Naι,είμαστε αρκετά μικροί για να μπορέσουμε να χαράξουμε την διεθνή πολιτική σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η ενέργεια.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε και ανόητοι για να μην εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνονται για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τα εθνικά μας συμφέροντα...
Οι Ρώσοι δίνουν τα ρέστα τους για την εξαγορά της ΔΕΠΑ. Θέλουν την εταιρεία διακαώς. Επειδή έτσι εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα.
Οι Αμερικανοί δεν θέλουν να δουν την ΔΕΠΑ σε χέρια ρωσικά, αλλά δεν έχει ακόμη εμφανιστεί και κάποια δυτική εταιρεία με μία καλύτερη προσφορά.
Οι... επιλογές της κυβέρνησης είναι περιορισμένες. Πόσο μάλλον όταν η τρόικα θέλει τα λεφτά για να αποπληρωθεί το χρέος!
Το ενδιαφέρον των Ρώσων για την ΔΕΠΑ είναι εξαιρετικά μεγάλο. Είναι κίνηση στρατηγικής σημασίας γι΄ αυτούς για να συνεχίσουν να ελέγχουν την ροή του φυσικού αερίου προς την Δυτική Ευρώπη.
Οι πληροφορίες μας λένε ότι οι Ρώσοι απάντησαν θετικά και στο αίτημα της κυβέρνησης για μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, το οποίο πωλείται στην Ελλάδα σε τιμή αυξημένη ως και 40% σε σχέση με άλλες αγορές της Ευρώπης. Αν οι πληροφορίες αυτές είναι σωστές, τότε «πέφτει» ένα επιχείρημα, ότι δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να χρηματοδοτήσει με το ακριβό φυσικό αέριο την εξαγορά της ΔΕΠΑ από τους Ρώσους. Κι αυτό είναι σωστό! Αν πληρώνουμε και στο μέλλον τόσο ακριβά το προϊόν που θα μας πουλάνε οι Ρώσοι, όπως συμβαίνει σήμερα, τότε τους την χαρίζουμε την ΔΕΠΑ. Δεν την πουλάμε.
Όλα δείχνουν ότι η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης θα κυλήσει ομαλά μέχρι το τέλος και ότι η ΔΕΠΑ θα καταλήξει στα χέρια εκείνου που θα προσφέρει τα περισσότερα, με την προϋπόθεση να έχει λυθεί και το θέμα της τιμής του φυσικού αερίου. Στην συνέχεια το μπαλάκι θα πεταχτεί στην ΕΕ. Τα αρμόδια όργανα της ΕΕ μπορούν να αποφανθούν για το αν όλα θα έχουν γίνει σωστά.
Αν κάτι μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι στον σύγχρονο και πολύπλοκο κόσμο μας τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αν η ΔΕΠΑ καταλήξει στους Ρώσους, αυτό σίγουρα κάτι θα σημαίνει. Όχι κατ΄ ανάγκη ότι θα έχουμε αλλάξει «στρατόπεδο». Πιο πιθανό είναι ότι αυτό θα είναι μέρος μιας μεγαλύτερης συμφωνίας που θα έχει γίνει χωρίς εμάς, αλλά η οποία θα περιλαμβάνει και εμάς.
Όπως παρατηρούσε ένας γνώστης του αντικειμένου «ίσως οι μεγάλες δυνάμεις ξαναμοιράζουν την ενεργειακή πίτα και με γνώμονα την ασφαλή τροφοδότηση της ολοένα και πιο διψασμένης για ενέργεια Δύσης». Ο ίδιος σημείωσε ακόμη: «αν το ζητούμενο είναι η εξασφάλιση της τροφοδότησης και με δεδομένο το πόσο επισφαλής έχει γίνει ο κόσμος μας μετά την Αραβική Άνοιξη, τότε είναι πιθανό να έχει μετατοπισθεί το κέντρο βάρους. Το ζητούμενο να μην είναι ποιος το μεταφέρει, αλλά το πώς».
Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην Ευρώπη παίζεται ένα περίεργο παιγνίδι. Όταν κάποια μικρή χώρα προσπαθεί να ακολουθήσει την πολιτική εκείνη που πιστεύει ότι υπερασπίζει τα συμφέροντά της στον τομέα της ενέργειας, εγείρονται διάφορες ενστάσεις και κινητοποιούνται μηχανισμοί... ελέγχου. Όταν το κάνουν όμως οι Γερμανοί, τότε όλα βαίνουν καλώς!
Είμαστε αρκετά μικροί για να μπορέσουμε να χαράξουμε την διεθνή πολιτική σε ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η ενέργεια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε και ανόητοι για να μην εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες που μας δίνονται για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τα εθνικά μας συμφέροντα. Όπως και συμβαίνει! Η κυβέρνηση χειρίζεται ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.Πηγή capital.
Toυ κ.Θ.Μαυρίδη
