Το χρέος απειλείται με εκτροχιασμό.
Είναι διαπίστωση που θα μπορούσε κανείς να την αποδεχτεί. Ομως, ποιος ευθύνεται; Είναι το κύριο και καίριο ερώτημα.
Γιατί πολύ λογικά όποιος έχει την ευθύνη για τον εκτροχιασμό της οικονομίας οφείλει να αναλάβει και τα βάρη επαναφοράς στο σωστό δρόμο και την έξοδο..
Μας λένε ότι οι καθυστερήσεις λόγω των εκλογών προκάλεσαν προβλήματα στην οικονομία. Ασφαλώς. Ομως δεν είναι αυτές οι υπεύθυνες, αλλά η... βαθύτερη ύφεση. Και ποιος έχει την κύρια αν όχι τη μοναδική ευθύνη; Μα η τρόικα γιατί αυτή ουσιαστικά επιβάλει τις οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται.
Αν το χρέος δεν μειωθεί στο 120% το 2020 ώστε να καταστεί βιώσιμο (και γιατί παρακαλώ το 2020 και όχι το 2021 ή το 2022;) πάλι ή τρόικα θα ευθύνεται.
Μάλιστα αυτή τη φορά οι ευθύνες της είναι ακόμα μεγαλύτερες γιατί παρά τις αντιρρήσεις επιμένει πεισματικά σε ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα περικοπών παρότι ξέρει ότι μας οδηγεί κατευθείαν στον τοίχο.
Ωρες - ώρες σου δημιουργείται η διάθεση να υποκύψεις σε συνωμοσιολογικά σενάρια και να αναρωτηθείς μήπως η τρόικα εξυπηρετεί άλλα σχέδια..
Αν αυτό μέχρι χθες μπορούσε να έχει κόκκο αλήθειας μετά την επίσκεψη της Μέρκελ αποκλείεται εντελώς. Και τί απομένει;
Η στενοκεφαλιά των τεχνοκρατών, ο φόβος να παραδεχτούν το λάθος για τη θανατηφόρα δόση λιτότητας, η αναξιοπιστία του ελληνικού συστήματος...
Οτι κι αν συμβαίνει απαιτείται μία γενναία προσέγγιση ώστε το πρόγραμμα να αλλάξει και συνοδευόμενο από μέτρα αναπτυξιακά, την εξόφληση του χρέους προς τους ιδιώτες, την επανεκκίνηση των μεγάλων έργων, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να εξισορροπηθεί η καταστροφική ύφεση..
