Στα χρόνια της κρίσης επιβεβαιώθηκε μία μεγάλη αλήθεια. Δεν υπάρχει σταθερή αλήθεια στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό.
Οι ηγέτες (πολιτικοί, οικονομικοί, ιδεολογικοί) ψάχνοντας για λύσεις ξεσκόνισαν τα βιβλία, αναζητώντας ιδέες που μεσουράνησαν στο παρελθόν και παρήκμασαν...
Οι περισσότεροι ξεψάχνισαν τον Κέινς και κεϊνσιανά μοντέλα εφαρμόζουν όταν τροφοδοτούν την αγορά με απίστευτες ποσότητες ρευστού ή αναγγέλλουν δημόσια έργα για να... δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και εισοδήματα. Αλλοι προσβλέπουν ακόμα και στον Μαρξ, προσπαθώντας να κατανοήσουν τη φύση του σημερινού καπιταλισμού-καζίνο για να βρουν αντίδοτο στην κρίση.
Κοινή συνισταμένη όλων είναι η στροφή του βλέμματος στο παρελθόν. Εκεί τους οδηγεί η θεωρητική και γνωστική γύμνια της κυρίαρχης ιδεολογίας. Ομως, μαγικές συνταγές στον τσελεμεντέ της γιαγιάς δεν πρόκειται να βρουν.
Ολα έχουν αλλάξει, όλα απαιτούν μία διαφορετική ματιά, μία αλλιώτικη προσέγγιση και προπαντός απαιτούν δραστικές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις ώστε να μην υπάρχουν πλέον κοινωνικά περιθώρια, ούτε πολίτες χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, ούτε άνθρωποι χωρίς τα χρειώδη προς το ζην, γιατί μικραίνει ο οικονομικός χώρος.
Βέβαια, δεν λείπουν και εκείνοι που πιστεύουν στον Σουμπέτερ, για τον οποίο η κρίση είναι για τον καπιταλισμό ένα αναζωογονητικό ντους. Ελπίζουν ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα να βγούμε από το τούνελ και να συνεχίσουμε αμέριμνα και ανέμελα να ζούμε με τον καπιταλισμό όπως τον γνωρίσαμε ή έστω με μικρές αλλαγές.
Δεν αποκλείεται να το δούμε κι αυτό. Μόνο που η διάρκεια της νέας καπιταλιστικής παλινόρθωσης θα είναι μικρή.
Η κρίση έχει ακουμπήσει την καρδιά του συστήματος, ξεπηδά από αυτήν και εκτός από οικονομικές καταστροφές προκαλεί και κοινωνικές εκρήξεις...
σ/α
Οι ηγέτες (πολιτικοί, οικονομικοί, ιδεολογικοί) ψάχνοντας για λύσεις ξεσκόνισαν τα βιβλία, αναζητώντας ιδέες που μεσουράνησαν στο παρελθόν και παρήκμασαν...
Οι περισσότεροι ξεψάχνισαν τον Κέινς και κεϊνσιανά μοντέλα εφαρμόζουν όταν τροφοδοτούν την αγορά με απίστευτες ποσότητες ρευστού ή αναγγέλλουν δημόσια έργα για να... δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και εισοδήματα. Αλλοι προσβλέπουν ακόμα και στον Μαρξ, προσπαθώντας να κατανοήσουν τη φύση του σημερινού καπιταλισμού-καζίνο για να βρουν αντίδοτο στην κρίση.
Κοινή συνισταμένη όλων είναι η στροφή του βλέμματος στο παρελθόν. Εκεί τους οδηγεί η θεωρητική και γνωστική γύμνια της κυρίαρχης ιδεολογίας. Ομως, μαγικές συνταγές στον τσελεμεντέ της γιαγιάς δεν πρόκειται να βρουν.
Ολα έχουν αλλάξει, όλα απαιτούν μία διαφορετική ματιά, μία αλλιώτικη προσέγγιση και προπαντός απαιτούν δραστικές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις ώστε να μην υπάρχουν πλέον κοινωνικά περιθώρια, ούτε πολίτες χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, ούτε άνθρωποι χωρίς τα χρειώδη προς το ζην, γιατί μικραίνει ο οικονομικός χώρος.
Βέβαια, δεν λείπουν και εκείνοι που πιστεύουν στον Σουμπέτερ, για τον οποίο η κρίση είναι για τον καπιταλισμό ένα αναζωογονητικό ντους. Ελπίζουν ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα να βγούμε από το τούνελ και να συνεχίσουμε αμέριμνα και ανέμελα να ζούμε με τον καπιταλισμό όπως τον γνωρίσαμε ή έστω με μικρές αλλαγές.
Δεν αποκλείεται να το δούμε κι αυτό. Μόνο που η διάρκεια της νέας καπιταλιστικής παλινόρθωσης θα είναι μικρή.
Η κρίση έχει ακουμπήσει την καρδιά του συστήματος, ξεπηδά από αυτήν και εκτός από οικονομικές καταστροφές προκαλεί και κοινωνικές εκρήξεις...
σ/α
