Ενα και μόνο είναι το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει απο την απόφαση φορολόγησης των καταθέσεων στην Κύπρο:Είναι εντελώς καθυστερημένοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες ή αποφάσισαν να διαλύσουν το ευρώ;
Οι ευρωπαίοι ηγέτες και εννοώ φυσικά και - πρωτίστως - αυτούς τους τύπους με τα γκρίζα κουστούμια που στελεχώνουν τους.... θεσμούς της Ευρωπαικής Ένωσης, έχουν κάνει απο την αρχή της εκδήλωσης της κρίσης στην Ελλάδα σωρεία λαθών. Καθυστερήσεις, διαφωνίες, πλάγιοι τρόποι για να αντιμετωπισθεί ένα πρόβλημα που μόνο με ένα τρόπο λύνεται: Με τύπωμα χρήματος.
Όταν μια χώρα ή ένας "χώρος" όπως η Ε.Ε. χρωστάει και δεν έχει να πληρώσει, τυπώνει χρήμα και πληρώνει. Υποτιμά το νόμισμα του, εγγυάται όλα τα χρέη και όλες τις καταθέσεις, αναγνωρίζει τα λάθη του, πληρώνει και προχωράει.
Αυτό οι ευρωπαίοι δεν το έκαναν.
Προτίμησαν να διαλύσουν την ελληνική οικονομία, να στείλουν την ανεργία στο 30% στον Νότο, να τιμωρήσουν τους πάντες. Το μόνο που έκαναν, είναι να διασφαλίσουν έστω και με αρπαγή της περιουσίας των Ελλήνων, αθώων και ενόχων (κυρίως αθώων) οτι οι γερμανικές τράπεζες θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω.
Έβαλαν το χέρι στις τσέπες μας και πήραν ότι μπορούσαν.
Με την απειλή της εκδίωξης απο την Ευρωπαική Ένωση που σημαίνει ενεργειακή κρίση και γεωπολιτική απομόνωση, που με τη σειρά της σημαίνει άρνηση υποστήριξης σε περίπτωση πολέμου, που σημαίνει τελικά οτι θα χάναμε χιλιάδες στρατιώτες και δεκάδες νησιά.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας, αυτή είναι η μετάφραση του εκβιασμού "Ευρώπη ή χάος".
Τώρα ήρθε η περιπτωση της Κύπρου. Μια περίπτωση εντελώς ασήμαντη απο πλευράς οικονομικών μεγεθών. Δέκα δισ. είναι το πρόβλημα της Κύπρου. Αλλά δεν τα δίνουν. Πρότειναν - και ο τραγικός νέος πρόεδρος Αναστασιάδης το δέχθηκε στην πρώτη διεθνή συνεδρίαση που συμμετείχε - να αρπάξουν το 10% περίπου των καταθέσεων που βρίσκονται στις κυπριακές τράπεζες.
Ας πούμε λοιπόν οτι ο Αναστασιάδης είναι ανίκανος.
Ας πούμε ακόμη και οτι το μέτρο είναι δίκαιο, αφού όσοι έχουν λεφτά μπορούν να δώσουν το 10% για να σωθεί η χώρα.
Οι ευρωπαίοι γιατί το έκαναν αυτό;
Δεν σκέφτονται οτι το κυπριακό τραπεζικό σύστημα είναι μέρος του τραπεζικού ευρωσυστήματος;
Δεν σκέφτονται οτι αμέσως όλοι οι καταθέτες που έχουν λεφτά στις ευρωπαικές τράπεζες θα ανησυχήσουν;
Δεν σκέφτονται οτι οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, οι Γάλλοι και οι Έλληνες θα πούνε ΅η Ευρώπη βάζει χέρι στις καταθέσεις, ας πάρουμε τα λεφτά μας απο τις ευρωπαικές τράπεζες";
Αυτή είναι η μόνη σωστή σκέψη που μπορεί κανείς να κάνει ακούγοντας αυτό το μέτρο, είτε ψηφισθεί και ισχύσει είτε δεν ψηφισθεί απο την Κυπριακή Βουλή.
Διότι η πρόταση έγινε απο τους Ευρωπαίους, πράγμα το οποίο σημαίνει οτι οι ευρωπαίοι δεν σέβονται την έννοια της τραπεζικής πίστης. Δεν σέβονται τον θεσμό των τραπεζών. Α
ρπάζουν τα λεφτά των καταθετών - με όποια δικαιολογία, δεν έχει καμία σημασία. Φυσικά και τα σκέφτηκαν όλα αυτά. Αλλά αποφάσισαν να προχωρήσουν με κατάσχεση των καταθέσεων.
Πήραν το ρίσκο να διαλυθεί το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης.
Και αυτό το ρίσκο δεν το παίρνεις αν είσαι καθυστερημένος (για να απαντήσω και στο ερώτημα της πρώτης πραγράφου) αλλά μόνο αν θέλεις να τορπιλίσεις την κατάσταση.
Υπο τις σημερινές συνθήκες, η Ευρώπη είναι πλέον ανασφαλές μέρος. Το παράδειγμα της Ελλάδας με την αδιανόητη φορολογική αφαίμαξη όλων και το παράδειγμα της Κύπρου με την εξωφρενική κατάσχεση του 10% των καταθέσεων, το αποδεικνύουν.
Και μπορεί ο ευρωπαίος πολίτης, ο μικρομεσαίος, να μην έχει τη δυνατότητα ή την ευκολία να μεταφέρει τα λεφτά του στη Σιγκαπούρη, αλλά το διεθνές κεφάλαιο θα φύγει.
Όπως θα φύγουν και οι επιχειρήσεις και τα καλά μυαλά.
Γιατί; Γιατί η Ευρώπη σήμερα στερείται ηθικής.
Στερείται λογικής, στερείται νομικής υπόστασης. Η αυθαιρεσία της ηγεσίας της Ευρωπαικής Ένωσης, μόνο σε τριτοκοσμικές χούντες συναντάται.
Και αφού οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλησαν όταν τους δόθηκε η ευκαιρία - και τους δίδεται επι τρία χρόνια μέχρι σήμερα- να ενωθούν πραγματικά, να εκδώσουν ευρωομόλογα, να τυπώσουν χρήμα, να φτιάξουν προυπολογισμό και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, τελικά μάλλον για διάλυση θα πάμε.
Πολύ επικίνδυνες συνθήκες.
Μακριά...
Γ.Νικολόπουλος
