Στο «Πεθαίνοντας στην Καταλωνία», ο Οργουελ αναφέρεται στον «εξιδανικευμένο εργάτη, έτσι όπως εμφανίζεται στο μυαλό του κομμουνιστή αστού».
Τον θυμήθηκα αυτές τις ημέρες καθώς περίμενα, επί ματαίω, κάποια αντίδραση στην υπόθεση Πολάκη - Τσίπρα από όλους αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Oπως οι κομμουνιστές αστοί του Oργουελ, έχουν κι αυτοί μια εξιδανικευμένη εικόνα για τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά και την ουρά της. Αλήθεια, τι σκέφτονται για την ανάδειξη του Πολάκη σε εμβληματική προσωπικότητα της κυβέρνησης όσοι πανεπιστημιακοί υπέγραψαν τα εγκώμια στη συμφωνία των Πρεσπών;
Μάλλον τους αρκεί ότι ο άξεστος μάγκας δεν είναι «εθνικιστής», κατά συνέπεια δεν είναι «ακροδεξιός». Είναι «δικός μας». Και ως «δικός μας» έχει το δικαίωμα να περιφέρει τη βαρβαρότητά του. Πιστεύουν κι αυτοί, όπως το αντικείμενο του πόθου τους, ο Τσίπρας, ότι πρόκειται για απλή «αγένεια» η βάναυση επίθεση εναντίον ενός καθ’ όλα άξιου ανθρώπου που έχει την ατυχία να είναι καθηλωμένος σε αναπηρική πολυθρόνα;
Ή μήπως θεωρούν ότι ο καταγόμενος από τα Σφακιά είναι καταδικασμένος στην απανθρωπιά; Υποθέτω δε ότι θα είχαν ήδη εξεγερθεί αν κάποιος του ιδίου φυράματος είχε αναφερθεί σε κάποιον ομοφυλόφιλο, ή Ρομά, ή μετανάστη, ή στο Τζέισον-Αντιγόνη.
Eχει και ο αγώνας για τα δικαιώματα τα όριά του. Και το περίπου ένα εκατομμύριο ατόμων με αναπηρίες που ζουν στη χώρα μας δεν εμπίπτει στον κύκλο εργασιών του.
Αρκετοί απ’ αυτούς έχουν σταδιοδρομήσει στον τομέα των κοινωνικών και των οικονομικών επιστημών.
Ο κ. Τσουκαλάς ή ο κ. Μουζέλης, για παράδειγμα, με τους λοιπούς «γεφυροποιούς». Ακόμη και ο ανεκδιήγητος Γαβρόγλου, καθηγητής κι αυτός. Εχουν άποψη για την παιδεία, την οικονομία, την Ευρώπη, την πολιτική, την Κεντροαριστερά, την Αριστερά, τον Ορμπαν και τον Τραμπ. Και θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πολιτικό σχηματισμό στο μέλλον του τόπου και του κόσμου.
Συνεργάστηκαν ή φιλοδοξούν να συνεργαστούν μαζί του για να εμπλουτίσουν την πολιτική του με την ευρύτητα της σκέψης τους. Δέχομαι το άδολο των προθέσεών τους. Εκείνο που δεν μπορώ να δεχθώ είναι η σιωπή τους. Εχουν τόσο πολύ μαγευθεί από το αντικείμενο του πόθου τους ή μήπως φοβούνται; Κι αν φοβούνται τι φοβούνται; Μήπως ότι η Αριστερά που τόσο υπερασπίστηκαν και με το έργο τους και με την πολιτική τους στάση στηρίζεται στους Πολάκηδες του κόσμου τούτου, σε μια κακόγουστη και ειδεχθή καρικατούρα του μάγκα λαού; Δεν είδαν το απεχθές πρόσωπο του λαϊκισμού. Τώρα κάνουν πως δεν βλέπουν τον Πολάκη. Τι περιμένουν για να μιλήσουν;
Κι αν δεν έχουν τίποτε πια να πουν, μήπως είναι σοφότερο να σιωπήσουν για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους;
του κ.Τ.Θεοδωρόπουλου
Τον θυμήθηκα αυτές τις ημέρες καθώς περίμενα, επί ματαίω, κάποια αντίδραση στην υπόθεση Πολάκη - Τσίπρα από όλους αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτό που φαίνεται.
Oπως οι κομμουνιστές αστοί του Oργουελ, έχουν κι αυτοί μια εξιδανικευμένη εικόνα για τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά και την ουρά της. Αλήθεια, τι σκέφτονται για την ανάδειξη του Πολάκη σε εμβληματική προσωπικότητα της κυβέρνησης όσοι πανεπιστημιακοί υπέγραψαν τα εγκώμια στη συμφωνία των Πρεσπών;
Μάλλον τους αρκεί ότι ο άξεστος μάγκας δεν είναι «εθνικιστής», κατά συνέπεια δεν είναι «ακροδεξιός». Είναι «δικός μας». Και ως «δικός μας» έχει το δικαίωμα να περιφέρει τη βαρβαρότητά του. Πιστεύουν κι αυτοί, όπως το αντικείμενο του πόθου τους, ο Τσίπρας, ότι πρόκειται για απλή «αγένεια» η βάναυση επίθεση εναντίον ενός καθ’ όλα άξιου ανθρώπου που έχει την ατυχία να είναι καθηλωμένος σε αναπηρική πολυθρόνα;
Ή μήπως θεωρούν ότι ο καταγόμενος από τα Σφακιά είναι καταδικασμένος στην απανθρωπιά; Υποθέτω δε ότι θα είχαν ήδη εξεγερθεί αν κάποιος του ιδίου φυράματος είχε αναφερθεί σε κάποιον ομοφυλόφιλο, ή Ρομά, ή μετανάστη, ή στο Τζέισον-Αντιγόνη.
Eχει και ο αγώνας για τα δικαιώματα τα όριά του. Και το περίπου ένα εκατομμύριο ατόμων με αναπηρίες που ζουν στη χώρα μας δεν εμπίπτει στον κύκλο εργασιών του.
Αρκετοί απ’ αυτούς έχουν σταδιοδρομήσει στον τομέα των κοινωνικών και των οικονομικών επιστημών.
Ο κ. Τσουκαλάς ή ο κ. Μουζέλης, για παράδειγμα, με τους λοιπούς «γεφυροποιούς». Ακόμη και ο ανεκδιήγητος Γαβρόγλου, καθηγητής κι αυτός. Εχουν άποψη για την παιδεία, την οικονομία, την Ευρώπη, την πολιτική, την Κεντροαριστερά, την Αριστερά, τον Ορμπαν και τον Τραμπ. Και θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πολιτικό σχηματισμό στο μέλλον του τόπου και του κόσμου.
Συνεργάστηκαν ή φιλοδοξούν να συνεργαστούν μαζί του για να εμπλουτίσουν την πολιτική του με την ευρύτητα της σκέψης τους. Δέχομαι το άδολο των προθέσεών τους. Εκείνο που δεν μπορώ να δεχθώ είναι η σιωπή τους. Εχουν τόσο πολύ μαγευθεί από το αντικείμενο του πόθου τους ή μήπως φοβούνται; Κι αν φοβούνται τι φοβούνται; Μήπως ότι η Αριστερά που τόσο υπερασπίστηκαν και με το έργο τους και με την πολιτική τους στάση στηρίζεται στους Πολάκηδες του κόσμου τούτου, σε μια κακόγουστη και ειδεχθή καρικατούρα του μάγκα λαού; Δεν είδαν το απεχθές πρόσωπο του λαϊκισμού. Τώρα κάνουν πως δεν βλέπουν τον Πολάκη. Τι περιμένουν για να μιλήσουν;
Κι αν δεν έχουν τίποτε πια να πουν, μήπως είναι σοφότερο να σιωπήσουν για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους;
του κ.Τ.Θεοδωρόπουλου
