Οι λόγοι για τους οποίους βρεθήκαμε στο χαμηλότερο σκαλοπάτι είναι πολλοί. Κυρίαρχος, μεταξύ αυτών όμως, ίσως είναι η αδυναμία ορθολογικής διαχείρισης των πραγμάτων.
Αυτό που λέει ο λαός μας, «καλό κουμάντο».
Αυτό που λέει ο λαός μας, «καλό κουμάντο».
Ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους η χώρα μας βρίσκεται στη σημερινή της κατάντια, πέρα και πάνω από όλα τα άλλα, είναι επειδή δε... μπορεί να κάνει σωστό κουμάντο.
Αδυνατεί, δηλαδή, να διαχειριστεί τα πράγματα κατά τρόπο μεθοδικό και αποτελεσματικό, εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου κανόνων, γνωστού σε όλους εκ των προτέρων.
Τα παραδείγματα είναι μυριάδες και εκτείνονται από το μεταναστευτικό, έως το νομοθετικό μπαράζ περί ακινήτων, αλλά και από τους νόμους με αναδρομική ισχύ περί τιμολογίων ΑΠΕ, έως τα φορολογικά ζητήματα, για να αναφέρουμε μόνον ορισμένα «καραμπινάτα» παραδείγματα.
Αντίστοιχα, όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας με τις υποθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων του δημοσίου, από τους οποίους δεν παρακρατήθηκε στην πηγή, πέρυσι, η ειδική εισφορά αλληλεγγύης 1% έως 4%, εξαιτίας «αφηρημάδας» των αρμοδίων ή κάποιου άλλου λόγου, συνιστούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα φτωχού «κουμάντου».
Σχεδόν μισό εκατομμύριο συνταξιούχοι του δημοσίου, από τους οποίους θα έπρεπε να παρακρατείται σε μηνιαία βάση αυτή η ειδική εισφορά, καλούνται τώρα να την πληρώσουν μονοκοπανιά, μαζί με τον φόρο εισοδήματος προηγούμενου έτους.
Είναι προφανές ότι μεγάλος αριθμός εξ αυτών απλώς δεν θα μπορέσει να το πράξει.
Θα είναι πρακτικά αδύνατον να ανταποκριθεί ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων αυτών, αν όχι η πλειονότητά τους, στις αυξημένες του υποχρεώσεις έναντι του δημοσίου, όχι μόνον διότι το ποσό θα είναι ευλόγως μεγάλο ή επειδή οι συντάξεις που λαμβάνουν πλέον είναι σημαντικά μειωμένες σε σχέση με όσα λάμβαναν πέρυσι, αλλά και εξαιτίας της σημαντικής καθυστέρησης που υπήρξε στην έναρξη της διαδικασίας υποβολής φορολογικών δηλώσεων για τα εισοδήματα του προηγούμενου έτους, η οποία αναμένεται να μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων δόσεων...
Για να μην αναφερθούμε και στην ταλαιπωρία που υπέστησαν οι συνταξιούχοι σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση των περίφημων βεβαιώσεων αποδοχών από τα ασφαλιστικά τους ταμεία...
Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί θα αναγκαστούν να καταφύγουν στη λεγόμενη «μόνιμη ρύθμιση» των 12 δόσεων για τη διευθέτηση των υποχρεώσεών τους, υφιστάμενοι έναν νέο γύρο ταλαιπωρίας...
Μην πάτε μακριά, όμως.
«Μία από τα ίδια» τραβάνε και όλοι όσοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του δημοσίου, καθώς η πολυαναμενόμενη ρύθμιση των 48 δόσεων, για την οποία εκδόθηκε πρόσφατα ειδική εγκύκλιος από τον φίλτατο γ.γ. δημοσίων εσόδων Χ. Θεοχάρη, δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί, με τις εφορίες να μιλούν για την 20ή Ιουνίου ως ημερομηνία έναρξης...
Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι εφορίες στέλνουν σε όσους δεν έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους κατασχετήρια σημειώματα, ωσάν να μην είχε καν εξαγγελθεί το μέτρο είτε της εφάπαξ ρύθμισης με 48 δόσεις, είτε της «μόνιμης» με 12 δόσεις...
Χάος!
Όλα αυτά, δε, ενώ ακόμη η υπόθεση «χαράτσι» επί των ακινήτων παραμένει ένα απλό σενάριο, την πλέον «συμπαθή» εκδοχή του οποίου ακούσαμε χθες, στον απόηχο της συνεδρίασης της διακομματικής επιτροπής στο υπουργείο Οικονομικών, αν και όφειλε να έχει διευθετηθεί από τριμήνου τουλάχιστον, ώστε να μην επιβληθεί για ακόμη μία χρονιά το ΕΕΤΗΔΕ.
Τι να πιάσει και τι να αφήσει κανείς;
Αν όμως είναι ακόμη έτσι τα πράγματα και δεν μπορούμε να μοιράσουμε δυο γαϊδάρων άχυρο μετά από πρωτοφανείς θυσίες και τρία χρόνια μνημόνιο, προς τι ο κόπος;
Σε τι μπορεί να ελπίζει αυτός ο τόπος, δίχως σωστό κουμάντο;
Του κ .N.Γ.Δρόσου
Αδυνατεί, δηλαδή, να διαχειριστεί τα πράγματα κατά τρόπο μεθοδικό και αποτελεσματικό, εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου κανόνων, γνωστού σε όλους εκ των προτέρων.
Τα παραδείγματα είναι μυριάδες και εκτείνονται από το μεταναστευτικό, έως το νομοθετικό μπαράζ περί ακινήτων, αλλά και από τους νόμους με αναδρομική ισχύ περί τιμολογίων ΑΠΕ, έως τα φορολογικά ζητήματα, για να αναφέρουμε μόνον ορισμένα «καραμπινάτα» παραδείγματα.
Αντίστοιχα, όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας με τις υποθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων του δημοσίου, από τους οποίους δεν παρακρατήθηκε στην πηγή, πέρυσι, η ειδική εισφορά αλληλεγγύης 1% έως 4%, εξαιτίας «αφηρημάδας» των αρμοδίων ή κάποιου άλλου λόγου, συνιστούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα φτωχού «κουμάντου».
Σχεδόν μισό εκατομμύριο συνταξιούχοι του δημοσίου, από τους οποίους θα έπρεπε να παρακρατείται σε μηνιαία βάση αυτή η ειδική εισφορά, καλούνται τώρα να την πληρώσουν μονοκοπανιά, μαζί με τον φόρο εισοδήματος προηγούμενου έτους.
Είναι προφανές ότι μεγάλος αριθμός εξ αυτών απλώς δεν θα μπορέσει να το πράξει.
Θα είναι πρακτικά αδύνατον να ανταποκριθεί ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων αυτών, αν όχι η πλειονότητά τους, στις αυξημένες του υποχρεώσεις έναντι του δημοσίου, όχι μόνον διότι το ποσό θα είναι ευλόγως μεγάλο ή επειδή οι συντάξεις που λαμβάνουν πλέον είναι σημαντικά μειωμένες σε σχέση με όσα λάμβαναν πέρυσι, αλλά και εξαιτίας της σημαντικής καθυστέρησης που υπήρξε στην έναρξη της διαδικασίας υποβολής φορολογικών δηλώσεων για τα εισοδήματα του προηγούμενου έτους, η οποία αναμένεται να μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων δόσεων...
Για να μην αναφερθούμε και στην ταλαιπωρία που υπέστησαν οι συνταξιούχοι σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση των περίφημων βεβαιώσεων αποδοχών από τα ασφαλιστικά τους ταμεία...
Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί θα αναγκαστούν να καταφύγουν στη λεγόμενη «μόνιμη ρύθμιση» των 12 δόσεων για τη διευθέτηση των υποχρεώσεών τους, υφιστάμενοι έναν νέο γύρο ταλαιπωρίας...
Μην πάτε μακριά, όμως.
«Μία από τα ίδια» τραβάνε και όλοι όσοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι του δημοσίου, καθώς η πολυαναμενόμενη ρύθμιση των 48 δόσεων, για την οποία εκδόθηκε πρόσφατα ειδική εγκύκλιος από τον φίλτατο γ.γ. δημοσίων εσόδων Χ. Θεοχάρη, δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί, με τις εφορίες να μιλούν για την 20ή Ιουνίου ως ημερομηνία έναρξης...
Την ίδια ώρα, ωστόσο, οι εφορίες στέλνουν σε όσους δεν έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους κατασχετήρια σημειώματα, ωσάν να μην είχε καν εξαγγελθεί το μέτρο είτε της εφάπαξ ρύθμισης με 48 δόσεις, είτε της «μόνιμης» με 12 δόσεις...
Χάος!
Όλα αυτά, δε, ενώ ακόμη η υπόθεση «χαράτσι» επί των ακινήτων παραμένει ένα απλό σενάριο, την πλέον «συμπαθή» εκδοχή του οποίου ακούσαμε χθες, στον απόηχο της συνεδρίασης της διακομματικής επιτροπής στο υπουργείο Οικονομικών, αν και όφειλε να έχει διευθετηθεί από τριμήνου τουλάχιστον, ώστε να μην επιβληθεί για ακόμη μία χρονιά το ΕΕΤΗΔΕ.
Τι να πιάσει και τι να αφήσει κανείς;
Αν όμως είναι ακόμη έτσι τα πράγματα και δεν μπορούμε να μοιράσουμε δυο γαϊδάρων άχυρο μετά από πρωτοφανείς θυσίες και τρία χρόνια μνημόνιο, προς τι ο κόπος;
Σε τι μπορεί να ελπίζει αυτός ο τόπος, δίχως σωστό κουμάντο;
Του κ .N.Γ.Δρόσου
