Γιατί θα έπρεπε να είναι κανείς ειλικρινής στη δήλωση των εισοδημάτων του προς την εφορία;
Γιατί να μην «ποντάρει» στην επόμενη φορολογική «περαίωση» και στην αμνηστία που θα τη συνοδεύει;
Φθηνότερο θα είναι…
Το «μπλόκο» που εμφανίζεται να προωθεί η τρόικα σε φορολογικές ρυθμίσεις τύπου «περαίωσης», μέσω των οποίων παρέχεται αμνηστία προς όσους δηλώσουν εισοδήματα που απέκρυπταν έως τώρα από την εφορία, έναντι... καταβολής φόρου με χαμηλότερο συντελεστή, ανοίγει τον δρόμο για την επικράτηση φορολογικής ισονομίας στη χώρα μας, μετά από πολλά χρόνια έμπρακτης ενθάρρυνσης της φοροδιαφυγής.
Ανοίγει τον δρόμο, με άλλα λόγια, για τον τερματισμό άθλιων πρακτικών του παρελθόντος, οι οποίες στήριξαν και εμπέδωσαν νοοτροπίες ανομίας και φοροδιαφυγής μεταξύ των φορολογούμενων πολιτών.
Πρακτικές που ήσαν βαθύτατα απαξιωτικές για τους ειλικρινείς και νομοταγείς φορολογούμενους, τους οποίους το κράτος καλούσε, από κοινού με όλους τους υπολοίπους, όποτε επιθυμούσε να τονώσει τα κρατικά έσοδα, εξαγγέλλοντας μια «περαίωση» και λέγοντας προς όλους «είστε ψεύτες και κλέφτες» και «ελάτε να τα βρούμε» δίχως πρόστιμα, αλλά με μια ρύθμιση.
Μια πρόσκληση την οποία, βεβαίως, έσπευδε να τιμήσει ένας μεγάλος αριθμός εξ όσων είχαν όντως αποκρύψει εισοδήματα, αλλά μαζί τους και ένας αντίστοιχος αριθμός ειλικρινών φορολογουμένων, υπό τον φόβο του ελέγχου και του αυθαίρετου τρόπου με τον οποίο ερμηνεύεται η φορολογική νομοθεσία, από εφορία σε εφορία, στη χώρα μας.
Ως αποτέλεσμα, οι ειλικρινείς φορολογούμενοι επιβαρύνονταν με επιπρόσθετο φορολογικό βάρος, ενώ οι μη ειλικρινείς κατόρθωναν να διαφύγουν τα επίχειρα της φορολογικής τους ανομίας, έναντι μικρής επιβάρυνσης.
Υπό το πρίσμα αυτό, ωστόσο, γιατί θα έπρεπε να είναι κανείς ειλικρινής στη δήλωση των εισοδημάτων του; Γιατί να μην «πόνταρε» στην επόμενη φορολογική «περαίωση» που θα ανακοίνωνε το υπουργείο Οικονομικών, όταν και όποτε αυτό ξέμενε από ρευστό;
Ρυθμίσεις όπως αυτές καταδείκνυαν στην πράξη τόσο την αδυναμία των αρμόδιων φορολογικών αρχών να εντοπίσουν και να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, γεγονός αντιληπτό από ειλικρινείς και μη, όσο και την απαξία με την οποία περιέβαλλαν τον φορολογούμενο πολίτη, αντιμετωπίζοντάς τον εκ προοιμίου ως φοροδιαφεύγοντα.
Το «μπλόκο» δε αυτό, όπως επισημαίνει η συνάδελφος Έλενα Λάσκαρη σε δημοσίευμά της, σημειώνεται ενώ το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εμφανιζόταν έτοιμο να προωθήσει και νέα νομοθετική ρύθμιση, βάσει της οποίας θα προβλεπόταν η δυνατότητα καταβολής φόρου 8%-10% σε όσους αποκάλυπταν κρυμμένα εισοδήματα παλαιότερων οικονομικών χρήσεων.
Αν όμως, σήμερα, ενώ η φοροδιαφυγή παραμένει μία από τις κυριότερες πηγές κοινωνικής αδικίας στον τόπο μας, το υπουργείο Οικονομικών χρειάζεται παρέμβαση της τρόικας για να αποφύγει τις κακοτοπιές του παρελθόντος, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε ότι θα μεταβληθεί η κυρίαρχη νοοτροπία μεταξύ των πολιτών που θέλει τη φοροδιαφυγή «εθνικό σπορ»;
Η φοροδιαφυγή ασφαλώς μπορεί να εντοπιστεί και να παταχθεί μέσω ηλεκτρονικών διασταυρώσεων ή άλλων μεθόδων, όπως γίνεται και σε άλλες πολιτισμένες χώρες της υφηλίου.
Το να έχεις όμως έναν υπάλληλο του ΣΔΟΕ πάνω από το κεφάλι του κάθε φορολογουμένου δεν είναι δυνατόν.
Εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις οι πολίτες, το βάρος του φορτίου θα φέρουν πάντα όσοι εξορισμού ή εκ πεποιθήσεως είναι ειλικρινείς, είτε αυτοί είναι μισθωτοί και συνταξιούχοι, είτε ελεύθεροι ή λοιποί επιχειρηματίες.
Για να γίνει, όμως, αυτό πρέπει το κράτος να πάψει να αντιμετωπίζει τους πάντες ως «ψεύτες και κλέφτες», τερματίζοντας τα «μαθήματα προς φοροδιαφυγή» που συχνά παραδίδει μέσω των «περαιώσεων» και της φορολογικής αμνηστίας που τις συνοδεύει…
N.Γ.Δρόσος
