Η παρούσα κρίση οδήγησε πολλούς στην αμφισβήτηση θεμελιωδών αξιών, επί των οποίων οφείλει να εδράζεται μια συντεταγμένη Πολιτεία. Η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης της Xρυσής Aυγής και η διαλεύκανσή της θα συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό στην επούλωση τραυμάτων…
Η πρόσφατη παρέλαση ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής από τους διαδρόμους της ΓΑΔΑ και της Ευελπίδων υπενθυμίζει, σε όσους τυχόν το... ξέχασαν, ότι νόμοι υπάρχουν σε αυτήν τη χώρα.
Το ενδιαφέρον, βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση είναι γιατί το ξέχασαν όσοι τυχόν το ξέχασαν, και κατά πόσον θα έχουν λόγο να το ξεχάσουν εκ νέου το επόμενο διάστημα.
Η υπόθεση της Χρυσής Αυγής είναι όντως μια ιστορική υπόθεση για τη χώρα μας.
Και τούτο όχι μόνον διότι οδηγήθηκε βιαίως ενώπιον της Δικαιοσύνης ο επικεφαλής ενός κόμματος και ένας σημαντικός αριθμός μελών της κοινοβουλευτικής ομάδος του ή άλλων στελεχών του, αλλά κυριότερα διότι οδηγήθηκαν εκεί ως εγκληματική οργάνωση.
Γεγονός το οποίο ακόμη και στην περίπτωση ενός φασιστικού και εγγενώς βιαίου μορφώματος, όπως η Χρυσή Αυγή, υπενθυμίζει ότι αν υπήρχε ένα κενό στην έως τώρα ιστορική πορεία επιβολής του νόμου στην Ελλάδα, αυτό δεν αφορούσε στην απουσία θεσμικού πλαισίου, αλλά στη βούληση εφαρμογής του.
Αυτό που κρίνεται σήμερα στη χώρα μας, επί της ουσίας, αφορά στους πλέον θεμελιώδεις θεσμούς μιας συντεταγμένης Πολιτείας.
Αφορά στη διάκριση των εξουσιών και στη δυνατότητα της χώρας να επιβεβαιώσει προς όσους τυχόν το αμφισβητούν, ως απόρροια είτε της τρέχουσας κρίσης, είτε για ιστορικούς λόγους, ότι συνιστά ένα ευνομούμενο και δημοκρατικό κράτος.
Στο επίκεντρο αυτής της διαδικασίας επιβεβαίωσης βρίσκεται προφανώς η περίφημη «δίκαιη δίκη».
Μια δίκη που όλοι δικαιούνται να έχουν σε μια χώρα, το Σύνταγμα της οποίας προβλέπει ότι όλοι στέκουν ίσοι απέναντι στον νόμο.
Το δίκαιο της δίκης αυτής και ο καταλογισμός των όποιων ευθυνών εκεί όπου αυτές αρμόζουν δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει ως επιβεβαίωση της υγείας που έχουν σήμερα οι θεσμοί στην Ελλάδα και στην αποκατάσταση μιας υφέρπουσας εντύπωσης μερίδας της κοινής γνώμης ότι υπάρχουν ορισμένοι που στέκουν στο απυρόβλητο.
Μια εντύπωση η οποία δεν δημιουργήθηκε πάντα με ευθύνη του δικαστικού συστήματος.
Στον βαθμό που η εντύπωση αυτή διαλυθεί, από όσους τυχόν την τρέφουν, πολλά από τα αίτια της ανόδου και της όποιας λαϊκής απήχησης έχαιρε ή εξακολουθεί να χαίρει η Χρυσή Αυγή θα έχουν αρθεί.
Οι άνθρωποι οι οποίοι υποστήριξαν το συγκεκριμένο μόρφωμα και το βοήθησαν διά της ψήφου τους να εισέλθει στο ελληνικό κοινοβούλιο το έπραξαν, προφανώς ο καθένας για τους δικούς του λόγους, αλλά συλλογικά αμφισβητώντας τη συστημική πολιτική τάξη της χώρας.
Κάθε ψήφος προς τη Χρυσή Αυγή ήταν και μία ψήφος εναντίον όσων η παράταξη αυτή καταδίκαζε, αμφισβητώντας έτσι θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Ακριβώς τις ίδιες αρχές που καλείται σήμερα να επιβεβαιώσει, προς όσους τυχόν τις αμφισβητούν, η εξασφάλιση μιας δίκαιης δίκης, εάν βεβαίως οδηγηθεί η υπόθεση εκεί, προς όσους εμπλέκονται σε αυτήν.
Η παρούσα κρίση οδήγησε τη χώρα μας και μια μεγάλη μερίδα των κατοίκων της σε μια δίχως προηγούμενο στην πρόσφατη Ιστορία του τόπου κατάσταση, που έφερε πολλούς στα όρια της ανέχειας και της αξιοπρέπειας και ορισμένους, αριθμητικά όχι αμελητέους, στην αμφισβήτηση των πλέον θεμελιωδών αξιών στην πατρίδα μας.
Εναπόκειται, σε μεγάλο βαθμό, σε όσους κρατούν τα ηνία των θεσμών στην Ελλάδα, η επούλωση των τραυμάτων αυτών, μέσω και της πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής και του καταλογισμού ευθυνών, όπου αυτές υπάρχουν.
Οτιδήποτε λιγότερο πολύ απλά δεν αρκεί…
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
