Η τακτική «καρότο και μαστίγιο» των δανειστών δούλεψε και πάλι , υποδεικνύοντας με σαφήνεια (και) στη νέα ελληνική κυβέρνηση ποιος είναι ο δρόμος με τη μικρότερη αντίσταση:
«Εφαρμόστε τώρα αυτά που συμφωνήσατε διότι αλλιώς θέμα αναδιαπραγμάτευσης δεν υπάρχει (μαστίγιο) κι αν πετύχετε καλά αποτελέσματα, τότε θα μπείτε -κάποια στιγμή- στο πρόγραμμα ευρωπαϊκής ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και θα αφαιρεθούν έως και 50 δισ. από το χρέος σας (καρότο)»...Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης θυμίζουν μια αγγλοσαξονική ρήση για όσους επιχειρούν το… ακατόρθωτο.
Χωρίς σοβαρή πίστωση χρόνου (και χρήματος) από τους δανειστές, η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να προχωρήσει αποκρατικοποιήσεις, να προωθήσει... μεταρρυθμίσεις, να περιορίσει τις κοινωνικές ανισότητες και να βάλει φρένο στην υφεσιακή βουτιά της οικονομίας.
Όλα αυτά μαζί, ενώ οι αντοχές της κοινωνίας είναι στο «κόκκινο».
Με άλλα λόγια, θα προσπαθήσει «να βάψει το αμάξι ενώ τρέχει με 200». Και σε αυτήν τη φάση θα πρέπει να το κάνει με ελαττωματικό… χρωστήρα, με τη συνταγή δηλαδή των μνημονίων!
Η εξήγηση αυτής της εξέλιξης είναι απλή.
Η τακτική «καρότο και μαστίγιο» των δανειστών δούλεψε πάλι, υποδεικνύοντας με σαφήνεια (και) στη νέα ελληνική κυβέρνηση ποιος είναι ο δρόμος με τη μικρότερη αντίσταση:
«Εφαρμόστε τώρα αυτά που συμφωνήσατε διότι αλλιώς θέμα αναδιαπραγμάτευσης δεν υπάρχει (μαστίγιο) κι αν πετύχετε καλά αποτελέσματα, τότε θα μπείτε -κάποια στιγμή- στο πρόγραμμα ευρωπαϊκής ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και θα αφαιρεθούν έως και 50 δισ. από το χρέος σας (καρότο)».
Με άλλα λόγια, έχουμε για μία ακόμη φορά μετάθεση της επίλυσης του προβλήματος σε μεταγενέστερη στιγμή.
Προφανώς η εξέλιξη αυτή βολεύει την Ευρώπη, που δεν έχει σήμερα «έτοιμες λύσεις» για την ιδιόμορφη ελληνική περίπτωση, βολεύει όμως και την κυβέρνηση, που μάλλον αισθανόταν εξαρχής ότι αυτήν τη στιγμή δεν έχει δυνατότητες για κάτι καλύτερο.
Το ερώτημα είναι αν το «πρόβλημά» μας επιδέχεται αναβολή.
Με την οικονομία σε κάθετη εφόρμηση, με την κοινωνία στα κάγκελα και τον κρατικό μηχανισμό περίπου σε διάλυση, οι «κίνδυνοι εφαρμογής» που προκύπτουν για το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι τεράστιοι, αν όχι ανυπέρβλητοι.
Όσο κι αν τα περισσότερα από όσα ακούστηκαν στις προγραμματικές είναι εξαιρετικά εύηχα, ο σχεδιασμός αλλά κυρίως η υλοποίησή τους -με βάση την ελληνική πραγματικότητα που όλοι ξέρουμε- θα αποτελούσαν τιτάνιο έργο, ακόμη και σε συνθήκες πολύ πιο ευνοϊκές από τις τρέχουσες.
Υπό αυτήν την έννοια, ελπίζω οι δανειστές μας να έχουν κάποιο σοβαρό «μποναμά» στα σκαριά, που θα αποκαλυφθεί πριν από τον χειμώνα, προκειμένου να «ζεστάνει» την ελληνική κοινωνία και να διευκολύνει τις κινήσεις της κυβέρνησης.
Αλλιώς μάλλον εμείς τη… βάψαμε..
Γ.Παπανικολάου
