- «Για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό οι Αμερικανοί ανησυχούν ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα μακρύ, ''θερμό'' καλοκαίρι, όπου βία όπως αυτή που σημειώθηκε στη Βαλτιμόρη θα γεννά περισσότερη βία».
Η προειδοποίηση αυτή που απευθύνουν οι Financial Times απηχεί την έντονη ανησυχία στη χώρα, καθώς μετά τις... ταραχές που ξέσπασαν στην κηδεία του Φρέντι Γκρέι, οι ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωπες πλέον με τα πιο ανησυχητικά σενάρια φυλετικών συγκρούσεων.
Μέχρι τώρα οι ταραχές που ξεσπούσαν ως αντίδραση σε δολοφονίες Αφροαμερικανών από αστυνομικούς σημειώνονταν σε μικρές πόλεις και προάστια, αυτή τη φορά όμως, τα επεισόδια έγιναν στο κέντρο μιας μεγάλης πόλης. Το καζάνι που βράζει έχει αρχίσει να ξεχειλίζει και να θυμίζει βίαιες καταστάσεις του παρελθόντος. Οπως αναφέρει ο αμερικανικός Τύπος, η ανησυχία που εκφράζει μεγάλη μερίδα των πολιτών, θυμίζει ανάλογες προειδοποιήσεις που είχε κάνει η Επιτροπή Κέρνερ μετά τις πολύνεκρες ταραχές του 1967 στο Ντιτρόιτ και το Νιούαρκ. «Το έθνος μας κινείται προς δύο κοινωνίες, μια μαύρη και μια λευκή - χωριστές και άνισες», είχε προειδοποιήσει τότε η Επιτροπή.
«Οι φυλετικές διακρίσεις και η φτώχεια έχουν δημιουργήσει στο φυλετικό γκέτο ένα καταστροφικό περιβάλλον το οποίο είναι άγνωστο στους περισσότερους λευκούς Αμερικανούς». Σήμερα, η κατάσταση θυμίζει ανησυχητικά τις εποχές που ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έλεγε ότι «οι ταραχές είναι η γλώσσα εκείνων που δεν ακούγονται». Στο Διαδίκτυο και στα αμερικανικά ΜΜΕ κυκλοφορούν ολοένα και περισσότερες μαρτυρίες Αφροαμερικανών, οι οποίοι νιώθουν ότι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Ο ιστορικός Καλίλ Γκιμπράν Μουχάμαντ εξηγεί στο βιβλίο του «The condemnation of Blackness» (σε ελεύθερη μετάφραση, η καταδίκη του να είσαι μαύρος) ότι οι λευκοί «δεν γνωρίζουν πώς είναι να τελείς υπό την κατοχή της αστυνομικής δύναμης. Δεν το καταλαβαίνουν επειδή δεν βιώνουν αυτού του είδους την αστυνόμευση. Αντιμετωπίζονται ως πολίτες και άρα πιστεύουν ότι αφού δεν παραβαίνουν τον νόμο, δεν θα υποστούν κακοποίηση». Η αλήθεια είναι ότι μετά τις πρώτες ταραχές στο Φέργκιουσον του Μισούρι, οι διαμαρτυρίες των Αφροαμερικανών ότι νιώθουν σαν «πολίτες δεύτερης κατηγορίας» είχαν σοκάρει τους λευκούς συμπατριώτες τους, ακριβώς επειδή τα διαδοχικά περιστατικά αστυνομικής βίας εναντίον της μαύρης κοινότητας τούς επιβεβαίωναν.
Ρατσιστικά σχόλια
Τα ρατσιστικά σχόλια ακόμη και από «αξιοσέβαστους, διακεκριμένους» πολίτες, όπως ο Ρούντολφ Τζουλιάνι, ο οποίος υποστήριξε ότι «οι λευκοί αστυνομικοί δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να βρίσκονται εκεί εάν οι μαύροι δεν αλληλοσκοτώνονταν», έριχναν λάδι στη φωτιά. Θυμίζουμε ότι ως δήμαρχος της Νέας Υόρκης ο Τζουλιάνι ήταν μεταξύ άλλων αρμόδιος και για την αστυνόμευση της αμερικανικής μεγαλούπολης.
Δεν είναι τυχαίο ότι από το 1935, καθεμία από τις φυλετικές ταραχές που έχουν ξεσπάσει στις ΗΠΑ, και που ξεπερνούν τις 100, έχει ξεκινήσει από ένα περιστατικό αστυνομικής βίας.
Στο στόχαστρο έχουν μπει λοιπόν οι αστυνομικοί, και όχι χωρίς λόγο, όπως αναφέρουν εκπρόσωποι των Αφροαμερικανών, οι οποίοι υπογραμμίζουν ότι η αστυνομία, η οποία έρχεται καθημερινά σε επαφή με τις μαύρες κοινότητες, εκπροσωπεί στα μάτια των ανθρώπων όλο το σύστημα, δηλαδή τη δικαιοσύνη, τη στέγαση, την απασχόληση και την εκπαίδευση, όπου υπάρχουν μεγάλες ανισότητες βάσει του χρώματος του δέρματος.
Οι ανισότητες, δε, μεταξύ των κοινοτήτων της Βαλτιμόρης φαίνονται από ένα απλό αλλά απολύτως ανατριχιαστικό στοιχείο: μόλις οκτώ χιλιόμετρα χωρίζουν τη «λευκή» συνοικία Ρόλαντ Παρκ από το «μαύρο» Χόλινς Μάρκετ. Η διαφορά στο προσδόκιμο ζωής είναι 20 χρόνια.
