Πρέπει να είναι «καταραμένος» αυτός ο τόπος, διότι δεν εξηγούνται αλλιώς οι τραγωδίες που τον έχουν κτυπήσει.
Και δεν καταφεύγω σ' αυτό το εύκολο επιχείρημα για να δικαιολογήσω τα ανεξήγητα, αλλά πώς μπορεί να εξηγηθεί η δημιουργία πολιτικής κρίσης στην πιο δύσκολη στιγμή για την ελληνική οικονομία.
Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
Ιδιαίτερα όταν όσοι αναμειγνύονται στις διαπραγματεύσεις με τους επικεφαλής της τρόικας γνωρίζουν πως ο... «θετικός βαθμός» στις επιθεωρήσεις του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου θα σημαίνει τον πρώτο περιορισμό στην άνευ προηγουμένου λιτότητα που επέβαλαν οι απαράδεκτοι δανειστές, και επίσης θα ανοίξει τον δρόμο για την περαιτέρω απομείωση του ελληνικού χρέους, που διαθέτουν η ΕΚΤ, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Είναι ένα σοβαρότατο ερώτημα... Γιατί αυτήν την πολύ δύσκολη στιγμή για την οικονομία, ο πρωθυπουργός «προκάλεσε» τους εταίρους του στην κυβέρνηση συνεργασίας με το κλείσιμο της ΕΡΤ, που οδήγησε στην ανεργία 2.500 χιλιάδες συνανθρώπους μας; Και γιατί οι δύο εταίροι του στη συμμαχική κυβέρνηση, τους οποίους υποστηρίζει ότι τους είχε ενημερώσει πριν ανακοινώσει το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, τράβηξαν το σχοινί, παραλύοντας τον κρατικό μηχανισμό, από τους υπουργούς μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο;
Για τους επαγγελματίες των πολιτικών παρασκηνίων, τα ερωτήματά μου μπορεί να προέρχονται από έναν αφελή. Ομως, θα τους απαντήσω ότι στο εξωτερικό γελούν και ειρωνεύονται τα καμώματα του πρωθυπουργού και των εταίρων του στην κυβέρνηση... Πιστεύουν ότι μονίμως προκαλούμε την ελάχιστη τύχη που μας απέμεινε... Υποστηρίζουν -και έχουν δίκιο- πως αυτές τις δύσκολες ώρες για την πατρίδα, έπρεπε να απουσιάζουν από την πολιτική σκηνή τα κομματικά παιχνίδια. Διότι περί αυτών πρόκειται.
Η φυγή των αρχηγών των αποστολών του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Επιτροπής είναι ένα ισχυρό μήνυμα δυσαρέσκειας, το οποίο έδειξαν να μην το λαμβάνουν στην Αθήνα. Τι περισσότερο έπρεπε να τους υπογραμμίσουν όταν τους δήλωσαν πως «θα επιστρέψουμε όταν τα βρείτε»;
Και δεν καταφεύγω σ' αυτό το εύκολο επιχείρημα για να δικαιολογήσω τα ανεξήγητα, αλλά πώς μπορεί να εξηγηθεί η δημιουργία πολιτικής κρίσης στην πιο δύσκολη στιγμή για την ελληνική οικονομία.
Άρθρο του κ.Μ.Ιγνατίου
Ιδιαίτερα όταν όσοι αναμειγνύονται στις διαπραγματεύσεις με τους επικεφαλής της τρόικας γνωρίζουν πως ο... «θετικός βαθμός» στις επιθεωρήσεις του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου θα σημαίνει τον πρώτο περιορισμό στην άνευ προηγουμένου λιτότητα που επέβαλαν οι απαράδεκτοι δανειστές, και επίσης θα ανοίξει τον δρόμο για την περαιτέρω απομείωση του ελληνικού χρέους, που διαθέτουν η ΕΚΤ, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Είναι ένα σοβαρότατο ερώτημα... Γιατί αυτήν την πολύ δύσκολη στιγμή για την οικονομία, ο πρωθυπουργός «προκάλεσε» τους εταίρους του στην κυβέρνηση συνεργασίας με το κλείσιμο της ΕΡΤ, που οδήγησε στην ανεργία 2.500 χιλιάδες συνανθρώπους μας; Και γιατί οι δύο εταίροι του στη συμμαχική κυβέρνηση, τους οποίους υποστηρίζει ότι τους είχε ενημερώσει πριν ανακοινώσει το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, τράβηξαν το σχοινί, παραλύοντας τον κρατικό μηχανισμό, από τους υπουργούς μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο;
Για τους επαγγελματίες των πολιτικών παρασκηνίων, τα ερωτήματά μου μπορεί να προέρχονται από έναν αφελή. Ομως, θα τους απαντήσω ότι στο εξωτερικό γελούν και ειρωνεύονται τα καμώματα του πρωθυπουργού και των εταίρων του στην κυβέρνηση... Πιστεύουν ότι μονίμως προκαλούμε την ελάχιστη τύχη που μας απέμεινε... Υποστηρίζουν -και έχουν δίκιο- πως αυτές τις δύσκολες ώρες για την πατρίδα, έπρεπε να απουσιάζουν από την πολιτική σκηνή τα κομματικά παιχνίδια. Διότι περί αυτών πρόκειται.
Η φυγή των αρχηγών των αποστολών του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Επιτροπής είναι ένα ισχυρό μήνυμα δυσαρέσκειας, το οποίο έδειξαν να μην το λαμβάνουν στην Αθήνα. Τι περισσότερο έπρεπε να τους υπογραμμίσουν όταν τους δήλωσαν πως «θα επιστρέψουμε όταν τα βρείτε»;
