Η ανάκτηση της προ τετραετίας χαμένης κυριαρχίας της χώρας μας ήταν αυτό που προανήγγειλε ο Αντώνης Σαμαράς από το Βερολίνο. Πρόκειται για ένα βαρύ, πλην ύστατο χαρτί, που κατόρθωσε ωστόσο να ρίξει στο πολιτικό τραπέζι...
Για όσους δεν κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν κατάλαβαν, ο... Αντώνης βγήκε χθες και είπε: «Το έλυσα»…
Το είπε, δε, αυτό, με την αντιστοίχως Αγγέλα να στέκεται ακριβώς δίπλα του, είτε σιωπούσα, είτε με επαίνους, αλλά πάντως δίχως να τον διορθώνει…
Ας έπεφταν βροχή, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν μετά τη συνάντησή τους, όλα τα θέματα από τον Έλληνα πρωθυπουργό: η πολυαναμενόμενη διευθέτηση του χρέους, ο πρόωρος τερματισμός της εποπτείας από την τρόικα, η πρόωρη επιστροφή στις αγορές και η χρηματοδότηση από αυτές -αντί από την τρόικα-, τα πλεονάσματα, το ελληνικό σχέδιο για την ανάταξη της χώρας και η επιστροφή της στην ανάπτυξη, με τη συνεπακόλουθη μείωση της ανεργίας.
Ούτε μία φορά δεν γύρισε η Γερμανίδα καγκελάριος προς τον Αντώνη Σαμαρά με απορημένο ύφος. Ούτε μία φορά δεν έδειξε να την ξενίζουν όλα αυτά και, πολύ σημαντικότερα, όποτε αναφερόταν στην Ελλάδα, το έκανε για να εκφράσει τους επαίνους και τη στήριξή της.
Σημειολογία ίσως πουν ορισμένοι. Θα χάνουν, όμως, την ουσία της υπόθεσης.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, δίπλα στη Γερμανίδα καγκελάριο, προανήγγειλε χθες την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο και την επιστροφή της στην κανονικότητα…
Το έπραξε, δε, αυτό δίχως να αμφισβητήσει ούτε για μια στιγμή τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα έναντι των εταίρων της -και βεβαίως δίχως «μονομερείς ενέργειες»-, αλλά τονίζοντας ότι «τις μεταρρυθμίσεις που βοηθούν να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική θα έπρεπε να τις είχαμε κάνει μόνοι μας, χωρίς να το έχει ζητήσει κανένας. Και πρέπει να τις συνεχίσουμε και να τις ολοκληρώσουμε, πέρα και πάνω από δεσμεύσεις».
Σε ό,τι αφορά τον Α. Σαμαρά -και κατά τα φαινόμενα και τη γερμανική καγκελαρία-, τα πράγματα φαίνεται ότι όχι μόνον έχουν πάρει τον δρόμο τους, αλλά κι ότι φθάνουν στο τέλος…
Αρκούν, όμως, όλα αυτά; Αρκούν για να αναστρέψουν είτε τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι πολίτες της χώρας, είτε το προβάδισμα που εμφανίζει ο κυριότερος πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις;
Αυτό είναι κάτι που μόνον η Ιστορία θα δείξει…
Όμως, όσα έγιναν χθες στο Βερολίνο είχαν ως στόχο ακριβώς αυτήν την αντιστροφή.
Τη μετάλλαξη του ιδιαίτερα αρνητικού κλίματος στο οποίο ακόμη βρίσκεται η χώρα και την ανάκτηση της πεποίθησης ότι βαδίζουμε στον σωστό δρόμο, βάσει των δικών μας δυνάμεων. Την ανάκτηση, με άλλα λόγια, της κυριαρχίας που παραχωρήσαμε προ τετραετίας, ώστε να αποφύγουμε μια άτακτη χρεοκοπία.
Από πολιτικής απόψεως, ο κ. Σαμαράς φαίνεται να παίζει την τελευταία και πλέον ισχυρή του ζαριά, ως ο άνθρωπος ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας ενώ αυτή βρισκόταν κυριολεκτικά στο χείλος της καταστροφής και κατόρθωσε μέσα σε δύο χρόνια να τη βγάλει από το μνημόνιο.
Ακόμη κι αν το πετύχει, όμως, και προλάβει έως το τέλος του έτους, και πάντως πριν από τον πολιτικά κρίσιμο Φεβρουάριο του 2015, να εξασφαλίσει τη «βούλα» εταίρων και δανειστών για την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο, κατά πόσον τούτο θα είναι «αρκετό» για την αλλαγή του κλίματος στην πατρίδα μας;
Εκτός από τις πολιτικές ζαριές, υπάρχει και η πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, η οποία αφορά στη γενικευμένη ανέχεια, στην απαξίωση τρόπων διαβίωσης και περιουσιών και στην καθημερινή μάχη για τη διατήρηση της αξιοπρέπειάς μας.
Αυτή, βέβαια, απαιτεί μόνον πράξεις, οι οποίες ακόμη κι αν γίνουν γρήγορα αργούν να αντικατοπτριστούν στην κοινωνία, σε «πολιτικό χρόνο»…
Toυ κ.Ν.Γ.Δρόσου
