Τα χωριά και οι πόλεις της Βορείου Ηπείρου είχαν εδώ και πολλά χρόνια τα δικά τους λεωφορεία που μετέφεραν τους Βορειοηπειρώτες στην Αθήνα αλλά και σε άλλα αστικά κέντρα της Ελλάδας.
Κάθε πόλη αλλά και αρκετά χωριά είχαν τις ιδιαίτερες, τις δικές τους λεωφορειακές γραμμές.
Ιδιοκτήτες στις περισσότερες των περιπτώσεων ήσαν Έλληνες Βορειοηπειρώτες και όχι Αλβανοί όπως με μεγάλη δόση παραπληροφόρησης και λαϊκισμού κάποιοι έσπευσαν να γράψουν.
Τα λεωφορεία κατά κανόνα... ξεκινούσαν βράδυ από την Αθήνα και έφταναν στο χωριό το πρωί. Έτσι δεν χανόταν το μεροκάματο. Μετέφεραν τους Βορειοηπειρώτες που πήγαιναν στο χωριό, κάποιους Ελλαδίτες επισκέπτες και προσκυνητές στην πανέμορφη γη της Ηπείρου, την γιαγιά που είχε έλθει να κάνει τις ιατρικές της εξετάσεις, τα παιδιά το καλοκαίρι στην ελληνική κατασκήνωση. Ακόμα έφερναν τα βιβλία για το ελληνικό σχολείο, τα φάρμακα του παππού, κάποιο ανταλλακτικό ή κάποιο δώρο του ξενιτεμένου στην οικογένεια κλπ κλπ. Τα λεωφορεία αυτά λοιπόν ήσαν μικρές επιχειρήσεις που συντηρούσαν κάποιες οικογένειες και έδιναν ζωή στο χωριό στην Βόρειο Ήπειρο. Πάνω από όλα όμως πραγματοποιούσαν ένα εθνικό λειτούργημα για την επιβίωση κάποιων Ελλήνων σε ένα χωριό πέρα από τα σύνορα.
Έρχεται τώρα το ελληνικό υπουργείο μεταφορών να καταργήσει, να απαγορεύσει τα δρομολόγια αυτά. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου μεταφορών Νίκος Σταθόπουλος είχε ενημερωθεί επανειλημμένα, όμως σύμφωνα με τις πληροφορίες μου ήταν ανένδοτος στις απόψεις του. Προσπάθησε και πέτυχε την υπογραφή ενός πρωτοκόλλου της μικτής επιτροπής οδικών μεταφορών Ελλάδος - Αλβανίας. Σύμφωνα με αυτό καθώς και με τον νόμο 4070/2012 άρθρο 185, παρ.15, η Αθήνα συνδέεται απευθείας με τα Τίρανα και μόνο με μια ελληνική λεωφορειακή γραμμή η οποία δίδεται στο ΚΤΕΛ Ιωαννίνων και μια αντίστοιχη αλβανική για την οποία οι Αλβανοί ζήτησαν να δοθεί στην αλβανική εταιρεία Albatrans, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες είναι ιδιοκτησίας Τσάμηδων ανθελλήνων πολιτικών.
Επίσης σύμφωνα με την συμφωνία και η Θεσσαλονίκη συνδέεται μόνο με τα Τίρανα.
Ακόμα παραμεθόριες πρωτεύουσες νομών και περιφερειών θα μπορούν να συνδέονται μόνο με την αντίστοιχη πρωτεύουσα νομού ή περιφέρειας της Αλβανίας.
Έτσι με την νέα πραγματικότητα κάποιος από ένα χωριό της Βορείου Ηπείρου θα πρέπει να πάρει το λεωφορείο για την πρωτεύουσα του νομού του, πχ Άγιοι Σαράντα, στην συνέχεια να πάρει από εκεί το λεωφορείο για την Ηγουμενίτσα και στην συνέχεια το ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας για την Αθήνα. Αποτελέσματα, αφάνταστη ταλαιπωρία, τα έξοδα μετάβασης από 20 ευρώ γίνονται 50 ως 70. Οι ώρες διαδρομής και αναμονής υπερδιπλασιάζονται και αν η γιαγιά μας πεθάνει στον δρόμο, δεν πειράζει. Πάντως κάποιοι μέτοχοι του ΚΤΕΛ Ιωαννίνων τρίβουν τα χέρια τους από την μονοπωλιακή κατάσταση και τα προσδοκόμενα κέρδη.
Είναι ντροπή όμως, ο Αλβανός ομόλογος κατά τις συνομιλίες παρατήρησε πως ο χώρος της νοτιοδυτικής και νοτιοανατολικής Αλβανίας (δηλαδή η Βόρειος Ήπειρος) μένει ακάλυπτος συγκοινωνιακά. Ο Έλληνας γενικός γραμματέας δεν είχε καταλάβει ούτε είχε αισθανθεί τίποτα.
Κάποιοι ανευθυνουπεύθυνοι κρατικοί λειτουργοί χωρίς το πραγματικό αίσθημα της εθνικής διάστασης του θέματος αδυνατούν να καταλάβουν πως ουσιαστικά τα χωριά και οι πόλεις της Βορείου Ηπείρου είναι μια συνέχεια του ελληνικού εθνικού κορμού και μια συνέχεια του ελληνικού οικονομικού χώρου. Κάποιοι στο παρελθόν τράβηξαν με μια μολυβιά σε έναν χάρτη μία γραμμή και χώρισαν την μια ενιαία και αδιαίρετη Ήπειρο στα δυο, παρόλα αυτά οι εκτός συνόρων Έλληνες μπόρεσαν για τόσες δεκαετίες και επιβίωσαν, δεν εξαλβανίστηκαν.
Είναι ντροπή να έρχονται τώρα Έλληνες κρατικοί λειτουργοί να τους δίνουν την χαριστική βολή. Την δεύτερη στην σειρά σε λίγες μέρες μετά την κατάργηση των συντάξεων προς του Βορειοηπειρώτες αλλά και τους ομογενείς από την τέως Σοβιετική Ένωση.
Πρέπει λοιπόν άμεσα να βρεθεί λύση, σύντομα, αύριο, τώρα, για να ανατραπεί το απαράδεκτο συμφωνηθέν πλαίσιο με δυο βασικούς όρους. Οι επιχειρήσεις των λεωφορείων να λειτουργούν νόμιμα και νομότυπα στην Ελλάδα και να αναγράφουν τους προορισμούς και κάθε τι άλλο, στα ελληνικά ή και στα ελληνικά. Γιατί είναι επίσης ντροπή που βλέπουμε τα πάντα γραμμένα (από ραγιαδισμό, πιστεύω) στα αλβανικά.
Του Δ.Περδίκη
