Όταν περισσότερες από 8.000 υποθέσεις δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων,
μεταξύ των οποίων και οι 6.000 που είναι σε φάση εκδίκασης,
σαπίζουν (καθόλου τυχαία) στα συρτάρια των αρμοδίων υπηρεσιών, ποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά την πάταξη της διαφθοράς στο Δημόσιο με αύξηση προστίμων (έστω και υπέρογκη) και με επιτάχυνση των εκδικάσεων.
Ορθή και ασφαλώς χρήσιμη (για εντυπώσεις) είναι η πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης να επιβάλει πρόστιμο στον... απατεώνα κρατικό υπάλληλο ίσο με 50 φορές του ύψους της δωροδοκίας και να εκδικάζεται η υπόθεση της απατεωνιάς του μέσα σε ένα οκτάμηνο. Δεν είναι όμως περισσότερο αποτελεσματική από τον συναγερμό που βάζουμε στο αυτοκίνητο, πιστεύοντας ότι έτσι θα το προστατέψουμε από τον επαγγελματία κλέφτη που το έχει βάλει στο μάτι. Και ο συναγερμός μόνο για φόβο είναι...
Γιατί η διαφθορά στο δημόσιο (που υπήρχε από συστάσεως του ελληνικού κράτους) έγινε (τα τελευταία 40 χρόνια) τόσο «επαγγελματική», τόσο οργανωμένη, τόσο σφικτά συνδεδεμένη με την εσκεμμένη γραφειοκρατία και τόσο «ευλογημένη» από την πολιτική και τους πολιτικούς που η ιδέα των προστίμων είναι σαν να προσπαθούμε να γκρεμίσουμε κάστρο με βότσαλα...
Θυμάμαι τον Μιλτιάδη Εβερτ στο υπουργείο Οικονομικών όταν μας έλεγε ότι βρήκε ξεχασμένη στα συρτάρια του υπουργείου υπόθεση «πλειστηριασμού» (μεταξύ Εφόρων) για την θέση του προϊστάμενου Εφόρου σε κεντρικότατη Εφορία της αγοράς των Αθηνών που την «κέρδισε», έναντι 30.000.000 δραχμών Έφορος της επαρχίας κάνοντας αμοιβαία μετάθεση!!! Στην δε διοικητική εξέταση (τις περιβόητες ΕΔΕ που πάντα βγάζουν λάδι τους απατεώνες) υπήρχε αναφορά υπηρεσιακού παράγοντα ότι ο Έφορος που πήρε την θέση μίλαγε για «απόσβεση» των 30 εκατ. δρχ. μέσα σε ένα εξάμηνο!!!
Δεν έχω καμία απολύτως πρόθεση να συνηγορήσω υπέρ των επίορκων κρατικών υπαλλήλων κάθε κατηγορίας και κάθε τομέα.
Είναι όμως λάθος να επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο στην τελική συναλλαγή με το φακελάκι και να μην φωτίζουμε όλες τις πλευρές που συνθέτουν τον μόνιμο μηχανισμό διαφθοράς και κλεπτοκρατίας (όπως την αποκαλεί στην αρθρογραφία του και ο έγκριτος συνάδελφός μου κ. Αθανάσιος Παπανδρόπουλος).
Τον μόνιμο μηχανισμό που αρχίζει από την προκλητική συμπεριφορά κομμάτων, κομματικών παραγόντων και βουλευτών και φθάνει μέχρι τα πλοκάμια τους στις συντεχνίες και στο σώμα των υπαλλήλων των κεντρικών υπηρεσιών και των ΔΕΚΟ.
Υπενθυμίζω (για ακόμη μία φορά) την δημόσια «ευλογία» του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1982, στον κομματικό του σύντροφο που καταγγέλθηκε για δωροδοκία «Είπαμε να κάνουμε δωράκι στον εαυτό μας αλλά όχι σε τόσο μεγάλο ύψος...».
Οι πάντες γνωρίζουμε ακόμη την «προστασία» που παρέχουν τα κόμματα στα κλειστά επαγγέλματα, μοιράζοντας την «πίτα της προστασίας» ανάλογα με τις διασυνδέσεις που έχει κάθε κόμμα με τις επαγγελματικές συντεχνίες.
Και είναι περιττό να επαναφέρω της δωροδοκίες των πολιτικών που τις έχουν ήδη ομολογήσει οι υποθέσεις σκανδάλων που οδήγησαν στην φυλακή «διακεκριμένα» ονόματα της πολιτικής.
Άλλωστε φαινόμενο του ιδίου συστήματος είναι, στις ημέρες μας, το «γκέτο» όλων των πολιτικών και των σογιών τους στην Βουλή.
Θα θυμάμαι πάντα, μάλιστα, αυτά που μου απάντησε για το θέμα της διαφθοράς πριν από πολλά χρόνια ένας από τους κορυφαίους Γενικούς Διευθυντές του τότε υπουργείου Βιομηχανίας, ο Δημήτρη Καραϊσκάκης. «Από την στιγμή που πάμπολλοι Βουλευτές ζητούν από υπηρεσιακούς παράγοντες που χειρίζονται νομοσχέδια να στριμώξουν και διατάξεις που φωτογραφίζουν ευνοϊκά επιχειρήσεις, τους ζητούν να παρανομήσουν και να δώσουν άδειες και εγκρίσεις εκεί που απαγορεύονται, τους ζητούν να κυνηγήσουν επιχειρήσεις και επιχειρηματίες έχοντας πολιτικά και οικονομικά οφέλη από άλλους επιχειρηματίες... και παρέχουν «μόνιμη πολιτική προστασίας» σε όποιον θα κάνει την εξυπηρέτηση, πως είναι δυνατόν να έχεις μια κουτάλα με το μέλι και να μην δοκιμάσεις...».
Σε συνδυασμό δε και με την περιγραφή αυτή γίνεται αντιληπτό πως χτίσθηκαν τα «μαγαζάκια» των κρατικών υπαλλήλων στα οποία καταφεύγουν επιχειρηματίες αλλά και απλοί πολίτες ακόμη και με σημειώματα πολιτικών και κομματικών παραγόντων.
«Μαγαζάκια» εκπόνησης περιβαλλοντικών μελετών.
«Μαγαζάκια» σύνταξης μελετών για την υπαγωγή σε επιδοτούμενα προγράμματα.
Υποβολής αιτήσεων για άδειες εργοστασίων, σύστασης Εταιριών, έγκρισης επιδοτήσεων, παράτασης αδειών, και διαγραφής προστίμων...
Μαγαζάκια προστασίας εργοστασίων και επιχειρήσεων από ελέγχους στις εγκαταστάσεις, από ελέγχους κατόπιν καταγγελιών και από ελέγχους για την έκδοση αδειών επεκτάσεων ή προσθήκης μηχανημάτων.
Μετά από αυτά τι να πει κανείς και για το προστατευμένο πολιτικά «σύστημα» (γιατί περί συστήματος πρόκειται) του οργανωμένου λαθρεμπορίου που τρέφει γενιές και γενιές κρατικών λειτουργών ενώ περιέργως (;) πατάσσεται... εδώ και 25 χρόνια!!!
Όλη αυτή λοιπόν η κλεπτοκρατία που τρέφεται από το ελληνικό δημόσιο και τρέφει την παραοικονομία σε ποσοστό μέχρι και 20% του συνόλου της παραοικονομίας (σύμφωνα και με παλαιούς υπολογισμούς μελετητών του ΙΟΒΕ για τις «ενχρήματες υπηρεσίες» του δημοσίου) θα ιδρώσει... ακούγοντας ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης θα τους βάλει να πληρώσουν... Εάν τους πιάσουν;
Καλές είναι οι πρωτοβουλίες αυτές αλλά καταντούν γραφικές όταν, στην Ελλάδα, περιορίζονται μόνο σε πρόστιμα.
Γιώργος Κράλογλου.
