Ο χρησμός της Πυθίας «ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις» έπαιρνε διαφορετικά νοήματα αναλόγως του σε ποια σημεία του χρησμού θα έβαζε κανείς το κόμμα: «ήξεις, αφήξεις, ουκ εν πολέμω θνήξεις» = «θα φύγεις, θα επιστρέψεις, δε θα πεθάνεις στον πόλεμο» ενώ
«ήξεις, αφήξεις ουκ, εν πολέμω θνήξεις» = «θα φύγεις, δε θα επιστρέψεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο».
Συνεπώς, ο ερωτών για το αν θα γλιτώσει το θάνατο στο... πόλεμο άκουγε αυτό που ήθελε να ακούσει και ο Απόλλων ήταν αλάνθαστος.
Αυτόν το λαϊκισμό του ιερατείου μάς θύμισε η δήλωση της ΔΗΜΑΡ «να κοστολογηθεί και να ληφθεί υπόψη στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, το λάθος του ΔΝΤ».
Γιατί ή συμμετέχει στην τριμερή κυβέρνηση αποδεχόμενη την αναγκαιότητα της προσαρμογής με την οποιαδήποτε απόκλιση στόχου να καλύπτεται με νέα μέτρα ή τη θεωρεί αδιέξοδη και την εγκαταλείπει.
Ενδιάμεση λύση, όπως το να ζητάμε αποζημίωση για «λάθη» και παρεκκλίσεις, παραπέμπει σε μάσημα φύλλων δάφνης και έκθεση στις αναθυμιάσεις ψυχοτρόπων βοτάνων...
