Ανεξάρτητα από την όποια αλλαγή πλεύσης εμφανίζεται να επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο φίλτατος κ. Α. Τσίπρας έναντι της δανειακής σύμβασης, του μνημονίου, του ΔΝΤ, του Βερολίνου ή οποιουδήποτε άλλου, γεγονός παραμένει ένα: Το ΔΝΤ δεν είναι ο διάβολος, όσο και εάν επιθυμεί να το εμφανίσει έτσι ο κ. Τσίπρας, αιτιολογώντας τις πρόσφατες προσεγγίσεις του στο εξωτερικό και τη φερόμενη προσπάθεια εναντίωσης στη γερμανική εμμονή σε πολιτικές αυστηρής λιτότητας για τη χώρα μας ή στην αντίθεσή του για νέο κούρεμα του χρέους.
Από τη... στήλη αυτή έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει και εξακολουθούμε να το πράττουμε ότι ακόμη και εάν το μνημόνιο δεν υπήρχε θα οφείλαμε να το έχουμε εφεύρει.Ίσως όχι με τη μορφή που μας επιβλήθηκε αλλά σε κάποια χρονική στιγμή θα φτάναμε στο σημείο που θα έπρεπε να το εφευρίσκαμε ούτως ή άλλως.
Προφανώς η οικονομική πολιτική που ακολούθησε τα τελευταία χρόνια η χώρα μας ήταν λανθασμένη. Σαφώς και υπήρξαν λανθασμένοι χειρισμοί εκ μέρους των διεθνών δανειστών μας και προφανέστατα υποεκτιμήθηκαν οι επιπτώσεις της πολιτικής αυτής στην πορεία της ελληνικής οικονομίας, όπως πρόσφατα παραδέχθηκε, εκ νέου, το ίδιο το ΔΝΤ.
Όμως, ουδείς υπαγόρευσε στις ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας, συμπεριλαμβανομένου του ΔΝΤ ή των εταίρων μας στην ευρωζώνη, το μίγμα πολιτικής που όφειλαν να ακολουθήσουν.
Στόχους έθετε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και όχι μεθόδους.
Αν τα μέτρα που κατά καιρούς πρότεινε η Αθήνα προς την τρόικα απορρίπτονταν, αυτό ήταν αποτέλεσμα της πεποίθησης των εκπροσώπων των δανειστών ότι αυτά δεν θα καρποφορήσουν και θα θέσουν εκτός τροχιάς το πρόγραμμα, για ακόμη μία φορά…
Δεν μπορείς να υπόσχεσαι έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής όταν αποδεδειγμένα δεν κάνεις κάτι για να την πατάξεις.
Δεν μπορείς να υπόσχεσαι έσοδα από αποκρατικοποιήσεις όταν δεν έχεις τη βούληση να πουλήσεις οτιδήποτε και να αποδομήσεις έτσι το πελατειακό κράτος των ΔΕΚΟ στο οποίο στηρίζεσαι.
Δεν μπορείς να τάζεις άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων και να κοροϊδεύεις…
Αν οι του ΔΝΤ έκαναν λάθη, όπως το περίφημο του «πολλαπλασιαστή» σχετικά με τις επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας επί του ΑΕΠ και του βάθους της ύφεσης, αυτά αφορούν κυρίως στο ότι επέτρεψαν στο οικονομικό επιτελείο της τελευταίας τριετίας να καταφύγει στην υπερφορολόγηση ως βασικό μέτρο δημοσιονομικής προσαρμογής.
Έχει την ίδια επίπτωση επί της πορείας της οικονομίας η πάταξη των δεκάδων χιλιάδων υποθέσεων μαϊμού συντάξεων, επιδομάτων, ή της υπερσυνταγογράφησης με εκείνην της υπερφορολόγησης;
Έχει την ίδια επίπτωση στην πορεία της οικονομίας το οριζόντιο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις, από εκείνην που θα είχε η μείωση του εύρους του δημόσιου τομέα, βάσει κριτηρίων αξιολόγησης και αποτελεσματικότητας;
Εάν οι ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας δεν προώθησαν τις διαρθρωτικές αλλαγές και το πραγματικό άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων, ώστε να τονωθούν οι όροι ανταγωνισμού στην οικονομία, το σφάλμα είναι αμιγώς δικό τους…
Εάν επιλέγουν ακόμη και τώρα να διατηρούν σε πλήρη ισχύ το μονοπώλιο της ΔΕΗ στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, το σφάλμα είναι και πάλι δικό τους.
Εάν ο δημόσιος τομέας εξακολουθεί να είναι σπάταλος ή αναποτελεσματικός, δεν φταίει το ΔΝΤ γι' αυτό.
Τώρα στο εύλογο ερώτημα γιατί επέτρεψαν την υλοποίηση μιας τέτοιας πολιτικής οι φίλτατοι του ΔΝΤ η απάντηση θα πρέπει ίσως να αναζητηθεί είτε στην προσδοκία τους για την επίτευξη του στόχου της εσωτερικής υποτίμησης, είτε στην ποιότητα και στις ικανότητες των συνομιλητών τους, είτε στον συνδυασμό των δύο…
Όμως, επειδή ο διάβολος βρίσκεται πράγματι στις λεπτομέρειες, αυτό είναι κάτι που υποπτεύομαι ότι θα αργήσουμε να το διακριβώσουμε…
Αν υπήρξε ένας διάβολος ή και περισσότεροι στην ελληνική οικονομία, αυτός, δίχως αμφιβολία, αφορά στο γεγονός ότι η χώρα μας ξόδευε περισσότερα από όσα μπορούσε να κερδίσει ή από όσα είχε στην τσέπη της…
Μια τσέπη που δεν μπορούσε να γεμίσει, διότι είχαμε πάψει να παράγουμε και να εξάγουμε, αλλά και επειδή δεν θέλαμε να πουλήσουμε τίποτε…
Γι' αυτόν τον «διάβολο», όμως, έχει μάλλον διαφορετική άποψη ο φίλτατος Αλέξης…
Ν.Γ.Δρόσος
