Μετά την καταδίκη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου σε ισόβια, λέγεται ότι οι δικαστές θα έχουν πολλή δουλειά να κάνουν τα επόμενα χρόνια, αφού οι έρευνες φέρνουν στο φως εκατοντάδες υποθέσεις διαφθοράς στους δήμους..
Ωστόσο, δεν είναι εύκολο. Η μύτη του παγόβουνου είναι ορατή δύο δεκαετίες και πλέον, όμως ουδείς αιρετός είχε οδηγηθεί μέχρι στιγμής στις... φυλακές (οι έως σήμερα λίγες ποινές σε τοπικούς άρχοντες είχαν ανασταλτικό χαρακτήρα). Υπάρχει μεταξύ των λειτουργών ομερτά, οι διαδικασίες είναι πολύ αργές, οι κυρώσεις συνήθως προκλητικά ήπιες, μια ποινική δίκη χρειάζεται επτά με οκτώ χρόνια να ολοκληρωθεί, μια υπόθεση μπορεί πολλάκις να αναβληθεί και μέχρι να φτάσει στο δικαστήριο να παραγραφεί ή να μη φτάσει ποτέ.
Αλλάζει κάτι στην κοινωνία, στη διοίκηση, στη δικαιοσύνη, στην πολιτική βούληση; Ποια θα είναι η εξέλιξη με τις υποθέσεις που συνεχίζουν να έρχονται στο φως; Σώμα ελεγκτών δημόσιας διοίκησης, Ελεγκτικό Συνέδριο, ΣΔΟΕ αποκάλυψαν πρόσφατα πλήθος υποθέσεων κλοπής δημοσίου χρήματος στους ΟΤΑ. Αγορές υπερπολυτελών αυτοκινήτων και ειδών, τεράστιες δαπάνες για περιττά αναλώσιμα (π.χ. βενζίνη, όταν δεν υπάρχουν βενζινοκίνητα οχήματα), εξωπραγματικά κονδύλια για δήθεν συντηρήσεις, εκατοντάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις για απασχόληση σε έργα «μαϊμού», διοχέτευση κρατικών πόρων σε αδιαφανείς ανάγκες, μεταφορά κρατικών κονδυλίων σε προσωπικούς λογαριασμούς, εμπόριο πλαστών τιμολογίων, υπερτιμολογήσεις έργων, υλικών και υπηρεσιών, απευθείας αναθέσεις έργων σε ημετέρους...
Ακόμη, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και υπεύθυνοι τεχνικών υπηρεσιών που έχτισαν βίλες με υλικά των δήμων ή ήταν εταίροι συνεργαζόμενων κατασκευαστικών εταιρειών (αντιδήμαρχος έργων ήταν ταυτόχρονα και ο μεγαλοεργολάβος του δήμου), δήμαρχος που οικειοποιήθηκε τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων (190.000 ευρώ), διευθύντρια δημοτικού βρεφονηπιακού σταθμού που υπεξαίρεσε χρήματα για τη σίτιση των παιδιών (722.420 ευρώ σε μια πενταετία), δήμαρχος και ταμίας που ενθυλάκωσαν 1,3 εκατ. ευρώ σε μια τετραετία και καρπώθηκαν ακόμη και τις 400.000 ευρώ του ΟΠΑΠ για αθλητικά έργα στη μνήμη των 21 παιδιών που χάθηκαν στο δυστύχημα των Τεμπών...
Ολα πηγάζουν από τη βαθιά πεποίθηση ότι το αξίωμα είναι αλεξίποινο, απολυμαντικό, ότι δεν είναι όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο, ότι είναι τυφλοί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, ότι το κράτος, ακόμη κι όταν αγριεύει και απειλεί, εντέλει ξεχνάει και συγχωρεί.
Οταν η στάση των αρχών είναι μεσοβέζικη, άτολμη, υποκριτική, τότε δεν νιώθουν να κινδυνεύουν όσοι διαπράττουν τα συνήθη εθνικά αμαρτήματα. Αλλά ακόμη κι αν συμβεί να εμπλακούν σε σκάνδαλο, και καταφέρουν, με τις δολιχοδρομίες των υπευθύνων, να αποφύγουν τον πλέον βαρύ πέλεκυ, τότε μπορεί και να αρθούν, αποκαθαρμένοι, στα ύψη ως ηρωικά θύματα...
Στα ζητήματα διαφθοράς ένας είναι ο δρόμος, το έγκλημα που αποδεδειγμένα διαπράττεται τιμωρείται.
Οι διστακτικές πορείες προς δήθεν διερευνήσεις και οι ήξεις αφήξεις αποφάσεις οδηγούν στην περαιτέρω παγίωση της παρανομίας, των καταχρήσεων.
Ο δρόμος της καμήλας ταιριάζει μόνο σε μια πολιτεία που εθελοτυφλεί πεισματικά μπροστά στην κοινωνική σήψη και επιμένει σθεναρά να φέρει την αχρηστία της ως κορώνα.
Εκτός εποχής και οιασδήποτε προοπτικής...
Της Τασούλας Καραϊσκάκη
