Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι για να συμφωνήσουν σε οτιδήποτε στο πλαίσιο των Συνόδων Κορυφής και των Eurogroup είναι πολύ κακά μαντάτα για την Ευρωπαική Ένωση...
Και οι δυσκολίες αυτές οφείλονται περισσότερο στην μικροψυχία και τη στενοκεφαλιά των Γερμανών παρά σε πραγματικές αιτίες.
Οι Γερμανοί έχουν αφαιρέσει απο την ευρωπαική οικονομική πολιτική το ένα εκ των δυο εργαλείων οικονομικής πολιτικής που... υπάρχουν διεθνώς. Την νομισματική πολιτική. Και αυτό καθιστά την Ευρώπη ανάπηρη.
Για να εξηγηθώ: Η οικονομική πολιτική σε κάθε χώρα, ασκείται μέσω δυο «εργαλείων». Της δημοσιονομικής πολιτικής και της νομισματικής πολιτικής. Η δημοσιονομική ρυθμίζει τα έσοδα και τις δαπάνες του Δημοσίου. Η νομισματική ρυθμίζει την ισοτιμία του νομίσματος, την ποσότητα του νομίσματος σε κυκλοφορία και τα επιτόκια.
Στην Ενωμένη Ευρώπη, όλα τα κράτη εκχώρησαν τη νομισματική τους πολιτική στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα. Κατήργησαν τα εθνικά τους νομίσματα, υιοθέτησαν το Ευρώ και έδωσαν το δικαίωμα άσκησης της νομισματικής πολιτικής στην ΕΚΤ. Η ΕΚΤ υποτίθεται οτι δρά ανεξάρτητα και αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό, αλλά στην ουσία ελέγχεται απο τις κυβερνήσεις των χωρών και αυτό σημαίνει, για να μην κοροιδευόμαστε στη σημερινή Ευρώπη, απο τη Γερμανία.
Η Γερμανία έχει μια εμμονή με τον πληθωρισμό και με την ισχύ του Ευρώ (όπως είχε με το Μάρκο). Δεν θέλει με τίποτα η Γερμανία να τυπωθεί χρήμα, δεν θέλει να υποχωρήσει η ισοτιμία του Ευρώ, δεν θέλει να δημιουργηθεί ούτε ο ελάχιστος πληθωρισμός, δεν θέλει να υπάρχουν ελλείμματα, δεν θέλει να χρωστάει. Δικαίωμα της, αλλά η λογική αυτή δεν είναι ανεκτή απο τις υπόλοιπες χώρες που δεν έχουν τέτοιες εμμονές.
Η Γερμανία όμως δεν αφήνει την ΕΚΤ να τυπώσει Ευρώ. Το τύπωμα χρήματος, αυτομάτως θα έλυνε το πρόβλημα της Ευρωπαικής Ένωσης διότι αφενός θα υπήρχαν λεφτά (όπως είχε δηλώσει ο Γ. Παπανδρέου) και αφετέρου θα διευκόλυνε την αποπληρωμή του χρέους. Με το τύπωμα όμως θεωρητικά θα δημιουργείτο και πληθωρισμός. Λέω θεωρητικά, διότι στην πράξη με το τύπωμα θα έμπαινε η Ευρώπη σε ρυθμό ανάπτυξης και όταν υπάρχει ανάπτυξη ο πληθωρισμός δεν επιβαρρύνει την οικονομία σημαντικά.
Δυστυχώς η Γερμανία έχει αποκλείσει αυτή τη λύση, όπως έχει αποκλείσει και όλες τις άλλες λύσεις, δηλαδή την έκδοση Ευρωομολόγων, την συνεγγύηση του χρέους, την επαναγορά ομολόγων απο τη δευτερογεννή αγορά και πολλούς άλλλους συνδυασμούς λύσεων. Μέχρι πρότινος είχε αποκλείσει και το κούρεμα του χρέους, το οποίο αναγκάστηκε να κάνει στην περίπτωση της Ελλάδας και το έκανε και αυτό ανήθικα – όπως σχεδόν όλα. Κούρεψε το χρέος των ιδιωτών (τους ρήμαξε) και δεν δέχθηκε ούτε δέχεται αντίστοιχο κούρεμα στα ομόλογα που κατέχει η ίδια και η ΕΚΤ. Παράλογο εντελώς και στερούμενο κάθε ηθικής βάσης. Και ακόμη το αρνείται, ενώ την πιέζει η Λαγκάρντ και οι άλλες χώρες να το δεχθεί. Αυτή είναι η αιτία για την αναβολή της απόφασης χρηματοδότησης της Ελλάδας στο τελευταίο Eurogroup.
Δυστυχώς αρνούμενη όλες τις εναλλακτικές λύσεις, η Γερμανία δεν έχει να αντιπροτείνει τίποτα άλλο εκτός απο εξοντωτική λιτότητα. Η λιτότητα όμως φέρνει φτώχεια, φέρνει αγανάκτηση, φέρνει ύφεση και τελικά θα οδηγήσει σε κοινωνικές αναταράξεις, που θα καταλήξουν σε λαικές εξεγέρσεις και τελικά σε διάλυση της Ευρωπαικής Ένωσης.
Δυο πράγματα μπορεί να συμβούν απο εδώ και πέρα:
Ή η Γερμανία θα καταλάβει οτι ο δρόμος που προτείνει είναι αδιάβατος για τους Ευρωπαίους και θα υποχωρήσει, ή θα αποχωρήσει απο την Ευρωπαική Ένωση. Τι θα είναι η Ευρώπη χωρίς τη Γερμανία; Θα δούμε. Πάντως η Ευρώπη με τη Γερμανία να έχει αυτού του είδους την ανελαστική συμπεριφορά δεν είναι αυτή που σχεδίασαν οι ευρωπαικοί λαοί. Ούτε αυτή που θέλουν.
Γ.Νικολόπουλος
