Το θέμα των... επικείμενων(;) απολύσεων στον δημόσιο τομέα που μονοπωλεί σχεδόν τον δημόσιο διάλογο.Η εξήγηση είναι μάλλον προφανής. Το ζήτημα απασχολεί πρωτίστως τις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων, που επιδιώκουν να διατηρήσουν ή προσελκύσουν ψηφοφόρους που απασχολούνται στον δημόσιο τομέα. Τα μεγέθη είναι τεράστια για να τις αφήνουν αδιάφορες...
Όπως και να 'χει, η λέξη «απόλυση» ηχεί δυσάρεστα στα αυτιά όλων, είτε πρόκειται για απολύσεις στο Δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Παρ' όλα αυτά και ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι... εκτεταμένες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δημιούργησαν τις στρατιές ανέργων, είναι το θέμα των... επικείμενων απολύσεων στον δημόσιο τομέα που μονοπωλεί σχεδόν τον δημόσιο διάλογο.
Η εξήγηση είναι μάλλον προφανής. Το θέμα απασχολεί πρωτίστως τις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων, που επιδιώκουν να διατηρήσουν ή προσελκύσουν ψηφοφόρους που απασχολούνται στον δημόσιο τομέα. Τα μεγέθη είναι τεράστια για να τις αφήνουν αδιάφορες.
Ως εκ τούτου η (δια)μάχη με την τρόικα καλά κρατεί. Και λογικά μάλλον, καθώς ως έναν σημαντικό βαθμό η εξασφάλιση των ψηφοφόρων του Δημοσίου αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης του πολιτικού συστήματος – όπως αυτό οικοδομήθηκε μέσω του πελατειακού κράτους τις τελευταίες δεκαετίες. Αλλιώς πώς να εξηγηθεί η σθεναρή αντίσταση στην απαίτηση της τρόικας για άμεσες απολύσεις, όταν σε άλλες περιπτώσεις δεν έχει παρατηρηθεί ανάλογη στάση;
Ωστόσο το σημαντικό είναι πως η εμμονή των πολιτικών ηγεσιών στη διατήρηση του εκτεταμένου και υπερτροφικού Δημόσιου μειώνει τη διαπραγματευτική ισχύ της κυβέρνησης έναντι της τρόικας και θυσιάζει τη λήψη μέτρων που θα ανακούφιζαν την οικονομία και θα έδιναν τον τόνο της ανάκαμψης.
Θα μπορούσε για παράδειγμα ελληνική πλευρά να διαπραγματευτεί με την τρόικα τη μείωση του φόρου πετρελαίου, του ΦΠΑ, των φόρων, την κατάργηση του χαρατσιού για τα ακίνητα ή ό,τι άλλο, έναντι υποχωρήσεών της στο θέμα του περιορισμού του Δημοσίου. Όμως τέτοιου είδους πολιτική βούληση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Εκείνο που είναι εμφανές είναι μια προσπάθεια μετάθεσης των αποφάσεων. Έτσι η διαδικασία των απολύσεων στο Δημόσιο παγώνει προς το παρόν και αναβάλλεται για το τέλος του έτους, όταν και θα αξιολογηθεί το σχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για τη διαχείριση του προσωπικού. Και αυτό, εφόσον τελικώς ξεκινήσει τον προσεχή Σεπτέμβριο η πλήρης εφαρμογή της διαθεσιμότητας-κινητικότητας που προτάσσει το υπουργείο. Νωρίτερα θα αξιολογηθούν τα νέα οργανογράμματα των υπουργείων, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων του ευρύτερου δημόσιο τομέα.
Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση «σαλαμοποιεί» το θέμα των απολύσεων, επιδιώκοντας να κερδίσει πολιτικό χρόνο που θα της επιτρέψει, υπό την προϋπόθεση της βελτίωσης της οικονομίας, να εξισορροπήσει το όποιο πολιτικό κόστος και τις όποιες (νέες) κοινωνικές αντιδράσεις.
Στο μεταξύ δεν είναι καθόλου βέβαιο αν ο δείκτης του Χρηματιστηρίου θα σταματήσει την πτωτική του πορεία ούτε αν οι επιχειρήσεις που έχουν αντέξει μέχρι τώρα την κρίση θα συνεχίσουν να παραμένουν όρθιες...
Π.Κ. Μαυρίδης
