Όσοι έχουν καλύτερη γνώση των δεδομένων και των ισορροπιών ξέρουν ότι η Ελλάδα έλαβε πριν λίγους μήνες και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι μια «προσωρινή άδεια παραμονής» στο ευρώ για τους επόμενους 12 μήνες περίπου..
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προκήρυξε την περασμένη Τετάρτη το τέλος του Grexit,δηλαδή της εξόδου της Ελλάδας ,από την ΟΝΕ, με αφορμή την απόφαση του eurogroup για την εκταμίευση των δόσεων που προέβλεπε το Μνημόνιο του περασμένου Φεβρουαρίου (συγκεκριμένα "grexit is dead" δήλωσε σε ξένα ΜΜΕ).
Αφορμή αποτέλεσε η... έγκριση της εκταμίευσης της δόσης των 34,3 δισ. ευρώ μέσα στο 2012 και των 18 δισ. ευρώ περίπου το Α! τρίμηνο του 2013.
Ουσιαστικά, η χώρα θα λάβει 23 δισ. ευρώ ως πρώτη δόση αφού τα 11 δισ. περίπου θα πάνε για την επαναγορά των ομολόγων του δημοσίου. Υπενθυμίζουμε ότι τα χρήματα της επαναγοράς προέρχονται από ανακατανομή των κονδυλίων του 2ου πακέτου.
Κάποιος ίσως ισχυρισθεί ότι το ποσό ανέρχεται ουσιαστικά σε 28 δισ. ευρώ αν στα 23 δισ. του δημοσίου προστεθούν τα 5 δισ. ευρώ που θα πάρουν οι εγχώριες τράπεζες υπό την μορφή χρεογράφων του ευρωπαϊκού μηχανισμού EFSF.
Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση συνιστά μια θετική εξέλιξη για την Ελλάδα μετά από μήνες διαβουλεύσεων.
Όμως, όποιος δεν φορά παρωπίδες μπορεί κάλλιστα να διαπιστώσει ότι το αποτέλεσμα δεν είναι καλύτερο συγκρινόμενο με τα προβλεπόμενα στο Μνημόνιο ΙΙ που ήθελε την Ελλάδα να λαμβάνει όλα τα λεφτά μέσα στο 2012 αν υλοποιούσε τα συμφωνηθέντα.
Αυτή την φορά, η Ελλάδα υλοποίησε τις προαπαιτούμενες πράξεις αλλά θα λάβει τα λεφτά με σημαντική καθυστέρηση αναλαμβάνοντας νέες δεσμεύσεις υπό την μορφή ρητρών αυτοματισμού που δεν υπήρχαν πριν.
Κι όλα αυτά για να διευκολυνθεί η γερμανική κυβέρνηση που θα έπρεπε να φτάσει σε συμφωνία με το ΔΝΤ για παρεμβάσεις ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2020 και να συνεχισθεί η χρηματοδότηση της Ελλάδας από το Ταμείο, πράγμα που επιθυμούσαν κι οι δύο πλευρές.
Το ΔΝΤ και η Γερμανία θα έφθαναν σε ανάλογη συμφωνία ακόμη κι αν η Ελλάδα επέμενε στην εφαρμογή του Μνημονίου ΙΙ, ζητώντας παράλληλα την ενεργοποίηση της πρόβλεψης που υπήρχε σ’ αυτό για την χρονική επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Εν πάση περιπτώσει, η εκταμίευση της δόσης και των υπολοίπων τους επόμενους μήνες «δένει» πιο πολύ τους πιστωτές του επίσημου τομέα με την Ελλάδα.
Αυτό συμβαίνει γιατί θα έχουν δώσει περισσότερα δάνεια και ως εκ τούτου θα υποστούν μεγαλύτερες ζημιές σε περίπτωση που το ελληνικό πλοίο «μπατάρει».
Υπό αυτή την έννοια, η εκταμίευση των δόσεων μειώνει το ρίσκο της εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Όμως, το άμεσο κόστος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ δεν ήταν ποτέ ο αποφασιστικός παράγοντας αποτροπής μιας τέτοιας εξέλιξης στα μάτια των «γερακιών» του Βερολίνου κι αλλού.
Οι κύριοι παράγοντες ήταν το έμμεσο κόστος της εξάπλωσης της κρίσης χρέους που είναι δύσκολο να υπολογισθεί με την αμερικανική πλευρά να τους το υπενθυμίζει συχνά και το κόστος της αποτυχίας του πολιτικού πρότζεκτ του ευρώ.
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία και το κλίμα που επικρατεί στην Ισπανία και στη Πορτογαλία αυξάνουν το έμμεσο κόστος μιας ελληνικής εξόδου.
Αυτό σε συνδυασμό με τις βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία το φθινόπωρο του 2013 καθιστούν μια ελληνική έξοδο από το ευρώ απαγορευτική μέχρι τότε.
Η ελληνική πλευρά μπορεί και πρέπει να διατυπώνει δημοσίως την θέση που ανέπτυξε χθες ο πρωθυπουργός για το Grexit.
Αν μη τι άλλο βοηθούν την συνοχή του κυβερνητικού συνασπισμού και ίσως πείσουν κάποιους έλληνες και ξένους επενδυτές να δουν με πιο θετικό μάτι κάποιες επενδύσεις στη χώρα.
Όμως, εκείνοι που έχουν καλύτερη γνώση των δεδομένων και των ισορροπιών ξέρουν ότι η Ελλάδα έλαβε πριν λίγους μήνες και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι μια «προσωρινή άδεια παραμονής» στο ευρώ για τους επόμενους 12 μήνες περίπου.
Η περίπτωσή της θα επαναξιολογηθεί μετά τις γερμανικές εκλογές και η ελπίδα είναι ότι η πρόοδος της χώρας σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα των εκεί εκλογών και τις γενικότερες τάσεις στην ευρωζώνη θα κλείσουν τότε οριστικά το κεφάλαιο Grexit.
Όμως, οι πιστωτές δεν αρκούνται μόνο στην ελπίδα.
Φροντίζουν στο μέτρο του δυνατού να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και τα λεφτά τους για κάθε ενδεχόμενο.
Οι ρήτρες αυτοματισμού που αποδέχθηκε η κυβέρνηση είναι ένας τρόπος για «να δέσουν χειροπόδαρα» τον απείθαρχο έλληνα ασθενή.
Γνωρίζουν επίσης ότι τα πάντα θα κριθούν σε πολιτικό επίπεδο καθότι δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις και περιμένουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι από οικονομικής πλευράς στην Ελλάδα λόγω των μέτρων λιτότητας.
Αυτό εξηγεί το σενάριο για πολιτικές ανακατατάξεις χωρίς να γίνουν εκλογές στη χώρα.
Σενάριο που το Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζει.
Dr. Money
