Βρισκόμαστε ακόμη στο κακό μας το χάλι. Υπάρχουν, όμως, σαφείς ενδείξεις ότι ακόμη και αυτό το χάλι έχει ημερομηνία λήξης.
Για να τη δούμε αυτήν την ημέρα μια ώρα αρχύτερα, όμως, πρέπει και να το θέλουμε…
Στο άνυδρο τοπίο της ελληνικής οικονομίας μπορεί να μην άνοιξαν οι ουρανοί, αλλά, σίγουρα, τον τελευταίο καιρό έχουμε πρωτοβρόχια.
Η...ανεργία παραμένει εφιαλτικά υψηλή, αλλά εμφανίζει ενδείξεις αποκλιμάκωσης και μάλιστα κατά τρόπο συνεχή.
Η ύφεση, όπως μας διαβεβαιώνει ο κ. Γκ. Χαρδούβελης, αλλά και όπως υποστηρίζουν σχεδόν όλοι όσοι παρακολουθούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια, αναμένεται να τερματιστεί εφέτος και να δούμε για πρώτη φορά -μετά από 6 έτη καθόδου- θετικό πρόσημο στην πορεία εξέλιξης του ΑΕΠ.
Η χρηματοδοτική κάνουλα μπορεί να μην άνοιξε - πώς θα μπορούσε άλλωστε με τα ζητήματα τόσο του δημόσιου χρέους όσο και των κόκκινων δανείων ακόμη ανεπίλυτα-, όμως βλέπουμε την υπογραφή χρηματοδοτικών συμφωνιών, όπως αυτή χθες με την ΕΤΕπ., ύψους 815 εκατ. ευρώ, που θα ενισχύσουν σημαντικά την ελληνική επιχειρηματικότητα.
Αντίστοιχα, βλέπουμε συμφωνίες αναπτυξιακού χαρακτήρα, όπως αυτή για τους υδρογονάνθρακες ή για το υδροηλεκτρικό έργο της Μεσοχώρας, να ξεκολλάνε και παράλληλα να συνεχίζεται η θετική πορεία σημαντικών τομέων, όπως ο τουρισμός.
Όλα αυτά δεν αποτελούν ούτε έναν κούκο, από τη μια πλευρά, ούτε όμως φέρνουν και την άνοιξη, από την άλλη. Συνιστούν, ωστόσο, απτά σημάδια ανάκαμψης, στο κατά τα λοιπά χειμαζόμενο τοπίο της ελληνικής οικονομίας. Αλλάζουν το κλίμα της συνεχιζόμενης απαξίας και δίνουν μια, ίσως μικρή, ανάσα ελπίδας.
Είναι αρκετά για να σταθεί και πάλι ο τόπος στα πόδια του; Προφανώς δεν είναι. Είναι αρκετά ώστε να καταστεί βιώσιμη και πάλι η πορεία της χώρας είτε στην ευρύτερη οικονομία, είτε σε δημοσιονομικό επίπεδο, ενόσω παραμένει εκκρεμές το ζήτημα του χρέους; Προφανώς όχι…
Προϋπόθεση για να πάει η όλη υπόθεση ένα βήμα παραπέρα είναι η συνέχιση και η περαιτέρω τόνωση αυτού του κλίματος σταδιακής και ήπιας οικονομικής ανάκαμψης.
Προϋπόθεση για το επόμενο βήμα είναι, για παράδειγμα, να μην μπουρδουκλώνεται η κυβέρνηση με τα βήματα που κάνει σήμερα και να μη διαπράττει μνημειώδη ολισθήματα, όπως αυτό με τον ΕΝΦΙΑ…
Αντίστοιχα, προϋπόθεση είναι να το πάρει επιτέλους απόφαση και να προχωρήσει στην υλοποίηση πραγματικών μεταρρυθμίσεων, για τη μείωση της γραφειοκρατίας, την απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων, και την τόνωση του υγιούς ανταγωνισμού, την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής Δικαιοσύνης και τόσων άλλων με τις οποίες βολοδέρνει τόσο καιρό…
Αντίστοιχα, προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να έχει ο τόπος σταθερότητα.
Σταθερότητα πολιτική και νομισματική, η οποία θα εμπεδώσει και πάλι ένα αίσθημα ασφάλειας τόσο στους πολίτες όσο και σε όσους διανοούνται, Έλληνες ή ξένους, ότι είναι δυνατόν να βάλει κανείς τα λεφτά του σε αυτόν τον τόπο για να κάνει μια δουλειά…
Με άλλα λόγια, να γίνει δυνατό και εφικτό αυτό που σήμερα θεωρείται αδιανόητο…
Γιατί να βάλει έστω και μια δεκάρα κανείς σε αυτήν τη χώρα ενόσω υπάρχει καθεστώς υπερφορολόγησης, ή όταν πρέπει να φτύσει αίμα για να εξασφαλίσει μια άδεια λειτουργίας, μόνο και μόνο ώστε όταν ανοίξει την όποια δουλειά του να είναι αναγκασμένος να ζει σε καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού από όσους φοροδιαφεύγουν ή δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές;
Αντίστοιχα, γιατί να διακινδυνεύσει κανείς τα λεφτά του όταν υπάρχουν σημαντικές πολιτικές δυνάμεις που πρεσβεύουν ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ;
Αν πρόκειται, λοιπόν, αυτός ο τόπος να δει κάποια στιγμή μια άσπρη ημέρα, μήπως θα έπρεπε να του το «επιτρέψουμε» κιόλας;
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
