Αν ο προϋπολογισμός του 2013 και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2013-2016 αποτελούσαν πτυχιακή εργασία φοιτητή οικονομικής σχολής,
ο συγκεκριμένος νέος δεν θα ελάμβανε ποτέ πτυχίο ούτε από το πλέον υποβαθμισμένο Πανεπιστήμιο του κόσμου.
Οι παραδοχές που καλείται να λάβει υπόψη ο φοιτητής είναι μια οικονομία ευρωπαϊκής χώρας που βυθίζεται στην ύφεση για έξι συναπτά έτη, έχει μεγάλο χρέος, στο 190% του ΑΕΠ, το οποίο μειώνεται ως ποσό αλλά αυξάνεται ως... ποσοστό του ΑΕΠ, εμφανίζει ελλείμματα και δεν έχει ανταγωνιστικότητα. Στο πλαίσιο αυτό του ζητείται να προτείνει ένα μοντέλο επαναφοράς της συγκεκριμένης οικονομίας σε βιώσιμη τροχιά και εξόδου από την κρίση, μέχρι το 2016.
Η πρώτη λογική σκέψη θα ήταν η αναζήτηση παρεμβάσεων που θα προωθούσαν την ανάπτυξη, για να ξεφύγει η συγκεκριμένη οικονομία από την ύφεση και να μπορέσει κατόπιν να αντιμετωπίσει και το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Αντί όμως να αναγορεύσει σε κεντρικό θέμα την ανάπτυξη, προτείνει οποιοδήποτε μέτρο, που θα διατηρήσει την οικονομία σε ύφεση. Δηλαδή συστήνει την επιβολή και νέων φόρων και μειώσεις δαπανών, που θα μειώσουν περαιτέρω την εγχώρια ζήτηση.
Σε μια οικονομία με ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα που απουσιάζουν οι ιδιωτικές επενδύσεις, καλώς ή κακώς, το μοναδικό αναπτυξιακό εργαλείο είναι οι δημόσιες επενδύσεις. Προτείνει λοιπόν την περικοπή τους, για να εξοικονομηθούν εγχώριοι πόροι και να μειωθεί το έλλειμμα. Για την τόνωση της αναπτυξιακής διαδικασίας και την προσέλκυση επενδύσεων, παραβλέπει τις αγκυλώσεις του κράτους και θεωρεί πως θα τονωθεί, αντιγράφοντας μοντέλα χωρών της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Ενώ τα εισοδήματα των νοικοκυριών μειώνονται σε σημείο που δεν μπορούν πλέον να πληρώσουν τους υφιστάμενους φόρους, επιβάλλει και νέους φόρους, που θα καταφέρουν να διογκώσουν ακόμη περισσότερο το ύψος των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο, από τα 53 δισ. ευρώ που βρίσκονται ήδη. Η πρότασή του καταφέρνει το απίστευτο.
Να αυξάνει τη φορολογία και να μειώνονται τα φορολογικά έσοδα, μέχρι το 2016, επειδή αγνοεί ότι οι αυξημένοι φόροι επιβάλλονται σε μειωμένα εισοδήματα. Διαπιστώνει ότι με την προτεινόμενη πολιτική δεν αντιμετωπίζεται το χρέος, το οποίο μετά από τέσσερα χρόνια, το 2016, θα είναι στο απειλητικό ποσοστό του 185% του ΑΕΠ, αλλά θεωρεί το μείγμα της πολιτικής του ως το μοναδικό για την έξοδο από την κρίση.
Κανείς φοιτητής οικονομικής σχολής δεν θα πρότεινε τέτοιου είδους πολιτικές. Αν παρ' όλα αυτά, συμπεριλαμβάνονταν σε πτυχιακή εργασία, ο φοιτητής που θα την προσκόμιζε θα είχε μόνο μία πιθανότητα να λάβει πτυχίο. Οι εξεταστές του να είναι οι οικονομολόγοι που συνέγραψαν τον προϋπολογισμό και το μεσοπρόθεσμο.
Π. Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ
