Δύο, τρεις καθηγητές και η χώρα καταστράφηκε, έλεγε ο Οττο φον Μπίσμαρκ.
Ο ένας βρέθηκε, είναι ο κ. Γεώργιος Μέργος, ο οποίος δεν έχει αντιληφθεί την καταστροφή που υπέστη η χώρα με τη μείωση των μισθών, των συντάξεων και των επιδομάτων και ονειρεύεται χαμηλότερο κατώτατο μισθό...
Ο κύριος καθηγητής όχι μόνο δεν συγκινήθηκε από τα πάθη των ανέργων, των χαμηλόμισθων και των οικονομικά αδύνατων, όχι μόνο βρέθηκε εκτός.. κυβερνητικής γραμμής που ξορκίζει την περαιτέρω λιτότητα, δεν διάβασε ούτε όσα είπε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ, ότι δηλαδή:
“Πιο σημαντικό είναι να δοθεί προτεραιότητα στην υπερπήδηση βαθιά ριζωμένων αντιστάσεων στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ώστε να διασφαλιστεί η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την υψηλότερη παραγωγικότητα και όχι τις επώδυνες μισθολογικές περικοπές”.
Η παραγωγικότητα είναι λοιπόν το κλειδί.
Αυτήν κύριε Μέργο θα πρέπει να προσέξει η χώρα στην πορεία προς την ανάπτυξη. Πως μπορεί να επιτευχθεί; Με την πάταξη της γραφειοκρατίας που αυξάνει το κόστος, τις επενδύσεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό, την ανόρθωση της παιδείας ώστε οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες, την καθιέρωση σταθερού φορολογικού συστήματος, τη μείωση των εισφορών, την πάταξη της φοροδιαφυγής ώστε να μην υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός και πολλούς άλλους παράγοντες.
Η επιλογή που θα κάνει η κυβέρνηση αποτελεί “λυδία λίθο¨ για την πολιτική της..
Η ίδια είναι επίσης καθοριστική για την επιτυχία ή όχι του προγράμματος.
Επιλογές όπως αυτή του κυρίου Μέργου οδηγούν κατευθείαν στην αποτυχία, αφού καθοριστικός παράγοντας στις οικονομικές εξελίξεις είναι το κλίμα και η εργασιακή ειρήνη...
Θ.Λυρτσογιάννης
