Τους θυμάστε τους αυτόματους σταθεροποιητές; Αν όχι, να σας τους υπενθυμίσουμε. Είναι αυτοί που είχε η Ευρωπαϊκή Ενωση κατά την έναρξη της κρίσης στις ΗΠΑ και οι οποίοι υποτίθεται ότι αποτελούσαν το απόλυτο οικονομικό φάρμακο.
Με κομπασμό τότε, πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών υποστήριζαν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν χρειάζεται να πάρει μέτρα, γιατί... λειτουργούσαν οι αυτόματοι σταθεροποιητές. Το τι έγινε με αυτό το απόλυτο αμυντικό όπλο, όχι μόνο το είδαμε, αλλά το νιώσαμε και το νιώθουμε πολύ ιδίως εμείς οι Ελληνες.
Τις ίδιες... θεϊκές ιδιότητες προσδίδουν οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί στη λιτότητα.
Είναι το φάρμακο για τη θεραπεία κάθε νόσου και κάθε... οικονομικής ανοησίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Υπάρχει έστω και ένα παράδειγμα επιτυχημένης και αποδοτικής εφαρμογής της συνταγής της λιτότητας; Οσο κι αν έψαξε ο Πολ Κρούγκμαν δεν βρήκε ούτε ένα.
Εξάλλου, βλέπουμε την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση να παραπαίει. Οι ρυθμοί ανάπτυξης να είναι αρνητικοί και η ύφεση μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη. Επίσης, εκεί που οι Ευρωπαίοι περίμεναν ότι το ΑΕΠ θα αυξανόταν κατά το πρώτο τρίμηνο του 2013, τώρα, υπό το πρίσμα των νέων επιδόσεων της... λιτότητας, η επίτευξη του στόχου μετατίθεται για το φθινόπωρό του. Και να δούμε αν συνεχιστεί η γερμανικής εμπνεύσεως και κοπής οικονομική πολιτική.
Οσο οι Γερμανοί θα κυριαρχούνται από τις εμμονές των ελλειμμάτων και των χρεών, τόσο η Ευρώπη θα βυθίζεται στο τέλμα και τόσο θα αυξάνεται η ανεργία.
Καλή, κάλλιστη η ενάρετη διαχείριση των προϋπολογισμών, αλλά κάκιστη η αρρωστημένη εμμονή σε δόγματα και δη οικονομικά.
του Θανάση Λυρτσογιάννη
