Ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει πληρώσει σημαντικό τίμημα για τον τυχοδιωκτισμό του, αναφέρει το άρθρο γνώμης
Το πέρασμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από το το δόγμα των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες της Τουρκίας, στην πολιτική «μόνον προβλήματα» του σήμερα, περιγράφει άρθρο του δημοσιογράφου Μπομπ Γκος στο Bloomberg.
O αρθρογράφος τονίζει ότι η Αγκυρα πλέον πορεύεται με την επίδειξη δύναμης και τη σκληρή ρητορική, αντί για τη διπλωματία, προκειμένου να διατηρήσει την επιρροή της. Με αυτόν τον τρόπο έχει βρεθεί σε αντιπαράθεση με τους περισσότερους γείτονές της: Ελλάδα, Συρία, Ισραήλ, Κύπρος, Ιράκ, Αρμενία και Αίγυπτος. Ακόμα πιο μακριά, βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Γαλλία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
«Σε μια εποχή που οι παγκόσμιες δυνάμεις δεν φαίνεται να συμφωνούν σε τίποτα, φαίνεται ότι έφτασαν σχεδόν σε ομοφωνία ότι ο Ερντογάν είναι ταραχοποιός» προσθέτει.
Όπως σημειώνει, ακόμη και όσοι εμφανίζονταν διστακτικοί ως τώρα, εξαπολύουν πλέον βέλη εναντίον του Τούρκου προέδρου, όπως το Στέιτ Ντιπάρμεντ που τον κάλεσε με μία ασυνηθιστα σκληρή γλώσσα να τερματίσει τις προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αλλά και ο «καλός του φίλος» Βλαντίμιρ Πούτιν κατηγόρησε την Τουρκία ότι ρίχνει «λάδι στη φωτιά» της διαμάχης Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Το άρθρο αναφέρεται στην αναμενόμενη κριτική από τον Εμανουέλ Μακρόν, ενώ σημειώνει ότι και η Άνγκελα Μέρκελ, που προσπαθεί να αντιπαρέλθει τις εκκλήσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών για κυρώσεις στην Τουρκία, βρίσκεται σε δυσχερή θέση μετά την επανέναρξη των τουρκικών προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, πυρά ήρθαν και από μη αναμενόμενες πλευρές όπως η Ινδία που στηλίτευσε τις αναφορές του Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για το Κασμίρ.
Το ότι άλλαξε η εξωτερική πολιτική του Ερντογάν είναι τεκμηριωμένο επαρκώς, αφού τα περισσότερα πεδία σύγκρουσης στα οποία εμπλέκεται η Τουρκία, αλλά το «γιατί» επέλεξε αυτή την πορεία είναι δυσκολότερο να εξηγηθεί.
Κάποιοι -σημειώνει το άρθρο- μιλούν για νεοοθωμανισμό, για τουρκικό εθνικισμό και ισλαμισμό, άλλοι κάνουν λόγο για γεωπολιτικούς λόγους καθώς η Τουρκία διεκδικεί χώρο σε έναν αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο. Υπάρχουν και εκείνοι που μιλούν για στενά οικονομικά κίνητρα, από την αναζήτηση υδρογονανθράκων μέχρι νέων αγορών. Και τέλος είναι εκείνοι που εξηγούν τις κινήσεις του ως προσπάθεια αποπροσανατολισμού της τουρκικής κοινής γνώμης
Όλες αυτές οι εξηγήσεις περιέχουν δόσεις αλήθειας, σημειώνει το Bloomberg, «αλλά αν αναζητούμε μια συγκεντρωτική θεωρία για την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος κάνει ό,τι κάνει επειδή τη γλιτώνει». «Είτε πρόκειται για την εσωτερική πολιτική ή το περιφερειακό εμπόριο, δεν έχει πληρώσει σημαντικό τίμημα για τον τυχοδιωκτισμό του» συμπλήρώνει μεταξύ άλλων o Μπομπ Γκος στο Bloomberg..
