Η μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα κλέψει τα φώτα της δημοσιότητας, αποσιωπώντας τις περιφερειακές διαμάχες που διαιρούν την Γηραιά Ήπειρο, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Stratfor για το 2018.
Παρόλο που η Γαλλία και η Γερμανία θα βρεθούν στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης, θα προτιμήσουν να συνεργαστούν παρά να έρθουν αντιμέτωπες η μία με την άλλη. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, η Γαλλία θα συμφωνήσει στο να αναβάλει αρκετές από τις προτάσεις που έχει κάνει για την Ένωση.
Στην ημερήσια διάταξη της Ένωσης θα μπουν ζητήματα όπως οι τρόποι εμβάθυνσης της χρηματοπιστωτικής ολοκλήρωσης, οι μηχανισμοί αντιμετώπισης μελλοντικών κρίσεων αλλά και οι απαραίτητες στρατηγικές για την ενίσχυση της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Stratfor, η χάραξη της μελλοντικής πορείας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Αν και τα περισσότερα μέλη της ΕΕ συμφωνούν ότι απαιτούνται πολιτικές, θεσμικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, δεν συμφωνούν στη μορφή που θα πρέπει να πάρουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις. Με την πάροδο του χρόνου, τα ζητήματα αυτά θα αναδείξουν και πάλι τις διαχρονικές διαφωνίες μεταξύ του ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, όπως επίσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Στα καθ' ημάς, η Ελλάδα θα προσπαθήσει τον Αύγουστο, όταν λήγει το πρόγραμμα διάσωσης, να περιορίσει την επιρροή των δανειστών στα μέτρα που εφαρμόζει και την ίδια ώρα θα ζητήσει την ελάφρυνση του χρέους.
Οι πιστωτές, ωστόσο, θα αρνηθούν να «κουρέψουν» μέρος του ελληνικού χρέους.
Ίσως φανούν πιο ανοιχτοί σε άλλα μέτρα, όπως η επέκταση των ωριμάνσεων, η μείωση των επιτοκίων και η παροχή περιόδου χάριτος για τις πληρωμές του χρέους, ειδικά στην περίπτωση που η Ελλάδα συμφωνήσει να συνεχίσει τις οικονομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνα με το Stratfor, η Αθήνα δεν αποκλείεται τελικά να αναλάβει αυτή τη δέσμευση αν τα απαιτούμενα από τους πιστωτές μέτρα είναι λιγότερο οδυνηρά από αυτά του μνημονίου.
Κατά συνέπεια, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να αποτελεί πηγή ανησυχίας για την Ευρωζώνη το 2018, δεν κινδυνεύει με έξοδο από το ευρώ.
Παράλληλα, οι εκλογές στην Ιταλία θα δημιουργήσουν ένα κλίμα αβεβαιότητα ως προς το μέλλον της Ευρωζώνης. Αν και η χώρα δεν θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη μέσα στο '18, η επόμενη κυβέρνησή της θα ασκήσει πιέσεις ώστε να ανοίξει η κάνουλα των χρηματοδοτήσεων, για την ενίσχυση των δημόσιων δαπανών.
Το Kίνημα των 5 Αστέρων (M5S) του κωμικού Beppe Grillo αλλά και η δεξιά Λέγκα του Βορρά θα δείξουν μεγαλύτερη προθυμία να απειλήσουν τις Βρυξέλλες με μονομερή μέτρα, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ανταποκριθεί στα αιτήματά τους. Αυτές οι απειλές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την απόκλιση από δημοσιονομικούς στόχους της Ένωσης μέχρι την έξοδο από την Ευρωζώνη.
Tο Ηνωμένο Βασίλειο θα διανύσει το 2018 προσπαθώντας να διαπραγματευτεί τους όρους μιας εμπορικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και οι ηγέτες πιθανότατα θα καταλήξουν σε κάποιον διακανονισμό για την μεταβατική περίοδο μετά το Brexit, η επίτευξη εμπορικής συμφωνίας θα είναι αποδειχτεί δύσκολη υπόθεση.
Η Ισπανία θα συναντήσει δυο προβλήματα το 2018. Η κυβέρνηση μειοψηφίας της χώρας θα δυσκολευτεί να περάσει νόμους, κάτι που δείχνει πως θα προχωρήσει σε μετριοπαθείς οικονομικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Ακόμη, η αυτονομιστική τάση της Καταλονίας θα παραμείνει πηγή ανησυχίας για τη Μαδρίτη καθώς παραμένουν οι εντάσεις μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και των περιφερειακών κυβερνήσεων. Αν και η Καταλονία δεν θα αποσχιστεί από την Ισπανία του χρόνου, ωστόσο θα παραμείνουν τα ερωτήματα για το μέλλον της περιοχής.
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεργαστεί με τις χώρες προέλευσης προσφύγων και μεταναστών για να αποτρέψει τη φυγή ανθρώπων από τις πατρίδες τους, ενώ παράλληλα θα προσπαθήσει να σταματήσει τις οργανώσεις διακίνησης ανθρώπων που διοχετεύουν πρόσφυγες και μετανάστες στην Ευρώπη. Ο αριθμός των ανθρώπων που πέρασαν στην Ιταλία από τη Λιβύη μειώθηκε το 2017, όμως τα προβλήματα της Ευρώπης όσον αφορά τη μετανάστευση δεν έχουν τελειώσει. Άλλωστε, η Λιβύη παραμένει πολιτικά ασταθής και ίσως να μην μπορέσει να εργαστεί με συνέπεια με την Ευρώπη ώστε να σταματήσει τη ροή μεταναστών από τα σύνορά της, καθώς συνεχίζονται οι εσωτερικές αναταραχές. Επιπλέον, οι μετανάστες έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν νέα σημεία αναχώρησης για να φτάσουν στην Ευρώπη, όπως για παράδειγμα η Τυνησία και η Αλγερία.
