Με τίτλο στο εξώφυλλο «Προειδοποίηση για τη Βρετανία;» (συνοδευόμενο από φωτογραφία της λέξης Greece, με το τελικό ‘e’ γραμμένο με το σύμβολο του ευρώ να πέφτει από την άκρη της κορυφής ενός αρχαιοελληνικού κίονα) το βρετανικό πολιτικό περιοδικό New Statesman εξετάζει τις συνέπειες της κρίσης και της λιτότητας στην Ελλάδα, κάνοντας λόγο στον υπότιτλο για «τράπεζες φαγητού και φασισμό».
Ο ρεπόρτερ Ντάνιελ Θρίλινγκ σχολιάζει ότι στην Ελλάδα η... άκρα δεξιά έχει εκμεταλλευτεί την ανησυχία των πολιτών που έχει προκληθεί από την υπερ-λιτότητα, υποδαυλίζοντας την ξενοφοβία και τη βία. Η εμπειρία της Ελλάδας ωστόσο δεν είναι μοναδική, προσθέτει το δημοσίευμα.
Ο συντάκτης, περιγράφοντας παράλληλα σκηνές και ατμόσφαιρα από την πρόσφατη πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, χαρακτηρίζει την Ελλάδα «πείραμα για τη λιτότητα», την πιο ακραία έκφανση των πολιτικών που επιβάλλονται από κυβερνήσεις από το Λονδίνο έως τη Λισαβόνα.
Στο πλαίσιο της εξέτασης της πολιτικής λιτότητας ο Βρετανός δημοσιογράφος συνομιλεί με τον Μανώλη Γλέζο, που εξηγεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να «ακυρώσει» το χρέος, να σταματήσει το πρόγραμμα περικοπών δαπανών και να απαιτήσει από την τρόικα αναδιαπραγμάτευση όρων. Προσθέτει ότι το κόμμα του δε θέλει απλή διόρθωση του συστήματος αλλά πραγματική αλλαγή του. Παρουσιάζει ως προθέσεις μέτρων την πάταξη της φοροδιαφυγής, τον υποχρεωτικό δανεισμό της κυβέρνησης από τις τράπεζες με μηδενικό επιτόκιο και επενδύσεις στη βιομηχανία και τη γεωργία.
Ο συντάκτης σχολιάζει ότι η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ παραποιώντας τα δημοσιονομικά της στοιχεία, όπως έκαναν και άλλες χώρες, όπως η Ιταλία. Μία 31χρονη περιγράφει πώς αισθάνεται ότι όλα ήταν ένα ψέμα τα τελευταία χρόνια και ότι τώρα θέλει να τιμωρήσει τους πολιτικούς στους οποίους καταλογίζει την κρίση. Ως το μεγαλύτερο σοκ που θα μπορούσε τους καταφέρει θεωρεί την ψήφο για τη Χρυσή Αυγή, την οποία θέλει μεν στη Βουλή αλλά όχι στην κυβέρνηση, καθώς δεν συμφωνεί με τις ακραίες δράσεις της.
Ο συντάκτης σημειώνει ότι η Ευρώπη αντιλήφθηκε γρήγορα λόγω της βίαιης συμπεριφοράς και των εικόνων που παρουσίαζε η Χρυσή Αυγή μετά την ξαφνική ενίσχυσή της ότι η περίπτωση αυτή ήταν διαφορετική σε σχέση με την αργή και πιο προσεγμένη στην εμφάνιση άνοδο άλλων ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη. Μια διαφορά που επισημαίνει το περιοδικό είναι η σχέση μελών της Χρυσής Αυγής με το κράτος, με τα «καταγεγραμμένα περιστατικά συνεργασίας με αστυνομικούς ώστε να γίνονται επιθέσεις κατά αριστερών διαδηλωτών».
Ως προς την αντίδραση του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου, χαρακτηρίζεται τυπική της αντίδρασης σε όλες τις χώρες που εμφανίζεται το φαινόμενο της άκρας δεξιάς: προσπαθούν να τους ανταγωνιστούν στο έδαφός τους. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι «η πιο πρόσφατη κίνηση στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής ήταν η αναστολή αποδοχής αιτήσεων για ελληνική υπηκοότητα». Επίσης ότι έχει ξεκινήσει μεγάλη επιχείρηση εντοπισμού και απέλασης μεταναστών χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, κινήσεις που έχουν καταφέρει «μόνο να νομιμοποιήσουν περαιτέρω τη Χρυσή Αυγή, η οποία παρουσιάζεται ως ο μόνος υπερασπιστής των Ελλήνων πολιτών έναντι της λιτότητας, στήνοντας τράπεζες φαγητού και αίματος μόνο για Έλληνες. Το περιοδικό σχολιάζει ότι στον πυρήνα της Χρυσής Αυγής βρίσκονται οι ίδιες ναζιστικές πεποιθήσεις, όπως εκδηλώθηκαν στην υπόθεση του θεατρικού έργου Κόρπους Κρίστι.
Σε επικοινωνία με 32χρονο μέλος της Χρυσής Αυγής υπό καθεστώς ανωνυμίας περιγράφεται πώς μπήκε στην οργάνωση στα 16 του πεπεισμένος ότι οι πολιτικοί είχαν προδώσει την Ελλάδα στις εδαφικές διαφορές με την Τουρκία. Αναφέρεται σε συχνές συναντήσεις ιδεολογικού προσανατολισμού προς αυτό που ονομάζει «εθνικό σοσιαλισμό».
Αναφορά γίνεται και στη δυσκολία που έχουν οι δημοσιογράφοι στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, καθώς κανείς δε θέλει να υποβαθμίσει την απειλή που συνιστά η οργάνωση, με τον συντάκτη να προσθέτει ότι είναι ανάγκη να ξεσκεπαστεί ο υποκείμενος εξτρεμισμός της. Ωστόσο σημειώνεται ότι η επιθετικότητα της οργάνωσης είναι αυτή που προσέλκυσε κάποιους ψηφοφόρους.
Στη συνέχεια περιγράφεται το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας που δημιούργησε οργισμένους πολίτες στη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στις τάξεις των οποίων γρήγορα παρεισέφρησε η Χρυσή Αυγή. Μεταφέρεται καταγγελία επίθεσης σε βάρος μετανάστη από το Αφγανιστάν από φασίστες, ο οποίος προσθέτει ότι δεν του επετράπη από την αστυνομία να κάνει καταγγελία. «Αν κάνεις καταγγελία θα σε βάλουμε στο κρατητήριο για δυο νύχτες», λέει ότι του είπαν οι αστυνομικοί. Μετά και το περιστατικό δολοφονίας Έλληνα κατοίκου της περιοχής το Μάιο του 2011 ο συγκεκριμένος Αφγανός δηλώνει ότι η βία κατά μεταναστών έχει γίνει πιο ευρέως αποδεκτή.
Σημειώνεται εξάλλου ότι μεταξύ των Ελλήνων πολιτών και των αντιφασιστικών οργανώσεων υπάρχουν διάφορες απόψεις για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο, με την αντιφασιστική συγκέντρωση του Ιανουαρίου να αποσκοπεί στο να δώσει φωνή και στους μετανάστες.
Γίνεται επίσης αναφορά στα δίκτυα αλληλεγγύης που λειτουργούν δωρεάν κλινικές και τράπεζες τροφίμων για όσους έχουν ανάγκη. Ανάλογη εικόνα περιγράφει ο συντάκτης και στο Λονδίνο, καθώς 13 εκατομμύρια Βρετανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με τη λιτότητα να καθιστά δύσκολο για όλο και περισσότερους να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Καταλήγοντας το δημοσίευμα του New Statesman τονίζει ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι οξεία αλλά όχι μοναδική. Στη Βρετανία οι επιπτώσεις της μέχρι τώρα κρίσης είναι πιο εύκολο να κρυφτούν, ενώ οι αντιδράσεις είναι πιο σποραδικές. «Ευτυχώς η άκρα δεξιά στη Βρετανία είναι σε φθίνουσα πορεία, παρά την έντονη ξενοφοβία σε μέσα ενημέρωσης. Τίποτα από αυτά δεν χρειάζεται να συμβεί, αλλά για να σταματήσουν χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον», κλείνει το ρεπορτάζ του ο Ντάνιελ Θρίλινγκ
