Ως κοινωνία έχουμε εθιστεί στις αρνητικές ειδήσεις και την γκρίνια.
Ως εκ τούτου δυσκολευόμαστε ακόμη να διακρίνουμε τις θετικές εξελίξεις, ακόμη και όταν είναι οφθαλμοφανείς...
Όπως γράφουμε συχνά τον τελευταίο καιρό, από το καλοκαίρι και μετά το κλίμα σε ό,τι αφορά τις προοπτικές της χώρας έχει αλλάξει δραστικά και θα αλλάξει ακόμη περισσότερο προσεχώς.
Πριν από μερικούς μήνες το σενάριο εξαναγκασμού της χώρας σε αποχώρηση από το ευρώ έτεινε να καταστεί το... επικρατέστερο σενάριο.
Το αποτέλεσμα των εκλογών που ευνόησε το άθροισμα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς βοήθησε σ’ αυτή τη μεταστροφή.
Σημαντικά βοήθησε επίσης η επικράτηση στα επιτελεία των βασικών διεθνών παραγόντων της άποψης, πως το κόστος διατήρησης της Ελλάδας στο ευρώ και ενίσχυσης των προϋποθέσεων για ανάπτυξη είναι μικρότερο από αυτό μιας αποχώρησης...
Αν είχαμε προβεί σε μονομερείς ενέργειες κατά των δανειστών, ούτε λιγότερα θα χρωστάγαμε αφού θα μπλέκαμε με μακροχρόνιες δικαστικές διενέξεις, ούτε θα απολαμβάναμε τη διεθνή στήριξη για έξοδο από την κατάσταση χρεοκοπίας και για ανάπτυξη.
Η φτώχια αυτή την ώρα θα ήταν χειρότερη από αυτή που έχει δημιουργήσει η κρίση.
Τα νέα είναι καλύτερα...
Μέχρι πρότινος είμαστε βέβαιοι πως η έκθεση της τρόικας θα είναι αρνητική και πως η επόμενη δόση θα εκταμιευτεί με πολιτική απόφαση, ελέω του πιθανού ντόμινο που θα προκαλούσε μια κατάρρευση.
Η έκθεση στο τελευταίο Eurogroup ήταν θετική, στο διεθνή τύπο και τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια ακούστηκε πως η Ελλάδα έχει κάνει ό,τι της ζητήθηκε αλλά η Ευρωζώνη φάνηκε αναξιόπιστη. Είναι προφανές πως προετοιμάζονται οι κοινές γνώμες των εταίρων να αποδεχτούν να βάλουν το χέρι βαθύτερα στην τσέπη...
Το καλό νέο των τελευταίων ημερών δεν είναι όμως η βεβαιότητα της εκταμίευσης της δόσης, αλλά ο λόγος της καθυστέρησης της έγκρισής της που αφορούσε στην διαφωνία μεταξύ ΔΝΤ και Γερμανίας για τον τρόπο μείωσης του ελληνικού χρέους μέχρι αυτό να καταστεί βιώσιμο...
Η Γερμανία δεν θέλει να συμβεί αυτό φανερά πριν τις επερχόμενες εκλογές, αλλά επίσης φοβάται πως η μείωση του χρέους χωρίς όρους θα αναστείλει τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ξεκινήσει. Κατά τη γνώμη μου δεν έχει άδικο. Οι δυνάμεις της καθυστέρησης παραμένουν πανίσχυρες στη χώρα ακόμη.
Για τους Γερμανούς στην προκειμένη περίπτωση μπορούμε να πούμε πως ισχύει η κινέζικη παροιμία που λέει πως από τα να χαρίσεις σε κάποιον που πεινάει ένα ψάρι, είναι καλύτερα να τον μάθεις να ψαρεύει...
Οι άνθρωποι που σκέφτονται και πράττουν με βάση την κοινή λογική και νοιάζονται για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το πρόσκαιρο κόστος και τον πόνο της προσαρμογής, πριν από έξι μήνες ανησυχούσαν για την αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ, τώρα ανησυχούν μήπως μια μείωση του χρέους νωρίτερα, θα καθυστερήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που φιλοδοξούν να ξεκολλήσουν τη χώρα από τα Βαλκάνια και το ιδιότυπο σοβιετισμό της...
Εν τω μεταξύ οι μεταρρυθμίσεις διαλύουν παγιωμένες δομές εξουσίας και οικονομικής διαπλοκής. Αυτό φάνηκε από την αναστάτωση που προκάλεσε η είδηση του διορισμού επιτρόπων στις τράπεζες που θα ελέγχουν τις σημαντικές αποφάσεις.
Κατά την επανάσταση του 1821 οι κοτζαμπάσηδες συμμετείχαν σ’ αυτήν όταν και εφόσον διασφαλίζονταν τα προνόμιά τους στο νέο μετεπαναστατικό καθεστώς. Σε κάθε μεγάλη ανατροπή οι προνομιούχοι μετέχουν αν εξασφαλιστούν τα προνόμια ή μέρος αυτών την επομένη...
Οι λυσσώδεις αντιδράσεις των «κοτσαμπάσηδων» του καθεστώτος που μας χρεοκόπησε, είτε εκφράζεται με την βία των συνδικαλιστών, είτε με τις επιθέσεις των δημοσιογραφικών λόμπι, είτε με τις αντιδράσεις των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αποτελούν θετικό μήνυμα γιατί επιβεβαιώνουν πως τα πράγματα αλλάζουν...
Το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές των πρυτανικών συμβουλίων που με λύσσα εμπόδιζε μια μικρή μειοψηφία αποτελεί άλλο ένα ενθαρρυντικό σημάδι...
Θετικά μηνύματα...
Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως τα θετικά μηνύματα θα πληθύνουν τους επόμενους μήνες καθώς η κρίση έχει σπάσει ήδη αγκυλώσεις δεκαετιών και το φαινόμενο αυτό είναι πιθανό να ενταθεί, όσο θα αρχίσει να σταθεροποιείται το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.
Οι πρόσφατες πρωτοβουλίες της Hewlett Packard και της Unilever αποτελούν τροχιοδεικτικές κινήσεις. Η Ελλάδα έχει την τύχη να διαθέτει τα εγγύτερα λιμάνια της ζώνης του ευρώ στο Σουέζ και την Ασία, όπου βρίσκεται σχεδόν το σύνολο της εργοστασιακής παραγωγής του πλανήτη.
Αυτό της προσφέρει τρομακτικά συγκριτικά πλεονεκτήματα ως διαμετακομιστικό κέντρο μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. Η παραμονής της εντός Ευρωζώνης εξασφαλίζει καλύτερα αυτό το ρόλο.
Μόλις εμπεδωθεί η σταθερότητα και οργανωθούν καλύτερα οι απαραίτητες υποδομές, το επόμενο βήμα των ασιατών κατασκευαστών θα είναι η συσκευασία ή ανάλογα συναρμολόγηση μερών εντός της Ευρωζώνης προκειμένου να επωφελούνται διαφόρων πλεονεκτημάτων προτίμησης...
Επίσης, οι πληροφορίες θέλουν να υπάρχουν πολλοί ξένοι αυτή την περίοδο που ετοιμάζονται να κάνουν επιχειρηματική απόβαση στην Ελλάδα. Τα τρόφιμα και ο τουρισμός αποτελούν δυο πεδία που συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Υπάρχουν «ατζέντηδες» που οργώνουν την επαρχία και αναζητούν για εξέταση οποιαδήποτε εταιρεία κάνει τζίρο πάνω από 2 εκατ. ευρώ. Μου έλεγε τις προάλλες επιχειρηματίας που έχει δεχτεί παρόμοιες κρούσεις...
Επιπλέον, η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ΝΑ Μεσόγειο ενισχύει το ρόλο της χώρας στην ανάγκη επιμερισμού της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης. Ήδη, ο άξονας Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Βέβαια, η βαριά βιομηχανία της χώρας παραμένει ο τουρισμός λόγω των ισχυρών συγκριτικών πλεονεκτημάτων που προσφέρει το περιβάλλον και η ιστορία του τόπου. Για να αποδώσει τα μέγιστα όμως χρειάζεται μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με την συμβολή του κράτους στον καθορισμό κατευθύνσεων και όρων και την ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία στην υλοποίηση.
Η μεσαία τάξη του πλανήτη, με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των αναπτυσσόμενων χωρών, θα τριπλασιαστεί μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Η συνταξιοδότηση της γενιάς του baby boom αυξάνει τη ζήτηση διαβίωσης σε μεσογειακά κλίματα...
Η παραμονή στο ευρώ και εντός του πεδίου της ευρωπαϊκής και νατοϊκής περιοχής, δημιουργεί αίσθημα νομισματικής και κοινωνικής ασφάλειας.
Το αντίτιμο για όλα αυτά δεν είναι οι μισθοί των 500 ευρώ όπως λέγαμε χθες, γιατί αν υπάρξουν επενδύσεις οι μισθοί ανέβουν όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, αλλά η πολιτική και κοινωνική ηρεμία, η πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας.
Με λίγα λόγια ο περιορισμός του παρασιτικού παρακράτους της κοινωνίας και της πολιτικής που θρέφεται από τις ταραχές, τους κλειστούς δρόμους και τα κλειστά πανεπιστήμια...
Άρθρο Κ.Στούπας
Πηγή Capital
