Προς τον κ. Κρίτωνα Αρσένη, ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ.Κρείττον του λαλείν το σιγάν, ω Κρίτων. Γιατί στη χώρα όπου η ανεργία σπάει όλα τα κοντέρ, η πτώση του ΑΕΠ ξεπέρασε το 20%, οι αυτοκτονίες τις 2.500, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν κατακρεουργηθεί, το να θέτει κανείς εμπόδια στις έρευνες για πετρέλαιο παύει να αποτελεί στοιχείο οικολογικής ευαισθησίας, αλλά ανθρώπινης αναλγησίας...
Είμαστε απολύτως σύμφωνοι με την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά απολύτως αντίθετοι με την καταστροφή της κοινωνίας.
Λέμε ναι στην... προστασία του φυσικού πλούτου, αλλά ακόμα περισσότερο στην αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου με σεβασμό στο περιβάλλον.
Κατανοούμε τις οικολογικές ευαισθησίες, αλλά πολύ περισσότερο συμμεριζόμαστε τις αγωνίες των ανθρώπων, την ανάγκη εξεύρεσης δουλειάς και τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση.
Αυτές οι δύο συμπεριφορές μήπως είναι ασύμβατες; Οχι όταν κινούνται στο συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο, όταν ιεραρχούνται στην πρώτη θέση οι ανάγκες των ανθρώπων. Ασύμβατες μπορεί να είναι μόνο όταν οι οικολόγοι παραγνωρίζουν τον άνθρωπο και προτάσσουν την οικολογική ευαισθησία των ανθρώπινων αναγκών.
Η οικολογία σήμερα είναι εφικτό να παντρευτεί με την οικονομία. Πολύ περισσότερο στην εποχή μας η οικολογία μπορεί να προάγει την οικονομία. Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι ουτοπία, είναι η οικονομική ελπίδα. Αρκεί βεβαίως να μην καταστρέφει τη σημερινή οικονομία. Γιατί στην Ελλάδα αναζητώντας το νέο πράσινο οικονομικό μοντέλο καταστρέφουμε το παλιό, χωρίς να βάζουμε τίποτα στη θέση του.
Ετσι, όμως, δεν κάνουμε τίποτα. Απλώς δίνουμε την αφορμή στους κακοπροαίρετους να πουν «τι πράσινη οικονομία και πράσινα άλογα..
Θ.Λυρτσογιάννης
