Η πιο ταραγμένη ήπειρος του πλανήτη, η οποία χάρη στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει γνωρίσει την πλέον μακρόχρονη ειρηνική περίοδο, θα αποδειχθεί ότι έχει πολύ... κοντή ιστορική μνήμη αν επιτρέψει να διαλυθεί η ΕΕ (σ.σ.: επιστρέφουν οι φοβίες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία) και επιστρέψει στο καθεστώς των σκληρών εθνικών ανταγωνισμών.
Οχι μόνο οικονομικών, αλλά και εδαφικών.
Στο κενό που θα δημιουργηθεί τα αποσχιστικά κινήματα (π.χ. Ισπανία, Βέλγιο) και οι εδαφικές διεκδικήσεις (π.χ. Πολωνία) θα αναζωπυρωθούν μαζί με τους εθνικισμούς και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιο θα είναι το νέο ευρωπαϊκό τοπίο.
Είναι τόσοι πολλοί οι απρόβλεπτοι παράγοντες, που θα ήταν αδιανόητη οποιαδήποτε προσπάθεια σύνθεσης του νέου παζλ.
Για τα προαναφερόμενα, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους, όπως οικονομικούς και γεωστρατηγικούς, οι Γερμανοί θα βάλουν νερό στο κρασί τους, θα είναι λιγότερο αδιάλλακτοι και θα βρεθεί μία νέα ισορροπία, ένας νέος συμβιβασμός και ένα νέο modus vivedi στην Ευρώπη.
Είναι πολύ μεγάλος ο Νότος (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Κύπρος) και πολύ σημαντικός οικονομικά για τους Γερμανούς και Σία για να τον παραγνωρίσει η Γερμανία και να επιλέξει την αναδίπλωση προς Βορρά.Οταν η γερμανική ευημερία εξαρτάται από τις εξαγωγές, θα είναι καταστροφή η απώλεια των αγορών της Νότιας Ευρώπης/Θ.Λυρτσογιάννης.
Γιατί αυτό θα συμβεί αν οι Γερμανοί επανέλθουν στο πολύ ακριβό μάρκο και οι Ευρωπαίοι του Νότου παραμείνουν με το ευρώ.
