Σε τροχιά σύγκλισης με την Εκκλησία βρίσκεται εκών - άκων ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά άρθρο του βρετανικού Econimist.
Το άρθρο ξεκινά εστιάζοντας στην περίπτωση ενός νεαρού από την Ξάνθη, ο οποίος, όπως πολλοί Ελληνες σε αυτή την ηλικιακή ομάδα...
τρομάζει από το κοινωνικό κόστος που έχει προκαλέσει η λιτότητα που έχει επιβληθεί στη χώρα.
Οι πολιτικές ιδέες του στρέφονται προς το κόμμα της αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο επιθυμεί επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Στην υπόλοιπη ζωή του είναι ένα ενεργό μέλος της ελληνικής Εκκλησίας, συμμετέχει σε θεολογικού περιεχομένου συζητησεις και ψάλλει σε λειτουργίες. Τις τελευταίες εβδομάδες, ωστόσο, έχουν συμβεί κάποια πράγματα που έχουν κάνει τον νεαρό Νίκο να αισθάνεται πιο άνετα...(σσ: με τα δύο του 'πιστεύω')».
«Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια μία τέτοια ισορροπία δράσεων έμοιαζε σχεδόν αδύνατη. Ακροδεξιές ομάδες (συμπεριλαμβάνομένων και μελών της Χρυσής Αυγής) έχουν τουλάχιστον υποσυνείδητα χρησιμοποιήσει τη θρησκευτική ρητορική για να υποστηρίξουν την σκληρή γραμμή ξενοφοβίας τους, που μεταχειρίζεται τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίους τράγους», αναφέρει το δημοσίευμα του περιοδικού.
«Πέρυσι, ένα βίντεο που ήρθε στη δημοσιότητα και στο οποίο ο γγ της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, που βρίσκεται προφυλακισμένος, ακούγεται να εκφράζει εκτίμηση προς τους επισκόπους της χώρας και να τους περιγράφει ως χρήσιμους υποστηρικτές. (Οι ιεράρχες αμέσως αντέκρουσαν αυτή τη φιλοφρόνηση). Όλα αυτά είχαν ενδυναμώσει τον κοσμικό ζήλο πολλών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν να διακόψουν τους βαθείς θεσμικούς δεσμούς μεταξύ κράτους και εκκλησίας», προσθέτει.
Ωστόσο το κλίμα στις δύο πλευρές ίσως αλλάζει συμπεραίνει το περιοδικό αναφερόμενο στη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο: «Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, που ανέκαθεν θεωρείτο πιστός οπαδός του κοσμικού κράτους - δεν έχει παντρευτεί σε εκκλησία και έχει κάνει πολιτικές βαπτίσεις στα δύο παιδιά του, είχε πριν από λίγες ημέρες μία εγκάρδια συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και δήλωσε ότι βλέπει κοινό έδαφος με την Εκκλησία για ζητήματα όπως η μεταναστευτική πολιτική, το περιβάλλον και η φτώχεια», σημειώνει το βρετανικό περιοδικό από την προσοχή του οποίου δεν έχει διαλάθει ούτε το γεγονός ότι πριν από μερικές ημέρες «η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέπληξε έναν πολιτικό του (αναφέρεται στην περίπτωση Διαματόπουλου) , ο οποίος πραγματοποίησε μία κωμική εμφάνιση ντυμένος ιερέας σε τοπική εκδήλωση παριστάνωντας ότι πραγματοποιεί τη θεία Ευχαριστία, μία από τις πιο ιερές τελετουργίες του χριστιανισμού».
Προς απογοήτευση κάποιων υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, ανώτερο στέλεχος του κόμματος δήλωσε ότι «η προσβολή ιερών μυστηρίων μίας θρησκείας συνιστά απαράδεκτη συμπεριφορά», υπογραμμίζει ο αρθρογράφος.
«Για κάποιους, αυτή η στροφή είναι απλώς μία ρεαλιστική προσαρμογή από ένα κόμμα που έχει τερματίσει πρώτο σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις και έχει πιθανότητες να αναλάβει την ηγεσία της χώρας. Αυτό μπορεί να είναι και ένας αρκετά καλός λόγος να περάσει από τον ριζοσπαστισμό στον ρεαλισμό και την ευπρέπεια. Φυσικά, μία αριστερή κυβέρνηση θα φέρει αλλαγές στις σχέσεις κράτους - εκκλησίας. Αλλά η αριστερά δεν μπορεί να παραμείνει «κολλημένη» στις παλιές αντιθρησκευτικές αντιλήψεις της, διότι καθώς οι εκλογείς της αυξάνονται, οι τάξεις της διευρύνονται, συμπεριλαμβανομένων σε αυτές και πιστών χριστιανών».
Και προσθέτει: «Εχουν γίνει πνευματικές συζητήσεις μεταξύ Εκκλησίας και Αριστεράς για δεκαετίες. Το καινούριο του πράγματος είναι ότι πολλοί απλοί πιστοί επιλέγουν πολιτικά την Αριστερά και αυτό μπορεί να δημιουργήσει γόνιμο έδαφος για συζήτηση. Αυτό, πολλοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να το αντιληφθούν, όχι επειδή είναι άθεοι, αλλά περισσότερο επειδή αντιτίθενται στον κλήρο και τα προνόμια της Εκκλησίας. Οσον αφορά την εκκλησία, θα πρέπει να δουμε αν είναι έτοιμη να προχωρήσει πέρα από τα συσσίτια και να κοιτάξει τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν τόσους πολλούς απεγνωσμένους ανθρώπους στην πόρτα της».
Κατά τον αρθρογράφο, οι πιθανότητες σύγκλισης των δύο χώρων δεν είναι αμελητέες αφού «μεταξύ ελληνικής Εκκλησίας και παραδοσιακής ελληνικής Αριστεράς δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και οι δύο πλευρές είναι έντονα φιλύποπτες με την παγκοσμιοποίηση. Αμφότερες είναι βαθειά αφοσιωμένες στα ιερά τους γραπτά και στις εξ αποκαλύψεως αλήθειες τους. Ουδεμία όμως είναι και πολύ πρόθυμη να ξαναδιαβάσει αυτές τις ιερές αλήθειες στο φως της αλλαγής της πραγματικότητας».
«Ίσως η πραγματικά ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι αν η Εκκλησία και η Αριστερά θα ενισχύσουνη μία τις αρετές της άλλης ή θα αναμείξουν τις αδυναμίες τους», καταλήγει το δημοσίευμα.
