Η ελληνική πλευρά μοιάζει να επενδύει στο λάθος με τους πολλαπλασιαστές για να επιτύχει αλλαγή του μνημονίου.
Όμως, θα πρέπει να κατανοήσει ότι στο τέλος της μέρας οι ικέτες δεν έχουν επιλογές...
Ενθαρρυμένοι από δημοσιεύματα σε μερίδα του Τύπου, οι συμπάσχοντες ΑΕΚτζήδες ζουν εδώ και χρόνια με την ελπίδα ότι θα αναλάβει ξανά την ΠΑΕ ο επιχειρηματίας Δημήτρης Μελισσανίδης, για να ξανακάνει την ομάδα πρωταθλήτρια.
Το τελευταίο... επεισόδιο παίζεται αυτές τις μέρες, όμως πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα έχει happy end ούτε αυτήν τη φορά.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης ή των αλλαγών στο μνημόνιο. Πολιτικά κόμματα και κυβερνήσεις ζητούν τα τελευταία χρόνια αλλαγές σε αυτό.
Το θέμα επανήλθε στη δημοσιότητα καθότι ο υπουργός οικονομικών Γ. Στουρνάρας φέρεται να ζήτησε κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Ecofin την έγγραφη τοποθέτηση της Κομισιόν και του ΔΝΤ για τον τρόπο υπολογισμού των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών, που εκτιμάται ότι οδήγησαν σε μεγαλύτερη της αναμενομένης ύφεση.
Όμως, πιο πιθανό είναι να μπει ο κ. Μελισσανίδης στην ΑΕΚ, έστω κι αν δίνουμε λίγες πιθανότητες σε αυτό το σενάριο, παρά να παραδεχτούν οι εταίροι μας στην Ε.Ε. ότι έκαναν λάθος και να δεχτούν σημαντικές αλλαγές μέτρων στο μνημόνιο.
Προφανώς, δεν αναφερόμαστε στη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 19% ή το 13%, που είναι «ξεκάρφωτο» μέτρο και προεκλογική δέσμευση της Ν.Δ., αν θυμόμαστε καλά.
Οι εταίροι δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν το λάθος γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια τέτοια παραδοχή ανοίγει την πόρτα για επιπρόσθετη χρηματοδότηση της Ελλάδας από το EFSF και το ESM αργότερα, γεγονός ανεπιθύμητο από τους Γερμανούς και τους άλλους εταίρους σε αυτήν τη φάση.
Όμως, η συγκεκριμένη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως συγκυριακή και να συνδεθεί αποκλειστικά με τη διενέργεια των γερμανικών εκλογών, παρότι οι τελευταίες παίζουν ρόλο.
Η θέση αντικατοπτρίζει επίσης την ανυπαρξία συγκλίνουσας άποψης στην ευρωζώνη ως προς τα αίτια της κρίσης και τι ακριβώς χρειάζεται για να γίνει η ΟΝΕ πιο λειτουργική και ευημερούσα.
Κι αυτό γιατί οι χώρες του Βορρά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η κρίση χρέους στην ευρωζώνη οφείλεται κυρίως στην αποτυχία των χωρών της ευρωπεριφέρειας να εφαρμόσουν τους δημοσιονομικούς κανόνες.
Αντίθετα, οι χώρες της ευρωπεριφέρειας, όπως η Ελλάδα, αποδίδουν την κρίση στα σοβαρά λάθη αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης.
Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, προτάσσουν λύσεις όπως η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού υπουργείου οικονομικών, τα ευρωομολόγα κ.τ.λ.
Με τις χώρες του Βορρά, προεξάρχουσας της Γερμανίας, που είναι οι χρηματοδότες να έχουν το πάνω χέρι, η επίλυση της κρίσης θα πρέπει να γίνει μέσα από την εφαρμογή ορθόδοξων προγραμμάτων προσαρμογής με κυρίαρχο στοιχείο τη λιτότητα.
Όσα λάθη κι αν γίνουν σε αυτά τα προγράμματα, π.χ. πολλαπλασιαστές, ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν από τη στιγμή που οι βόρειοι χρηματοδότες συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η κρίση οφείλεται στην παράβαση των κανόνων από τους νότιους.
Είναι μια θέση που τους βολεύει, αλλά δεν βολεύει καθόλου την ελληνική πλευρά.
Όμως, ως γνωστόν, οι ικέτες δεν έχουν επιλογές.
Dr. Money
