ιόνιο Πέλαγος, κοντά στην Ιθάκη, σημαντικό μέρος του οποίου βρίσκεται υπό το προστατευτικό καθεστώς Natura, έχοντας χαρακτηριστεί περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με πληροφορίες, ένα τμήμα της Οξιάς είναι αξιοποιήσιμο και μάλιστα, εκτιμάται ότι έχουν εγκριθεί και όροι δόμησης, που όμως ήταν σαφώς χαμηλότεροι (επιτρεπόμενη οικοδομήσιμη επιφάνεια) από αυτούς που ίσως προσδοκούσε η οικογένεια Σταμούλη και γι’αυτό διαπραγματευόταν επί σειρά μηνών τη μεταβίβαση του νησιού.
Ενας πρόσθετος λόγος που έχει ενισχύσει την κινητικότητα στην αγορά των ιδιωτικών νησιών είναι το γεγονός ότι με την ολοκλήρωση του «παζλ» του νέου οικονομικού επιτελείου, το νέο φορολογικό πλαίσιο και ιδίως η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών θα επανέλθουν στο προσκήνιο.
Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές γνωρίζουν ότι αν κινηθούν εγκαίρως, θα αποφύγουν την καταβολή υψηλότερου φόρου (μιας και θεωρείται σχεδόν βέβαιη η αύξηση των αντικειμενικών σε περιοχές όπου υπάγονται τα ιδιωτικά νησιά) και ταυτόχρονα θα έχουν άμεσες υπεραξίες σε μια μελλοντική πώληση, λόγω της υψηλότερης αντικειμενικής τιμής.
Αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιούν και οι πωλητές των ιδιωτικών νησιών, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι κληρονόμοι των συγκεκριμένων περιουσιών και επιθυμούν διακαώς να απαλλαγούν από το δυσβάσταχτο φορολογικό βάρος. Ετσι οι ζητούμενες τιμές έχουν μειωθεί τουλάχιστον κατά 20% την τελευταία διετία, με στόχο την προσέλκυση περισσότερων «τολμηρών» αγοραστών, δεδομένου ότι η γραφειοκρατία, σε ό,τι αφορά μια πιθανή αξιοποίηση/εκμετάλλευση ενός ιδιωτικού νησιού ζει και βασιλεύει.
Ο σημαντικός όγκος εγγράφων, πιστοποιητικών και αδειών που απαιτούνται για τη μεταβίβαση τέτοιων ακινήτων αποτελεί και τον βασικότερο λόγο που την τελευταία διετία και πριν από την περίπτωση της Οξιάς, δεν είχε πραγματοποιηθεί καμία αγοραπωλησία ιδιωτικού νησιού στην Ελλάδα, καθώς οι αγοραστές αποθαρρύνονταν σύντομα. Εστω κι έτσι, όμως, το κόστος ενός ιδιωτικού νησιού, κυμαίνεται μεταξύ 5 και 10 εκατ. ευρώ, ή και ακόμα παραπάνω.
Η τιμή εξαρτάται από το πού βρίσκεται το νησί, πόσο απέχει από την ηπειρωτική χώρα, τι επιφάνεια καλύπτει και βέβαια αν προσφέρεται ή όχι για ανάπτυξη, έστω και ήπιας μορφής.
Οπως σημειώνει ο κ. Μάικ Βασιλείου, επικεφαλής της ΝAI Real Estate, «το βασικότερο για ένα νησί είναι να βρίσκεται κοντά στην ξηρά, ή έστω σε άλλο κατοικούμενο νησί, προκειμένου να είναι εύκολη η σύνδεσή του με δίκτυα κοινής ωφέλειας.
Αντίστοιχα, θα πρέπει, εκτός από το δεδομένο μέγεθός του (ήτοι να μην πρόκειται για βραχονησίδα) να διαθέτει και κάποιο ή κάποια φυσικά λιμάνια και προσχώσεις, ώστε να είναι εύκολη η προσέγγισή του. Αλλο ένα σημαντικό στοιχείο είναι και η ύπαρξη νερού στο υπέδαφός του, ώστε να πραγματοποιηθούν και οι σχετικές γεωτρήσεις» τονίζει ο κ. Βασιλείου.
Το κυριότερο βέβαια είναι να υφίστανται και τα απαιτούμενα πιστοποιητικά (π.χ. τίτλος ιδιοκτησίας, συμβόλαιο κληρονομιάς ή γονικής παροχής κ.ο.κ.), ώστε να μπορεί να μεταβιβαστεί...
Νικος Χ. Ρουσανογλου
