Η Γερμανία της Μέρκελ, που αποφάσισε να τιμωρήσει την Ελλάδα για την πιστωτική
της σπατάλη, τώρα απειλείται η ίδια λόγω του ενδεχόμενου οικονομικού και
κοινωνικού καταποντισμού της χώρας, που η σκληρή γερμανική πολιτική, με σύμμαχο
το εγκληματικό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, φρόντισε να εξασφαλίσε..
Έχουν και οι φτωχοί τα προβλήματα τους, (βλέπε Ελλάδα), αλλά έχουν και οι πλούσιοι τα δικά τους, (βλέπε Γερμανία). Τα προβλήματα των πλουσίων, καμιά φορά φαίνονται πιο... διαβολικά, διότι οι πλούσιοι συνήθως (βλέπε Γερμανία), έχουν πιο πολλές επιλογές, (βλέπε την γερμανική στρατηγική για την διάσωση/καταστροφή της Ευρωζώνης), και όταν αντικρίζουν το ενδεχόμενο (η επερχόμενο), υπαρξιακό όλεθρο των εθνικιστικών των ονείρων, τότε οι πλούσιοι, (βλέπε κυβέρνηση Μέρκελ), έχουν πολύ περισσότερους λόγους να αυτομαστιγώνονται, διότι ότι έγινε ήταν δικό τους λάθος. (Αυτή η αλήθεια, φυσικά, δεν αναιρεί την πολύ ιδιαίτερη ενοχή που έχει η φτωχή Ελλάδα στην καταστροφή της οικονομίας της
Αλλά το θέμα μας είναι η Γερμανία, η οποία για πρώτη φορά κινδυνεύει να χάσει την προτεσταντική χρηματοπιστωτική παρθενιά της, και μόνο ένα θαύμα της (ελληνικής) Παναγίας της Τήνου μπορεί να την σώσει, από το να χάσει την ΑΑΑ αξιολόγηση από τα κολασμένα κέντρα αξιολογήσεων της Αμερικής. Και λέω η Παναγιά της Τήνου, διότι όπως εξήγησε η Moody’s στην χθεσινή της αρνητική αξιολόγηση της Γερμανίας, το κυριότερο πρόβλημα της χρηματοπιστοληπτικής αξιολόγησης της Γερμανίας, είναι το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ.
Τι απίθανη θεία δίκη! Η Γερμανία της Μέρκελ, που αποφάσισε να τιμωρήσει την Ελλάδα για την πιστωτική της σπατάλη, τώρα απειλείται η ίδια λόγω του ενδεχόμενου οικονομικού και κοινωνικού καταποντισμού της χώρας, που η σκληρή γερμανική πολιτική, με σύμμαχο το εγκληματικό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, φρόντισε να εξασφαλίσει. Και ας μην ξεχνάμε, ότι αυτή η τρομερή δημοσιονομική σπατάλη της Ελλάδας, την οποία η Μέρκελ αποφάσισε πριν δύο χρόνια να τιμωρήσει παραδειγματικά, προς μάθημα των υπολοίπων κρατών του ευρώ, υποστηρίχτηκε άμεσα και ασύστολα από τις δικές της γερμανικές τράπεζες, και τα τεράστια κρατικά πλεονάσματα τρεχουσών πληρωμών της Γερμανίας, λόγω του κοινού νομίσματος.
Όπως και η Ελλάδα, από την φτωχή της σκοπιά, έτσι και η Γερμανία, από την πλούσια σκοπιά της, προσπάθησε με την καταστροφική της πολιτική για την «διάσωση» του ευρώ, να έχει και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Η Γερμανία θησαύρισε μέσα στην δεκαετία του ευρώ, λόγω του κοινού νομίσματος, λόγω της έξυπνης οικονομικής πολιτικής της, λόγω της τεμπελιάς πολλών άλλων κρατών του ευρώ, αλλά και λόγω του στημένου παιχνιδιού της Ευρωζώνης, που ήταν φτιαγμένο να ωφελεί πρωταρχικά τους «έχοντες», δηλαδή τις ήδη κραταιές οικονομίες του ευρώ, αλλά και λόγω της πανευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής απληστίας, που έσπρωξε την ηγεσία του ευρώ, με αρχηγούς την Γερμανία και την Γαλλία, να επιτρέψει και να υποστηρίξει ασυστόλως πάμφθηνα επιτόκια και στις 17 χώρες του κοινού νομίσματος επί μία δεκαετία.
Με το ξέσπασμα της Ελληνοευρωπαϊκής κρίσης, η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μέρκελ αποφάσισε, ότι η στρατηγική της διάσωσης του ευρώ, έπρεπε να κινηθεί στα εξής επίπεδα.
(1) Η κρίση οφείλεται αποκλειστικά στα υπό πτώχευση κράτη της περιφέρειας, το οποία και πρέπει να υποστούν τις δεινές αλλαγές.
(2) Το ενδεχόμενο κόστος της Γερμανίας, έπρεπε να κρατηθεί στο ελάχιστο. Και τούτο διότι η Γερμανία, και όλοι οι Γερμανοί πιστεύουν, (κατά την γνώμη μου αδίκως), ότι τα πλούτη που τους έφερε το ευρώ, οφείλονται αποκλειστικά στην εργατικότητα των Γερμανών, και καθόλου, στην καταναλωτική όρεξη των υπολοίπων κρατών του ευρώ, και στην διάθεση αυτών των λαών να καταχρεωθούν για να δύνανται να καταναλώνουν τα γερμανικά εξαγωγικά προϊόντα.
(3). Τα κράτη των οποίων οι οικονομίες θα ερχόντουσαν σε δύσκολες χρηματοπιστωτικές καταστάσεις, έπρεπε να φτωχύνουν σημαντικά, μέσω προκαθορισμένων υφεσιακών μέτρων λιτότητας και διαδικασιών, χωρίς καμία πρόνοια, έγνοια, η συμπόνια για τους διάφορους λαούς, αρχής γενομένης των Ελλήνων, οι οποίοι υποβάλλονται θέλοντας και μη σε αυτούς τους οικονομικούς ζουρλομανδύες.
(4). Ο μόνος θεμιτός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης ήταν να μετατραπούν όλα τα κράτη του ευρώ, καθ εικόνα και καθ ομοίωση με την Γερμανία, σύμφωνα με τις διαταγές και τις υποδείξεις της γερμανικής κυβέρνησης.
(5). Τα μέτρα διάσωσης έπρεπε να ληφθούν αποκλειστικά μέσω ενός καταπιεστικού κλίματος εξωτερικά ελεγχόμενης πειθαρχίας, υπό τις διαταγές της γερμανικής ηγεσίας. Και οι τέσσερεις αυτοί στόχοι, φυσικά, είχαν και έχουν τον απώτερο στόχο να γιγαντώσουν την ανισότητα γεωπολιτικής ισχύος μεταξύ της Γερμανίας και των υπολοίπων κρατών του ευρώ, δια μέσου της γιγάντωσης της οικονομικής ανισότητας.
Ντίνος Κουτσολιούτσος
