Μόλις τελείωσε η παρέλαση κορυφαίων Δυτικών αξιωματούχων στα Σκόπια, από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ και την καγκελάριο μέχρι τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ πήγε στην Ουάσιγκτον.
Λίγη ακόμη στήριξη και μάλιστα από τον αντιπρόεδρο δεν βλάπτει, οκτώ ημέρες πριν από το δημοψήφισμα. Μιλώντας για αμερικανική χείρα βοηθείας δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει και την παρέμβαση του Τζορτζ Μπους ΙΙ, που αναγνώρισε την πΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα το 2004 και δήλωσε υπερήφανος γι’ αυτό. Κουβέντα για το Βουκουρέστι του 2008.
Αν το καλοσκεφτείς, η Ουάσιγκτον δεν σκοτίζεται ούτε για το όνομα ούτε για ταυτότητα και γλώσσα.
Να τελειώνει θέλει η ιστορία, η οποία εμπόδιζε την τελευταία δεκαετία την ένταξη της χώρας των δύο εκατομμυρίων κατοίκων στην Ατλαντική Συμμαχία. «Πάση θυσία πρέπει να εξοβελιστεί από τα Βαλκάνια η Ρωσία». Μα, στα Σκόπια κερδίζεται ή χάνεται της Δύσης η βαλκανική κυριαρχία;
Προφανώς, αγωγών γωνία και με μοναδικό έρεισμα της Μόσχας τη Σερβία κι αυτή εν μέρει σε μια χερσόνησο από νατοϊκές χώρες σπαρμένη.
Σε μια εποχή με αυξανόμενη και την κινεζική επιρροή, σε μια περιοχή όπου η Βοσνία-Ερζεγοβίνη σπαράσσεται από εθνικιστικές έριδες, και η Σερβία με το Κοσσυφοπέδιο ακόμη προσπαθούν να επανακαθορίσουν τις σχέσεις τους και τα σύνορά τους, η πΓΔΜ είναι η ευκαιρία.
Η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι το θέμα, η Ε.Ε. είναι το δόλωμα. Άλλωστε, ούτε το Κρεμλίνο έχει αντιρρήσεις για την κάρτα εισόδου στο ευρωκλάμπ.
Μόλις έπεσαν οι υπογραφές στις Πρέσπες, τα Σκόπια έλαβαν πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Έκτοτε, όλα κινούνται με ταχύτητα. Απέδωσαν οι πιέσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση -είχαν κάμποσοι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις και άλλοι δεν έβρισκαν κοινές θέσεις- που μαλάκωσε, καλώντας τους υποστηρικτές της σε ψήφο «κατά συνείδηση», ουσιαστικά προτρέποντάς τους να μην απέχουν, διότι η αποδοχή της συμφωνίας προϋποθέτει και ένα ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής στο δημοψήφισμα 50%.
Των εγγεγραμμένων υποθέτω, αλλά τα όρια εγκυρότητας είναι κι αυτά ρευστά, καθώς υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που έχουν μεταναστεύσει.
«Λεπτομέρεια», όταν υπάρχει πολιτική ευχέρεια...
της κ.Κ.Τζωρτζινάκη
Λίγη ακόμη στήριξη και μάλιστα από τον αντιπρόεδρο δεν βλάπτει, οκτώ ημέρες πριν από το δημοψήφισμα. Μιλώντας για αμερικανική χείρα βοηθείας δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει και την παρέμβαση του Τζορτζ Μπους ΙΙ, που αναγνώρισε την πΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα το 2004 και δήλωσε υπερήφανος γι’ αυτό. Κουβέντα για το Βουκουρέστι του 2008.
Αν το καλοσκεφτείς, η Ουάσιγκτον δεν σκοτίζεται ούτε για το όνομα ούτε για ταυτότητα και γλώσσα.
Να τελειώνει θέλει η ιστορία, η οποία εμπόδιζε την τελευταία δεκαετία την ένταξη της χώρας των δύο εκατομμυρίων κατοίκων στην Ατλαντική Συμμαχία. «Πάση θυσία πρέπει να εξοβελιστεί από τα Βαλκάνια η Ρωσία». Μα, στα Σκόπια κερδίζεται ή χάνεται της Δύσης η βαλκανική κυριαρχία;
Προφανώς, αγωγών γωνία και με μοναδικό έρεισμα της Μόσχας τη Σερβία κι αυτή εν μέρει σε μια χερσόνησο από νατοϊκές χώρες σπαρμένη.
Σε μια εποχή με αυξανόμενη και την κινεζική επιρροή, σε μια περιοχή όπου η Βοσνία-Ερζεγοβίνη σπαράσσεται από εθνικιστικές έριδες, και η Σερβία με το Κοσσυφοπέδιο ακόμη προσπαθούν να επανακαθορίσουν τις σχέσεις τους και τα σύνορά τους, η πΓΔΜ είναι η ευκαιρία.
Η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι το θέμα, η Ε.Ε. είναι το δόλωμα. Άλλωστε, ούτε το Κρεμλίνο έχει αντιρρήσεις για την κάρτα εισόδου στο ευρωκλάμπ.
Μόλις έπεσαν οι υπογραφές στις Πρέσπες, τα Σκόπια έλαβαν πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Έκτοτε, όλα κινούνται με ταχύτητα. Απέδωσαν οι πιέσεις στην αξιωματική αντιπολίτευση -είχαν κάμποσοι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις και άλλοι δεν έβρισκαν κοινές θέσεις- που μαλάκωσε, καλώντας τους υποστηρικτές της σε ψήφο «κατά συνείδηση», ουσιαστικά προτρέποντάς τους να μην απέχουν, διότι η αποδοχή της συμφωνίας προϋποθέτει και ένα ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής στο δημοψήφισμα 50%.
Των εγγεγραμμένων υποθέτω, αλλά τα όρια εγκυρότητας είναι κι αυτά ρευστά, καθώς υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που έχουν μεταναστεύσει.
«Λεπτομέρεια», όταν υπάρχει πολιτική ευχέρεια...
της κ.Κ.Τζωρτζινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου