Ας υποθέσουμε ότι πλοίο περισυλλέγει ναυαγούς μετανάστες κάπου στο Αιγαίο. Το πλοίο κατευθύνεται σε ελληνικό λιμάνι ειδοποιώντας συγχρόνως τις Αρχές πως ορισμένοι απ’ αυτούς χρειάζονται άμεση βοήθεια.
Οι Αρχές τους περιθάλπουν, απαγορεύουν όμως στο πλοίο να πλησιάσει ελληνικό λιμάνι. Η πλοίαρχος όμως, η «καπετάνισσα» έχει αντίθετη γνώμη. Βάζει πλώρη για την Καλαμάτα ή τα Χανιά όπου όταν προσεγγίζει την παρεμποδίζει ακταιωρός του Λιμενικού Σώματος.
Εκείνη, σαν άλλη Μαντώ Μαυρογένους, δεν διστάζει να εμβολίσει το ταχύπλοο που την εμποδίζει αναγκάζοντας το σκάφος του Λιμενικού να απομακρυνθεί για να μην το εγκλωβίσει ανάμεσα στο δικό της και στην προβλήτα. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι το πλοίο φέρει τουρκική σημαία. Μερικές ημέρες πριν ο Ερντογάν έχει απειλήσει πως θα ανοίξει τις πύλες της χώρας του για να περάσουν οι μετανάστες στην απέναντι ακτή.
Μήπως η κοινή γνώμη θα απαιτούσε τη σύλληψη της πλοιάρχου και παντός υπευθύνου για παράνομη διακίνηση μεταναστών και αντίσταση κατά των Αρχών της χώρας, αντίσταση η οποία έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή λιμενικών;
Μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε να ανησυχήσει και να ζητήσει από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους βοήθεια για την προστασία των συνόρων της;
Ή μήπως θα επαναλαμβάναμε για μία ακόμη φορά ότι προέχει το δίκαιο των μεταναστών, ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα και η αγκαλιά της Ελλάδας είναι μεγάλη;
Η Λαμπεντούζα μας φαίνεται μακριά, ο Σαλβίνι φέρει την πατέντα του ακροδεξιού, και η πλοίαρχος Καρόλα Ρακέτε δεν είναι Τουρκίς αλλά Γερμανίς. Το πλοίο ανήκει στη γερμανική ΜΚΟ Sea Watch που φροντίζει για την ασφαλή μεταφορά μεταναστών στη Μεσόγειο. Η δε πλοίαρχος έχει δύο τουλάχιστον πανεπιστημιακά διπλώματα. Eχει δε και υψηλή πολιτική συνείδηση. Πράξη ανυπακοής χαρακτήρισε τον όλο χειρισμό της υπόθεσης, την οποία την παρομοίασε με πόλεμο.
Με δύο λόγια η Καρόλα Ρακέτε έχει όλα τα προσόντα για να ποζάρει ως ηρωίς της προοδευτικής συνείδησης που γρηγορεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο έτοιμη να καταδικάσει σύνορα και περιορισμούς. Στις φωτογραφίες εμφανίζεται κάπως μουτρωμένη. Τη φαντάζεσαι να σου εξηγεί ώς τα ξημερώματα τα ανθρώπινα δικαιώματα με τη βεβαιότητα του ανθρώπου που λύνει τα προβλήματα καλύτερα απ’ όλους γιατί είναι Γερμανός.
Το 2015 η τότε κυβέρνηση κατήργησε τα σύνορα της Ελλάδας με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Δόλος ή βλακεία δεν έχει σημασία. Της συμπαραστάθηκε τότε η ανθρωπιστική υποκρισία που κόπτεται για τα δικαιώματα των μεταναστών, αδιαφορεί όμως για τα δικαιώματα των ιθαγενών. Ευτυχώς, αυτή η κυβέρνηση έχει μόνον μερικά εικοσιτετράωρα ζωής. Δεν ισχύει το ίδιο για την υποκρισία και την προοδευτική αλαζονεία που ψάχνει ήρωες σαν την κ. Ρακέτε.
του κ.Τ.Θεοδωρόπουλου
